Your Garden Is Beautiful•cth

Chapter 11

Odasına girdiğinde çantasını çalışma masasının altına fırlattı. Üstündeki siyah dar pantolon ile siyah kazağını çıkartıp siyah eşofman altını giyip yatağa uzandı. Soğuk çarşaf çıplak sırtı ile buluşunca vücudu titredi. Gözlerini kapatıp dinlenmeye koyuldu.

•°•°•°•°•°•

"Calum! Hadi yemeğe gel tatlım!" Annesinin sesi üzerine gözlerini açtı. Pencereden dışarı baktığında havanın kararmış olduğunu gördü. Bu saate kadar uyuyor muydu? Yatağından aniden kalktı, bu yüzden gözleri birden karardı ve başı döndü. Şakalarını ovuşturduğu sırada kapısı açıldı ve içeri annesi Joy girdi.

"Calum, sana diyorum. Hadi!" Annesinin sözünü duymamazlıktan gelerek işine devam etti. "İyi misin bebeğim?" Bebeğin ölsün.

"İyiyim anne." Ellerini çekip beline koydu. "Sadece biraz başım döndü."

"Bunların hepsi senin yemek yememenden kaynaklanıyor." Calum un karnını sıkıp, "Biraz yemek yesen insana benzeyeceksin."

"Niye insan değil miyim?"

"Evet, öylesin ama yemek yemiyorsun, bir deri bir kemik kaldın." Calum ' un yüzünü elleri arasına aldı. "Ben senin için üzülüyorum, tatlım. Böyle sağlıksız olman beni çok üzüyor." Bi boka üzüldüğün yok be kadın, yalan söyleme, sadece çocuğuna iyi davranmış bir anne olarak cennete gitmek istiyorsun. Bencil kadın.

"Anne, seninle bu konuyu defalarca konuştum. Tekrar hatırlatmayacağım. Ayrıca sen de buna bir son ver. Sanki değer veriyormuş ayaklarını bırak artık, bunların tarihi geçti."

"Sen dediklerini duyuyor musun?! Sen benimle nasıl konuşursun? Ben senin annenim, bu bir. Sen de benim çocuğumsun ve sana değer veriyorum tabi ki de , bu da iki. Lütfen sözlerine dikkat et."

"Odamdan çıkar mısın?" Dedi umursamazca.

"Ne?"

"Lanet olası Odamdan siktir olup git bencil kadın!" Annesi, Calum ' un bu sözü üzerine yanağına sert bir tokat attı.

"Terbiyesiz." Calum'un suratı sağa doğru savrulurken güldü.

"Senin çocuğun." Annesi, duymamış gibi yaparak odadan çıktı ve kapıyı kırarcasına sertçe kapattı.