Sessizlik Benim

Beni yalnız bırakma

Duyduğum o sesin ait olduğu kişinin kim olduğundan emindim . Kapıyı aralarken " küçük hanım , küçük efendi hadi kıyafetlerinizin değiştirilme vakti gelmedi mi sizce de ? " diyerek içeri girdi , uşağımız Mortimer . Bense ona koşarak ,
" Mortimer ya yine en havalı şeyleri Brian yaptı ve.. Bana yine mızmız dedi ! "

"Çok ayıp küçük efendi neden Blaine de sizinle havalı işleri yapmasın ki ? " dedi , bense kafamı aşağı yukarı kaldırıp indirirken onu onaylıyordum.

" Öyle işte !! Çünkü o mızmızın eli ayağı falan karışır bir de onu kurtarmak zorunda kalırım ! " dedi Brian kollarını kilitleyerek arkasını dönerken.

"Size zarar gelmesinden endişe ediyor sadece küçük hanım , gizli görevler tehlikelidir " dedi mortimer kulağıma eğilip fısıldadı , koridordan odama doğru ilerlerken ekledi " Hanımefendi yine mi gece korkup Brian'ın yanına gittiniz ? "

" K-Korkmak mı? Korkmadım bir kere !! Konağımız kocamaaan ve ben... '' derken sessizce devam edemeden eklededim , '' E-Evet korktum işte... '' Mortimer başımı okşayarak diğer eliyle koridorda yürüyen iki kişiyi göstererek ,

'' Bak Rosalinda ve Maria da geliyorlar , sen onlarla odana git ben de küçük beye gideyim '' derken gülümsedi ve '' Herkes bir şeylerden korkar ! Bilirsin ben de böceklerle iyi anlaşamıyorum fobim var '' dedi arkamdan el sallayarak uzaklaşırken .

Maria ve Rosalinda konağımızın hizmetçileriydi , mortimer meşgulsa benimle ilgileniyorlardı . Üzerimi değiştikten sonra Bay Fujimoto'a Günaydın demeliyim diye düşündüm . Bay Fujimoto yani tam adıyla Yamato Fujimoto konağımızın bahçesi ile ilgilenen çok iyi bir bahçivan . Geleneklerine bağlı iyi kalpli biri , bazen bana birkaç japonca kelime de öğretiyordu onu çok seviyorum .

'' Bay Fujimoto !!! '' diyerek yanına koşuyordum . Japonca günaydın anlamında olan en sevdiğim kelimeyi üzerine zıplarken dedim , '' Ohayoou !! ''

'' Size de günaydın küçük hanım , keyfiniz yerinde '' gülümserken beni kucağından yere bıraktı ve ,

'' Çiçekler bu aylarda daha bir güzeldir '' dedi ve önümüzdeki gülleri okşarken gülümsedi . '' Etrafta böyle koşmamalısınız yoksa geçen yıl olduğu gibi bir yerlerini incitebilirsiniz ve biz de bunu istemeyiz ''

'' Evet haklısınız... '' dedim sessizce geçen yıl olanları hatırlarken . Dengemi kaybedip merdivenlerden düşmüştüm ve yanımda olduğu halde elime uzanamayan Brian çok korkmuştu beni yerde o şekilde görünce. Vücudumda morluklar vardı , sağ kolumdaki kemik çatlamıştı . Kaburgamda bir iki kırık vardı her şeye rağmen daha da kötü olmadığım için içim rahattı , durumum iyiydi . Fakat Brian yanımda olduğu halde hiçbir şey yapamadığı için kendini suçlu hissediyordu , yatağıma yaklaşıp elimi tuttu ve sessizce '' Dikkat etmedim ve senin gibi sakar bir mızıkçının başına bunlar geldi... '' demişti gözleri yaşlı . Ağlamaya başlayarak ,

'' Seni tutamadım... '' dedi elimi daha da sıkı tutarak ekledi ,

'' Beni yalnız bırakma... ''

Bana farkettirmiyordu belki de ama hala o yılki olaydan kendini suçluyordu belkide...

'' Hey mızıkçıı ben de seni arıyordum !! '' diyerek Brian bahçe kapısından yanımıza doğru koşuyordu bağırarak ,

'' Evimizin önüne bir limuzin durdu ve bizimkinden çoook daha uzundu !!İçinden siyah giyen bir sürü adam çıktı ''dedi nefes nefese .

'' Beğefendinin bir görüşmesi yoktu benim bildiğim kadarıyla ama... '' dedi Bay Fujimoto meraklı ve şüpheli sözlerle . Birkaç dakika sonra yanımıza gelen Rosalinda '' Bütün aile üyeleri salona geçecekmiş '' dedi burnuna mendili tutarken . Biz de onu izleyerek salona doğru gidiyorduk .

'' Bir şey mi oldu ? '' dedi Brian merakla fakat Rosalinda öylece ilerliyordu , burnuna tuttuğu mendil şuan kıpkırmızıydı .

Kapı açılırken duyduğum kahkaha sesi ile daha da korkuyordum burada ne oluyordu ? İçerideki adamlar da kimdi ?

'' Hahaha daha fazla para mı ? Bana daha fazla para mı verirsin ! Sence benim daha fazla paraya ihtiyacım varmış gibi mi duruyor ?? '' diyordu sakallı yüzünde yara izleri olan adam , ağzına yeni yakılmış bir sigarayı koyarken .

'' Lütfen bizi rahat bırak , istediğin her şeyi yapıyorum . Bütün anlaşmaları başarı ile imzalattırmadım mı karşı tarafa !? Biz iyi iki firma değil miyiz , soylarımız arasındaki o kavga da önemsiz bir şe- '' adam babamın sözünü kesmişti ve bağırarak ,

'' Ne demek ÖNEMSİZ HAAA !!! Soyum ve onun bana bıraktıkları herşeyden daha önemli benim için , herşeyden ve herkesten daha önemli... ''

'' Bana ne istersen yapabilirsin ama lütfen bırak ailem gitsin , çocuklarım ve eşi- '' adam tekrar babamı o şiddetli ses tonu ile susturmuştu , '' Çocukların mı ? Eşin mi ? Hahaha rahat bırakmak mı , bırakayım da gitsinler mi ?? SEN BENİMLE DALGA MI GEÇİYORSUN HAA !!! '' diyerek hızla babama bir yumruk geçirdi , yerde yatan babam gözlerini açtı ve '' Lütfen.. '' diyebildi sadece .

'' Aileni gözlerinin önünde senden alacağım !! Hahaha !!!! '' diye bağırıp kahkaha atarken korkuyordum hem de çok...

'' Ben buradayım '' diye kulağıma fısıldayan bu kelimelerin kime ait olduğunu çok iyi biliyordum kardeşime , Brian'a aitti...