Het amulet

~ Hoofdstuk 9 ~

~ Hoofdstuk 9 ~

En die avond werd er feest gevierd. Maar ik zou niet mee mogen feesten, vader had me opgedragen om te slapen zodat ik genoeg slaap had gevat voor de reis die op me wachtte. Ik had die avond nog snel een bad genomen waarna ik in mijn bed in slaap was gedompeld.

Het was Delilah die me zachtjes wakker pordde.

'Opstaan prinses,' zong ze.

Met slaperige ogen kwam ik overeind. Ik strekte me uit en wreef in mijn ogen.

'Hoe laat is het?' Vroeg ik met een doffe stem waarna een geeuw volgde.

'Vijf voor vier, u wordt geacht om op vijf uur stipt te vertrekken.'

Ik knikte dankbaar terwijl ze me uit bed hielp.

Ik moest super vroeg opstaan, waardoor het buiten nog schemerig was. En zoals verwacht kreeg ik speciale kleren aan. Eerst een linnen ondergoed en een luchtig wit hemd waarop ik een bruinrode korset aankreeg. Van voor was hij versierd met een streep goud en aan de zijkanten een lichter goud. Ik kreeg ook een bruine strakke, lederen legging aan die nog beter zat dan alle leggings die ik voorheen droeg. Verder kreeg ik lange bruinrode laarzen aan die tot onder mijn knieën kwamen. Ze hadden een kleine hak en een harde hiel en punt. Delilah had me verteld dat mijn kleren en schoenen tegen elk soort weer bestendig waren.

Als accessoire – aangezien ik een toch ergens mijn stand in Arcadia moest kunnen aantonen – kreeg ik diamanten oorbellen aan en een doorzichtige edelsteen aan een gouden fijne koort om mijn nek. Mijn haar werd zoals gewoonlijk in een hoge staart gedaan.

'Nu zijn de wapens aan de beurt.' Zei Delilah.

'Maar hoe zorg ik ervoor dat ze niet opvallen?'

Delilah keek me met een knipoog aan. 'Je kleren zijn niet voor niets zomaar uitgekozen. Elk detail heeft zijn waarde en speelt een belangrijke rol in je outfit.

Voor ik vragen kon stellen had ze een dolk met een sierlijk handvat in haar hand. Ze bukte zich voor me op haar knieën en stak die voorzichtig in mijn laars.

'Deze hou je hier bij, voor het geval dat al je andere wapens weg of kwijt zijn. Dan heb je nog steeds deze ter beschikking.' Legde ze uit.

Dan kreeg ik een riem om mijn middel heen die een zwaard op mijn heup hield. De schede en handvat van dit wapen waren ook meesterlijk versierd. Tot mijn grote opluchting was deze veel lichter dan de zwaarden waarmee ik had getrained. Hij was – net zoals beloofd – op maat gemaakt. Verder kreeg ik een pijl en boog nog toegewezen als laatste wapen. De pijlen zaten samen in de pijlenkoker op mijn rug en de boog rustte op mijn schouder. Ik had mijn hand door de boog gestoken alsof ik een rugzak aandeed.

Ik kreeg nu ook een leren schoudertas om mijn schouder heen. Daarin pastte alle basisspullen die ik nodig zou hebben. Er zat daar water en voedsel in, genoeg voor enkele dagen. De rest zouden de krijgers wel regelen. Ook zat er daar nog een borstel en een mini EHBO-kit in.

Mijn blik gleed naar mijn nachtkastje terwijl Delilah iets was gaan halen in de dressing. Snel liep ik naar het kastje toe en nam ik het houten vogeltje in mijn hand. Een tijdlang staarde ik ernaar en liet ik de herinnering me overnemen. Ik sloot mijn ogen voor enkele seconden en stopte het houten vogeltje snel weg in de schoudertas. Deze zou me op weg helpen, dacht ik.

Toen Delilah terugkwam kreeg ik als laatste – wat volgens Delilah het belangrijkste deel van mijn outfit was – nog een dekmantel om. Deze was een een donkere kleur van bruin zodat ik in de nacht nauwelijks te zien was en overdag met de boskleuren gecamoufleerd werd. De kap diende om mijn haren en gezicht te bedekken.