ATEŞİMİN KÜLLERİ

Bölüm 6 ( Gariplik )

Sahilden eve döndüğümde bi hayli yorgundum. İçimden odama çıkmak gelmişti ama ormanıda bi yoklamak istiyordum. Birazcık dolaşmanın bi sakıncası yoktur diye düşünüp ağaçlıklara doğru ilerledim.

Etraf oldukça sessizdi. Hava serinlemişti. Biraz,korkutucu olduğunu düsünmezsek gerçekten harika bi havası vardı. O adam nereye gitmişti acaba. Yaralarıda kötü görünüyordu. Böyle bi ormanda ne işi vardı.

Saatlerdir yürüyordum. İlginç ağaç, bitki ve meyveler vardı. Tadına baktıklarımda oldu. Burada kaybolsam karnımı doyurmak mümkündü. Burada açlıktan kimse ölmezdi.

Az ilerde çalılıklardan oluşmuş tuhaf bi alan vardı. İlginimi bi hayli çekince oraya yöneldim. Çalılıklar8n arasından geçtim. Gördüğüm manzara karşısında hayretler içinde kaldım.

Kayalıklardan akan bi su. Berrak tertemiz. Kenarları kırmızı, beyaz ve pembe renkli çiçeklerde çevrili bu dere tam bi doğa harikasıydı. Öyle huzur veriyordu ki. Biraz daha ilerleyip kayalıkların dibine geçtim. Kayadan akan suyu avucumla içtim. Buz gibiydi...

Biraz dere kenarı gezintisi fena olmazdı... Aşagı dogru ilerlerken çiçekleri de es geçmiyordum kokluyordum. Adını bilmediğim daha bi çok bitki vardi. Hepsinin de görüntüsü birbirinden güzeldi...

Yürümek bi hayli yormuştu. Susadıgımı hissetmiştim. Su içmek için egildim. Avuç avuç suyu kana kana içtim. Serinletmişti. Bi avuç daha aldım yüzüme serptim. Bi avuç daha almak için egildim suya yansıyan bisey olduğunu fark ettim. Bi insan yansıması.

Hızla arkamı dönmeye kalktıgım anda kendimi buz gibi. Derenin içinde buldum. Dibe kadar girmiştim. Bi hayli derindi. Var gücümle su yüzüne çıkmaya çalışıyordum. Bi hayli uzun süren uğraşmadan sonra su yüzüne cıkmıştım. Nefesimi düzene sokmaya çalışırken etrafa göz gezdiriyordum. Ama kimse yoktu. Beni suya iten kimdi ?