Drop Dead, MALDITA! (JuliElmo & JaDine Fanfiction) Book 1

Chapter 21.2 : Thats What Bffs are For

JULIE ANNE's POV

"Tigilan mo nga!" Umirap ako at hinila 'yung kamay ko. "Julie naman." Sumamo niya at lumapit pa sakin. Damn! Bakit ba ako kinakabahan?! "Ano?" Tumaas 'yung tono ng pananalita ko. Nakakainis naman kasi eh! Eto nanaman siya. Puro salita, puro ganyan. Puro pa-sweet! Nag iinit 'yung ulo ko sa ginagawa niya!

"Pwede na ba tayo? I'll court you to prove that I really really love you." Umiinit 'yung pisngi ko, to be honest. I looked away to avoid his gaze. "Elmo, hindi ka ba naririndi sa sinasabi mo? Hindi ba obvious na wala pa sa isip ko 'yang mga bagay na 'yan?"

"Titigilan ko lang 'to pag sinabi mong.." Huminga siya ng malalim."Y..You don't like me." Gusto kong umalis sa harapan ni Elmo ngayon. Ano ba 'tong ginagawa niya? Masyado siyang atat sa mga bagay-bagay. "I don't like you. I don't love you. I don't need someone like you. Okay na?" Nanikip bigla 'yung dibdib ko. I inhaled heavily and looked away.

"Hindi pa pala sapat 'yung mga ginagawa ko para sayo. Ang tanga tanga ko! Bakit nga ba pinipilit at sinisiksik ko 'tong sarili ko sayo?" Ngumisi siya. Namumula na 'yung mukha ni Elmo at nangingilid 'yung luha. Lintek! Naluluha narin ako. Bakit ba hindi maluwag sa damdamin ko na aminin na gusto ko na din siya?

"Pero siguro, eto na 'yung turning point ko to end this bullshit. I've had enough. Thank you nalang." Tumalikod na siya sakin. Ang lamig ng boses niya at parang sa sobrang lamig eh, nakakasikip ng paghinga. "E..Elmo!" Hinawakan ng kanang kamay ko 'yung kanang balikat niya dahilan para mapigil ang paglakad niya paalis. "I'm s..sorry." 'Yung nalang ang nasabi ko sakanya and I just hug his back dahil nararamdaman kong inaalis niya 'yung kamay ko sa balikat niya. "Julie hindi mo naman ako kailangan eh. Sapat na 'yun para layuan ka. Matatanggap ko naman 'yon. Sige na."

"Pero-" Hindi ko na natuloy 'yung sasabihin ko dahil tinanggal na niya 'yung pagkakayakap ko sakanya at umalis na siya sa harap ko.

"I'm so stupid!" I give a deep sigh and tears started to fall. "Argh!" Tinakpan ko 'yung mata ko at kinusot-kusot 'yun. Hindi ako makahinga para bang hinahapo ako. Epekto ba 'to ng isang buwan sa ospital? Hindi tugma 'yung gusto mong gawin sa sinasabi mo? Hindi konektado 'yung utak sa bibig ko. Nakakainis! Naiinis ako sa sarili ko!

"Julie? Are you okay?" Nilapitan ako ni Maxene na mukhang nag aalala. "O..Okay lang. E..Excuse me." Lumabas ako sa bahay nila, narinig ko pa ngang tinawag ako ni tita Pia pero hindi ko nalang nilingon, siguradong mangengeelam 'yon at magtatanong. Wala pa ko sa mood. Pumunta ako sa tapat ng bahay namin, kung san naka park 'yung kotse ko. Sumakay ako don at pinaandar, pupunta ako sa school. Gusto kong makausap si Nadz.

-------

"Julie..tahan na." Nadz said this for the nth time. "Bakit ba ayaw mo nalang tanggapin na gusto mo siya? Ay! Mali! Mahal mo na siya." She said and looked at me seriously. I spilled everything to Nadz, lahat ng nararamdaman ko miski 'yung nangyari kanina lang. Wala akong naisagot kundi ang pag iyak. Damn! Julie Anne San Jose is crying for a guy! "Sige lang, Japs. Iyakan mo lang ako!" She said at rolled her eyes. I understand dahil wala akong maisagot sakanya kundi hikbi at luha. Ayokong malditahan ang bestfriend ko ngayon, feeling ko kailangan ko lang ng iiyakan.

