Evren Yolcuları

Fikir Çatışmaları

   Jason'ı dinlenmesi için evine kadar bırakan Lucy'nin ikinci durağı grubun geri kalanının bulunduğu Glasgow olmuştu.Tedirgin duruşu hala daha bozulmamıştı.Jason'ın evine bir saldırı olacağı endişesi her zaman zihninin bir köşesini meşgul ediyordu.Bu dünyadan olmadığını düşündüğü ucubeler o kadar teknolojiye sahipse yerlerimizi de rahatça tespit edebilirler düşüncesi zihninde büyük bir yer edinmişti.

   Glasgow'da onu karşılayan Athene olmuştu.Görünmez olabilme özelliği sayesinde şehrin meydanında Lucy'i beklemiş, gelince ona seslenmiş ve sarılmıştı.Lucy uzun zamandır tanımasa da Athene ile iyi bir sırdaş olmuştu.Bunda karakterlerinin uyumu en büyük etkendi.Rutin selamlaşmadan sonra şuan durdukları eski bir otele doğru yola çıktılar. Sıra sıra birçok sokaktan geçiyor ve savaşın yıkımına şahit oluyorlardı.Yıkılan evler arasında yaşam mücadelesi veren insanlar acı tabloyu gün yüzüne çıkarıyordu. Bir çok ekibin buraya gelip yardım etmesine rağmen tam anlamıyla yaralar sarılamamıştı. Yaralar sarılır ve mutlaka bir gün iyileşirdi. Ama kayıplar asla geri gelmeyecekti. Lucy herkese yardım etmek istese de yardım edecek zamanı ve gücü yoktu.

   Birkaç adım sonra otelin bulunduğu sokağa ulaşabilmişlerdi.Bu sokakta hiç bir yaşam belirtisi yoktu.Otel ise saldırıdan sonra terk edilmiş bir harabeydi. Gayet modern görünen camlar bir roketin isabet etmesiyle hasara uğramıştı.Roketin çarpıp infilak ettiği bir duvar ise kapkaraydı. Kapıdan içeri girdiklerinde manzara daha kötüydü. Devrilen sandalye ve masalar, uzaylı ucubelerin baskınları sırasında meydana gelen kaosu açıkça ortaya seriyordu.Biraz ilerleyip ahşap merdivenlerden yukarıya çıkıldıkça ince ve belirgin bir kan izi görülüyordu.Lucy, bunun gruplarından birinin kanı olmamasını umarak kaldıkları kata doğru ilerledi.Üçüncü kata vardıklarında kapalı bir kapı ile karşılaştılar.Kapı tahtaydı ve üzeri belirgin desenler ile kaplıydı.Athene kapıya dört kez vurdu ve "Uzaylı ucubelerin patlak gözleri" dedi.Lucy, bu kelime grubunun kimliğini doğrulamak için kullanıldığını farketti.Hafif bir gülücük uzun zaman sonra yüzünde belirmişti.Kapı yavaşça açıldığında onları Lucy'nin tanımadığı bir yüz karşılamıştı. Athene onun bir doktor olduğunu söylerek aklındaki şüpheleri dağıtmıştı.Lucy, kapıdan içeri girdiğinde küçük kanepelerin üzerinde oturan iki çocuk gördü. Bir çok şeye tanık olmuş gibi sessizce oturuyorlardı.Karşılarındaki sandalyede oturan bir bayan ona doğru dönüp "Merhaba" dedi. Lucy konuşmak istese de konuşamadı ve sadece başını selam vermek için birkaç kere salladı.

   Başka bir odaya geçtiklerinde ise Eric'i hareketsiz bir şekilde odanın köşesinde oturur vaziyette buldular.Lucy hızlıca ona doğru yürümeye başlamıştı. Ama Athene, onun güçleri sayesinde etrafı gözetlediğini söylerek onu durdurdu.Lucy, Thengom'u bulmak için sırayla odaları geziyordu.Athene ise onun yanından ayrılmıyordu. Grup içinde bir tartışma olduğunda anında müdahale edebilmeliydi.

   Mutfak kısmına girdiklerinde Thengom'u sandalyede oturmuş ve masadaki bir plastik top ile oynarken buldular.Lucy ve Athene'e keskin bir bakış atıp tekrar dikkatini plastik topa yöneltti. Birkaç saniye sonra biraz gülümseyerek "Jason'ın iyi olduğuna sevindim." dedi. Lucy ise bu işittiklerinin bir küçümseme olduğunu düşünerek "O güçler Jason'da olsa kimse yaralanmazdı.Neden korumadın Jason'ı o lanet olası uzay gemisinden" dedi. Son kelimelere doğru sesi tekrar titremişti.Thengom ise topu elinde sıkarak "Benim hatam değil.Görüş açımda değildi ve çok kısa zamanda oldu" dedi. Lucy, sinirleri üzerinde hakimiyet kurmak için dişlerini sıktı ve oradan ayrıldı.Arkasından Athene onu yatıştırmak için mutfaktan ayrıldı.Thengom bir süre düşündükten sonra elindeki topu fırlattı. Yüzünde çaresizlik ve bazı anılarının yarattığı solukluk vardı. Güçlerini keşfetmesine rağmen kardeşini koruyamamış ve bir kaza sonucu onu kaybetmişti. Yetişmeye çalışsa da hantallığı buna engel olmuştu. O zamana kadarki tek arkadaşı kardeşiydi. Ölümünden sonra çok yalnız ve çaresiz bir duruma düşmüştü. O günden sonra hayatını insanları korumaya adamıştı. Ama dün koruyamadığı arkadaşı bu olayları ona tekrar yaşatmıştı. Ama bu sefer koruyamadığı kişiyi kaybetmemişti. Tanrıya bu yüzden şükretmişti. Jason'ı ilk andan itibaren kardeşi gibi davranması ve aynı fikirlere sahip olması onun bu koruma azmini iki katına çıkarıyordu.