Mutlu Son

Victor Wraith

Kitaptaki kişiyi aramak için gün doğarken kalktım.Ne de olsa saldırganlarla karşılaşmamalıyım.Bu isim hakkında daha fazla bilgi edinmeliydim.Dışarı çıkıp bisikletimi aldım.Ardından Elizabeth in yanına gittim.Uyuyordu.Onun normal biri olduğuna emindim.O da benim gibi burada sıkışmış.Elizabeth i uyandırdım.Ona olanları anlatmaya başladım.

" -Kitapta yeni bir isim belirdi.Sana onun kim olduğunu sormak için geldim."

Elizabeth uykulu bir şekilde kitabı aldı ve ismin yazılı olduğu sayfayı açtı.Ve yazan ismi okudu.Sonra bana dönerek anlatmaya başladı.

" -Victor...O da senin gibi bir lise öğrencisi.Okulda her zaman başkalarına zorbalık eden çocuk oldu. "

Saçma sapan bir şeydi bu.Okulda çocuklara zorbalık eden bir kişi nasıl olur da mutlu sona ulaşır.Şaşkın bir ifadeyle Elizabeth e:

" -Bu kişi mutlu sona ulaşmalı mı cidden?Kitapta onun hakkında bir şey de yazmıyordu.Bu bir şaka olmalı. "

Elizabeth gülerek:

" -Hiç bir şey göründüğü gibi değildir Ryan. " dedi.Ardından ona yerini sordum ve okulunun adresini aldım.Bisikletle o okulu aradım.Okul saati gelinceye kadar bekledim.Öğrencilerin arasına karışıp okulun içinde Victor u aradım.Fakat onu bulamadım.Bu diğerinden daha zordu.Şanslıydım.Koridorda bir çocuğa vurmaya çalışan birine rastladım."Victor" diye seslendim.Kafasını bana çevirdi.Sert bir sesle:

" -Ne istiyorsun?Adımı nereden biliyorsun? "

" -Bunlar güzel sorular ama sana bunları şimdi anlatamam.Benimle gel? "

Üzerime doğru yürüdü ve o yumruğunu yüzüme indirdi.Çok acı çekeceğim düşüncesiyle kendimi savunmaya çalıştım ama nafile.Bir şey olmamıştı.Ahmak kafam hala rüyadaydım.Victor şaşırmıştı.Şaşkın bir sesle:

" -Sana neden bir şey olmadı."

Gülerek bunu daha sonra açıklayacağımı söyledim.Onu parka götürdüm ve herşeyi anlattım.Şaşırmıştı.Kahrolası bir rüyanın içinde olduğunu anlamamıştı.İlkte o da bana inanmadı ama sonra ikna oldu.Onun hakkında daha çok bilgi edinmeliydim.

" -Elimdeki kitapta mutlu sona ulaştırmam gereken kişilerin adı yazıyor.Bir kişi bana senden bahsetti ve ağrına gitmezse senin mutlu sonu haketmediğini düşündüm.Bana hikayeni anlat."

" -Ben her zaman okuldaki popüler ve sert çocuk olarak bilindim.Okulda sözümden çıkan yoktu.Kendimi mutlu hissediyordum.Çünkü okulda güçlüydüm.Sen nasıl böyle harika bir okul hayatın varken mutlu değilsin diye soracaksın.Benim tek bir arkadaşım bile yok.Sadece kendilerini korumak için arkadaşımmış gibi davranıyorlar.Ben okuldan çıktığım zaman evime giderken ise sadece mutsuzluk var.Küçük bir evde yalnız başıma yaşıyorum.Her sabah yalnız başıma uyanıyorum.Annemi yıllar önce kaybettim.Babam ise beni pek sevmez.O bana ayrı bir ev tuttu.Beni hiç oğlu olarak görmedi.Yalnızlığı bilir misin?Gece uyuyamayıp duvarlarla konuşmayı.Onlar beni dinliyor.Beni dinleyen tek kişi onlar ve bide sen tabi.Kendimi mutlu etmeye çalışarak yaşadım. "

Böyle bir hikaye beklemiyordum.Gerçekten mutlu sonu hak ediyor.Victor ayağa kalktı ve evine gideceğini söyledi.Tabiki buna izin veremezdim.Onu bir daha arayıp bulmak zor olacaktı.Bizim evde kalması için ikna ettim.Cody yetimhanedeydi.Victor ile eve geçtik.Ona bir müddet Cody nin odasında kalması için izin verdim.Hava kararıyordu.Bir şey unutmuştum.Hemen Victor un yanına gittim ve kapıyı çaldım.

" -Hey Vic.Burada kalacaksan bunlara ihtiyacın olacak." diyerek savaş eşyalarını verdim.Lanet bir gün daha bitiyordu.Hava kararmıştı.Dışarı çıktım.Bisikletle parka gidip kitabı açtım.Victor un sayfasında bana anlattığı her şey yazılıydı.Gerçekten hiç bir şey göründüğü gibi değil.Elizabeth in yanına gittim.Hep ormanda durmaktan sıkılmıyor muydu?Bütün gün sadece bekliyordu.Zifiri karanlık altında ormana girdim.O ormanda bir şey olmalıydı.Elizabeth boşu boşuna orada duruyor olamazdı.Ormanın içine doğru ilerliyordum ki bir tuzağa takılıp düşmüştüm.Bu bir çukurdu.Tırmanmayı denedim fakat başaramadım.O sırada fısıltı sesleri duymaya başladım.Çok garip hissediyordum.Sanki bir şey bana yaklaşıyordu.Otlarıın hışırtısını duyar gibiydim.Fısıltı artmıştı.Kafamı kaldırıp yukarı baktım ve bir siluet parlak gözleriyle bana bakıyordu.