"Sige, ganito nalang since wala akong makuhang sagot sayo, isang tanong nalang para ma-clarify na yang feelings mo."

Kumunot 'yung noo ko sa sinabi niya. "Japs, look at me and answer me. Yung totoo-"

"Oo na! Mahal ko na si Elmo!" I shouted in front of her face and nanlaki 'yung mata ni Nadz. "Oh my gosh, Julie! How did you read my mind!" I rolled my eyes. "Happy?" Umayos ako ng upo at kinuha ang mirror ko. Jusko! Ano bang iyak ang ginawa ko!

"Wait Japs! Where are you going?" Tumayo ako at naglakad palayo sakanya, I need to fix my make up. "Babalik ako. Wag kang gagalaw dyan!" Dumaretso ako sa comfort room. After several minutes, bumalik ulit ako sa bench kung saan kami naka upo kanina ni Nadz. "Huwaw! Isang oras akong nag intay!" Natawa ako sa face expression niya at tinabihan siya sa bench.

"Nadz, thanks ha? I never said this before pero ngayon lang lahat nag si-sink in sakin lahat ng nagawa mo sa buhay ko.." Yes. I never appreciated her presence ever since I consider her as a friend, call me whatever you want pero totoo lang 'yung sinasabi ko.

"Teka..kinain mo ba 'yung make up mo? Bat gumanda ugali mo?" Sinamaan ko siya ng tingin! "Ay! Ay! Sorry Japs! Go on..continue. Hehe." She gave me a peace sign and napatungo naman siya. "I think its about time na rin para sabihing blessing ka. Thank you, Nadine. Sorry din for some shits na nagawa ko sayo at never mo kong iniwan. Kahit ang bad ko lage pero I swear, I can't live without you!"

"Walang makakapantay sayo. Bestfriend talaga kita. Ngayon ko lang naisip na never mo kong pinlastic kahit hindi naman ganon ka-perfect 'yung ugali ko. Thanks for not giving up on me ha? Sorry kung bi-polar ako at mainitin ang ulo. I will never leave you also kahit ganito ako makitungo sayo. I promise to change na din, ngayong wala na kong iba pang masasandalan. Thank you, Nadine! Thank you for existing!" I continued and nakita kong naiyak na pala 'tong katabi ko! "Huy! Ano?" Tinapik ko 'yung balikat niya. "I love you, Julie! Huhuhuhu! I love you, bestfriend! Huhuhuhuhu." Niyakap niya ko ng naiyak at ako naman e, pigil na pigil 'yung tawa ko. "Loka loka ka talaga! I love you, too best." Niyakap ko din siya ng mahigpit.

This is the best and right time to rise again. I don't wanna live with the past anymore. Ayoko na. Babaguhin ko na 'yung sarili ko for the better. Ngayon pa ba ko susuko? Mas maraming reason para hindi mag give up. Hooray!

"Ano bes? Iiyak ka nalang? Tara. Wag ka ng pumasok. Mag shopping nalang tayo! Treat ko!" She grin at me and say "TARA!"

"Japs, thanks for the treat!" Nadz told me and winked. "Asan na 'yung mga resibo?" I asked her. "Huh? Baket? Nandito sa mga paper bags." Nagtataka niyang sabi saken. "May listahan na ko ng mga utang mo." Nanlaki 'yung mata niya. "Julie naman eh! Alam mo namang wala akong pambayad! Sabi mo treat?" Binigay niya saken 'yung paper bags and I started laughing at her face expression. "Julie naman!" She pouted. "Joke lang. Hahaha! Alam ko namang mahirap ka lang. Lets eat, Nadz." Lumayo siya saken. "Grabe ka naman sa mahirap! Oh? Sige! Ikaw magbabayad ha?" Pag aalinlangan niya. Ang dali talagang utuin netong babaing to. Hindi nalang ako kumibo, naglakad na ko at hinawakan ko nalang siya sa kamay.

Sorry for not being active on wattpad!!!!!! Huhuhuhu. Continue padin tong story na 'to. COMMENT, VOTE AND SPREAD!

- asdfghjeycel