Het amulet

~ Hoofdstuk 7 ~

~ Hoofdstuk 7 ~

Ik werd wakker door het plotselinge zonlicht dat fel tegen mijn gezicht scheen.

'Goedemorgen prinses,' begroette Delilah mij vrolijk.

Ik mompelde iets terug dat niet eens op een woord leek, maar daar deed ze het maar mee. Terwijl ik langzaam overeind kwam en uit bed stapte legde Delilah een apart kledingset op mijn hemelbed.

'Wat... waarom moet ik dat aan?' Ik wees naar de kleren die overduidelijk geen jurk waren.

'Vandaag begint uw training, ik ben ook op de hoogte van uw... zoektocht.' Het laatste fluisterde ze zo zacht dat ik het nauwelijks gehoord had.

'Maar wat verklaart die kleren dan?' Vroeg ik koppig. Ik was er zeker van dat het antwoord overduidelijk was, maar ik was gewoon te moe zie je. Delilah leek echter niet op te geven en sprak weer verder op haar enthausiaste toon.

'U zult moeten leren vechten en omgaan met wapens in dit soort kledij. Want wanneer u vertrekt, dan zal u in zo'n gelijkaardige kleren vertrekken. Of klimt u liever in bomen met een jurk aan?' Vroeg ze dan om een punt te maken.

Onbewust moest ik hard blozen toen ze dat laatste zei. Ze kon natuurlijk niet weten dat ik dat juist wel had gedaan samen met Callum, in een boom klimmen in mijn jurk.

'Er, nee, je hebt gelijk.' Zei ik snel met mijn blik strak op de vloer gericht.

'Dan zal ik u bad laten vollopen terwijl u zich uitkleedt?', het was eerder een opdracht in plaats van een vraag. Zonder op een antwoord te wachten liep ze mijn badkamer in. Zuchtend liet ik me weer achterover vallen op mijn rug met mijn handen op mijn gezicht.

Dit zou een lange dag worden...

Na het heerlijke bad met warm water – dat mijn spieren zou doen ontspannen – kreeg ik de kleren aan. Ik kreeg een donkere leren broek aan die strak om mijn benen zat, maar toch kon ik er zeer goed mee bewegen. Boven kreeg ik een lichte witte hemd aan met lange, wijde mouwen. Daarop kreeg ik uiteraard – niet dat ik daar vanaf zou komen – een korset aan. Ook deze was deze keer verschillende tinten bruin van kleur en hier en daar waren er details van leer verwerkt. Aan mijn voeten kreeg ik lange, vrouwelijke donkerbruine laarzen aan die ook strak om mijn benen zaten. Voor de rest werd er niet veel geaccessoireerd. En het kapsel waarmee mijn haar het vandaag mee zou moeten doen was slechts een hoge staart.

Nadat ik klaar was bekeek ik mezelf in de spiegel. Mijn ogen werden groot. Ik zag er zo... exotisch uit. Ondanks het korset waren deze kleren inderdaad wel makkelijk om in te bewegen.

'Vergeet niet dat u op de dag van uw vertrek ook wapens aan u gevestigd krijgt.' Vermelde Delilah erbij.

Mijn wenkbrauwen schoten omhoog. 'Wat? Wapens! Maar... maar waarom zou ik die ook moeten meenemen? Zijn die trouwens niet te zwaar voor mij?' De vragen vlamden mijn mond uit, wat best beschamend was. Maar ach, het was toch te laat. Delilah leek dit allemaal zeer amuserend te vinden.

'Maar natuurlijk prinses, hoe zal u zich anders verdedigen? Er loopt zoveel gevaar in het bos, u weet maar nooit. En het gewicht hangt af per wapen. Ze passen de wapens aan aan de persoon.'

'Maar zullen er geen andere krijgers meekomen om te beschermen?' Vroeg ik geschrokken.

'Jawel, maar wat als er iets met hen gebeurt? Of als u even alleen bent?' Gniffelde ze.

Daar had ze wel een punt. Ik liet haar rusten met mijn domme vragen en besloot dat ik klaar was om te ontbijten.

'Ik hoop dat ik niemand teleurstel.' Mompelde ik iets wispeltreurig.