Mutlu Son

Mutlu Bir Gün

Cody ile ilgili görevim başladı.Ne yapacağımı bilmiyorum.Sanırım fazla acele ettim.Önce onu yakından tanımalıyım.Dışarı çıktım.Cody'nin kaldığı yatakhaneyi öğrendim.Zor bir görevdi.Akşama kadar bir plan kurdum.Madem zarar görmüyorum biraz aksiyon yaşamaktan zarar gelmez.Hava kararıyordu.Bende o sırada yetimhane camına tırmandım.Filmlerdeki gibi havalı bir şeyler yapmayı denedim.Cama tırmanmayı başardım.Çok yüksekteydim.Aşağı bakamıyorum.Açık bir pencereden içeri girecekken kapının açıldığını gördüm.Aceleyle saklanmaya çalışırken camdan düştüm.Rüyada olduğuma memnundum.Canık fazla acımamıştı.Tırmanmayı tekrar denedim ve başardım.Çok yorgundum.Cody Grey diye bağırdım.Aptal kafam.Akşam yemeği saatiydi.Yatakhane boştu.Hemen bir yatağın altına girdim ve diğerlerini beklemeye başladım.Çok zaman geçmeden kapı açıldı ve öğrenciler içeri girmeye başladı.Cody en arkadan geliyordu.Şans eseri onun yatağının altına girmiştim.Herkes uyuyana kadar bekledim.Herkes uyuyunca yatağın altından çıkıp üstümü temizledim.Cody'yi uyandırmaya çalıştım.Zar zor uyanmayı başardu.Beni görünce korkmuştu.

-Cody hemen kalk ve eşyalarını topla.Bugün bu yetimhaneden ayrılıyoruz.

Cody şaşkın bir ifadeyle.

-Sende kimsin?Burada ne arıyorsun?

-Bunları anlatmaya vakit yok çabuk ol.

Hızla hazırlandı ve ona camdan atlamasını söyledim.Sen delirdin mi diye cevap verdi.Onun bu rüyanın farkında olmadığını hatırladım.Ama artık bilmeliydi, Onu camdan aşağı ittim.Bağırarak aşağı düştğ.Zarar görmediğine şaşırdı.Hemen yetimhaneden uzaklaştık.Onu kendi evime götüremezdim.Keşke onu gündüz kaçırsaydım.Lanet fikirlerimi sorgulamayı kesip hemen bir ev bulmalıydım.Hava soğuk değildi.Parka doğru gidip orada uyuduk.Cody bana seslendi:

-Sen kimsin?Adın ne ve beni niye kaçırdın?

-Ben Ryan.Seni kaçırma sebebimi sabah açıklayacağım.

Uykuya dalıp sabah olmasını bekledim.Güneş gözüme vuruyordu.Uyandım.Çevreye bakındım ama Cody'ti bulamadım.Onu aramaya başladım.İlk olarak yetimhaneye gittim ve doğru tahmin etmiştim.Yetimhane kapısı önünde Cody'yi yakaladım.Onu alıp güvenli bir yere götürdüm.Ona herşeyş anlatacaktım.

-Cody senin başına gelenleri biliyorum.Yetimhanede geçirdiğin zamanları ve bir gün ailenin geleceği umuduyla yıllarca beklediğini.

-Bunları nereden biliyorsun?

-Bunun bir önemi yok.Şunu bilmen gerek.İnanmakta zorlanabilirsin ama şu anda bir rüyadayız.

-Bunu biliyordum.Beni camdan attığın zaman bunu fark ettim.Ama uyanmam gerekirdi.

-İşte sorun bu.Uyanmanı ben sağlayabilirim.Bende burda uyandım.Ama ben rüyada olduğumu fark etmiştim.Karşıma bir kız çıkıp bana bu kitabı verdi.Kitabı açınca bir görev alacağım söylendi.Keşke açmasaydım.Merakıma yenik düştüm.Herneyse bu göreve göre dokuz kişiyi Mutlu Son'a ulaştırmam gerek.Sen ilk kişisin.

-Mutlu Son mu?Nasıl olacak o.

-Bilmiyorum fakat bir şeyler yapmaya çalışacağım.Başka kurallarda var.Sana bunları anlatacağım.

Akşama kadar ona kuralları anlattım, Elizabeth ve kitaptan bahsettim.İnanmamıştı.Fakat onu Elizabeth'in yanına götürünce bana inandı.Çok şaşırmıştı.Elizabeth gerçekti.O gece bana hayatını anlatmasını istedim.Cody:

-Bebekliğimden beri yetimhanedeyim.Yıllarca kendimi bir ailem olduğu konusunda kandırdım.Fakat umudumu kaybettim.Çocukluğum kendimi olmayan aileme kanıtlamakla geçti.Piyano ve keman çalmayı öğrendim.Hocalar çok katıydı.Arkadaşımda yoktu.Yıllarca boşu boşuna yaşadım.Mutlu sonlara inanmıyorum.Hep hayaller kurdum ama hiçbiri gerçek olmadı.Sadece bir aile istiyordum.Bir dlst istiyordum.Anlaşılan benim bir mutlu sonum olmayacak.

Cody cidden kötü şeyler yaşamıştı.Bir aileyi hakediyordu.Kendimden utandım.Gerçek dünyada mutsuz olmak için bir sebebim yoktu.Gerçi buraya geldiğimden beri mutsuz olmaya vaktim yoktu.O gece kendi evime gittim.Annem ve babam evde yoktu.Şehrin öbür ucunda yaşayan teyzemlerin yanına gittiklerine dair bir not buldum.Cody'yi eve aldım.Kardeşimin odasını ona verdim.Belki onu biraz mutlu edebilirdim.Geç vakte kadar film izleyip bişeyler yedik.Ben çok eğleniyordum.Cody'ye döndüm ve onunda eğlendiğini görünce çok mutlu oldum.Sanırım insanları az da olsa mutlu edebiliyorum.Sabah olduğunda Cody yine benden erken uyanmıştı.Ona bir bisiklet verdim fakat bisiklet sürmeyi bilmiyordu.Çok şaşırmıştım.Öğlene kadar ona bisiklet sürmeyi öğretmeyi denedim.Çok çabuk öğreniyordu.Onun mutlu olduğunu görünce bende mutlu oluyordum.Bisikletle yetimhaneye gittik.Lanet yetimhane görevlileri Cody'nin kaybolduğunu anlamadan Cody'yi yetimhaneye bıraktım.Bisikleti ona hediye ettim.Tekrar cama tırmanıp sınıf camından Cody'yi seyrettim.Yüzündeki tebessüm beni memnun etmeye yetti.Biraz daha yukarılarda oyalandım.Burası rahattı.Bir yandan kitabı incelerken bir yandanda Cody'yi bekliyordum.Belki diğerlerini de bulursam sorunları daha rahat çözerim.Kitabın sayfalarını çevirirken zaman geçti.Cody'yi aşağıda gördğm ve aşağı indim.Sanırım ilk görev neredeyse bitmişti.