MAFYANIN İKİZLERİ

BENİM BABAM ÖLDÜ.

Multimedia : Kumsal - Masal

Masal'dan

-Hayır baba ne ben ne de Kumsal hiç biryere gitmiyoruz.

Gürültüyle gözlerimi araladım. Masalla babam klasik kavgalarını ediyor olmalılardı. Ama Masal sesini bu kadar yükselttiğine göre bu sefer ki ciddi bir konuydu.

Hızla yataktan fırlayıp aşağı indim. Babam her zamanki tekli koltuğunda oturmuş Masal karşısında ellerini beline koymuş bağırışıyorlardı.

+ Gidilecek dediysem gidilecek Masal. Şansını zorlama git eşyalarını topla.
Cümlesini bitirdiğinde gözleri bana kaydı ve "Sende" diye bağırdı.

Önce gözlerim Masala kaydı sinirden avuçlarını tırnaklıyordu. Sonra babama döndüm. "Biriniz ne olduğunu anlatacakmısınız artık?" dedim ve bakışlarımı tekrar Masala çevirdim.

"Anlatıyım canım ikizim. Babamız olucak adam bizi yine Amerikadaki kasıntı kardeşinin yanına postalamak istiyormuş. Hemde bu sefer hiçbir bahanesi yok. Eğitim kurs gibi aptal sebepler sunmadan sadece gitmemizi istediği için" diyerek ateş püsküren gözlerini tekrar babama çevirdi.

"Masal Akın! Kelimelerine dikkat et yoksa canın yanar."

Soyadımızla hitap etmesi babamın fazlasıyla sinirlendiğini gösteriyordu. Evet 8 yaşımızdan beri buna benzer kavgalar ederdik çünkü o yaşımızdan beri bizi sürekli amcamın yanına gönderir aylarca geri dönmemize izin vermezdi. Ama hep bi sebebi olurdu ; o kurs sizin için iyi olucak , o eğitim büyüdüğünüzde çok işinize yarayacak gibi bahaneleri vardı. Bu sefer ise bambaşkaydı sebepsiz yere bizi göndermek istiyordu. Ama bu sefer istediği olmayacaktı artık 19 yaşındaydık çoktan reşit olduğumuza göre bize zorla hiç birşey yaptıramazdı.

Masalda buna güveniyor olucak ki " İstediğim gibi konuşurum yeter artık bizi sevmiyosun anladık ama sırf sen istiyorsun diye biz istemediğimiz bir hayatı yaşamıyacağız. Burayıda müziğimide bırakmaya hiç niyetim yok. Konuşma bitmiştir. Yüzümüzü bile görmeye tahammülün yoksa o gerizekalı kardeşinin yanına sen git. Defol git! " diye bağırdı.

Aynı anda babam oturduğu yerden kalkıp Masala tokatı atmıştı bile. Tokatın etkisiyle yüzü yana çevrildi ellerini yanağına koyup tekrar gözlerini babama dikti.

"Hakan Akın! Bundan sonra senin Masal diye bir kızın benim de senin gibi bir babam yok. BENİM BABAM ÖLDÜ."

Masal hızla yukarıya doğru çıkarken ben hâla yaşadıklarıma inanamıyordum. Babam Kumsala vurdu. Babam Masala tokat attı. Beynimde bu cümleler dönüp dururken kendimi toparladım ve babamın karşısına dikildim. " Ne yaptığını sanıyorsun sen. Kızına nasıl vurursun? Biz sana ne yaptık ?
Yüzünü bile doğru düzgün görmezken ne zararımız dokundu sana? Ama istediğin oldu bu saatten sonra bu evde bir saniye bile durmayız. Şimdi istersen bir tokatta bana at umrumda bile değil. Birdaha yüzümüzü bile göremeyeceksin." bunları söylerken bile hâla olanlara inanamıyordum. Evet babam sert biriydi evet bizi hiç sevmedi. Bir kere saçımızı okşamadı hiç yanında istemedi ama asla el kaldırmazdı.Bugüne kadar..

Göz ucuyla anneme baktığımda oda bana baktı. Sesini çıkarmadan dolu gözlerle olanları izliyordu. Hadi babam neyse anne sen neden sesini çıkarmıyorsun neden bizi korumuyorsun diye bağırmak istedim ama yapmadım daha fazla yüzlerini görmeye tahammülüm yoktu orda bir saniye bile oyalanmadan kendimi yukarıya attım.

Hakan'dan

Kumsalında odasına çıkmasıyla kendimi koltuğa bıraktım. Kızlarım canlarım onlar benim. Üzülmelerini görmekten nefret etsemde hep onları üzen ben oluyorum. Kızımın canını yaktım. Ama bana babam öldü dediğinde sanki gerçekten öldüm. Küçüklüklerinden beri hep onlara hasret kaldım. Buna mecburdum. Onların iyi olması için onları kendimden uzak tutmak zorundaydım. Beni işadamı sanıyorlardı. Nasıl söylerdim ben bir mafyayım kötü işler peşinde koşan bir babanız var diye. Kendi kötülüğümden onları korumak zorundaydım. Evet düşmanım çok ve bu hayatta en değer verdiğim şey çocuklarım. Beni cezalandırmak için onları kullanmak istediklerini biliyordum. Benim sattırdığım uyuşturucular yüzünden ölen gençler oldu. Bunların intikamını kızlarımdan almak istediler. Bu yüzden hep uzaklaştırdım onları yanımdan. Sırf zarar gelmesin diye ama bunu onlara anlatamadım. Onlar bilmedi bilmemeliler. Benim onları sevmediğimi sandılar deli gibi severken bir kez sarılamamak ne kadar zordu oysa..
Ah benim güzel kızlarım , başlarını okşayabilmek için uyumalarını beklemek ne kadar zordu. Onları uzaklara gönderip resimleriyle avunmak ne kadar zordu bilemezler. Varsın bilmesinler beni sevgiden anlamayan kalpsiz baba gibi görsünler yeter ki canları sağ olsun. Yeter ki benim günahlarımda boğulmasınlar..

Masal'dan

Kavgamızın ardından 2 gün geçmişti , o akşam annemle uzun uzun konuşmuştuk. Babam olucak adam bizim artık büyüdüğümüzü kendi ayaklarımızın üzerinde durabilmemiz için onun yanından ayrılmamız gerektiğini söylemiş bu yüzden göndermek istemiş. Tabi yersen

Sonuç olarak ikimizin dediğide olmadı. Amerikaya gitmeyi kabul etmedik. Bu evdede kalmamızı o adam istemedi ki istese bile tokattan sonra biz kalmazdık. Orta yol olarak İzmire gidip Kumsalla orda yaşamaya karar verdik. Ne kadar kabul etmek istemesekte hesabımıza düzenli olarak para yatırıcaktı. Ordan bir ev almış bile. Arabalarımızı ve motorlarımıza da biz gittikten sonra göndericekti.

Bugün İstanbuldaki son günümüz yarın sabahta İzmire gideceğiz. Hiç değilse arkadaşlarımızdan mutlu ayrılabilmek için veda partisi düzenlemeye karar verdik. Herşey ayarlanmıştı 1 saat sonra parti başlıyacaktı. Bu gece deliler gibi eğlenip herzaman ki mutluluk oyununu oynayacaktık. Sonrası ise meçhul..