Siyahın Gamzesi

3.BÖLÜM: "GRİ"

Şarkı: Adele-Don't You Remember

"Kerem" dedim. Gözyaşlarımı tutamadım. Onu 5 yıl sonra görmek, sesini duymak.

"Sen, beni 5 yıl önce terk eden, sen kimdin? Söylesene" dedi.

"Kerem"

"Ha dur sen Armina'sın. Sevdiğim kişi ama eskidendi be güzelim."

"Kerem, dinle beni."

"Seni ne dinleyeceğim ha, ne anlatacaksın bana?"

"Seni halen sevdiğimi" dedim. Bağırdım ona.

"Orada dur işte, Tamer diye birisiyle evlenmişsin. Nasıl açıklayacaksın? Gerçi açıklamana gerek yok biz ayrıldık. Daha doğrusu sen beni terk ettin" dedi. Bağırdı ilk defa bana bağırdı.

"Kerem, mecburdum"

"Ne mecburu be?"

"Babam, eğer seninle ayrılmazsam, seni öldüreceğini söyledi. Ben mecburdum." dedim sesim titredi.

"Peki Tamer?"

"Tamer'le zorla evlendim ve buraya taşındık. Beni aldatıyor. Onunla boşanacağım" dedim. Telefonumu açıp Tamer'in fotoğraflarını Bengisu'ya gösterdim. Kerem de telefondaki fotoğrafları gördü. Kerem fotoğraflara baktıktan sonra kahkaha atmaya başladı. Ona şaşkın şaşkın baktım.

"Ben bunu biliyordum ki" dedi.

"Neyi?"dedim.

"Baban benimle de konuştu. Senden uzak durmamı söyledi. Sen benden ayrıldığın zaman da babana söyledim."

"Nasıl yani?"

"Bunlar babanın sana oynadığı berbat bir oyundu."

"Peki sen neden babama söyledin?"

"Baban beni tehdit etti. Annem için yapmak zorundaydım. Annemi öldürecekti."

"Peki, Tamer?"

"Kağıt üzerinde bir evlilik, gerçekten evli değilsiniz." dedi. Mutluydum, gözyaşlarım mutluluktandı.

Kerem'e sarıldım. Onu özlediğimi,
onu sevdiğimi bir kez daha anladım.

"Kerem"

"Sus, sadece sıkıca sarıl." dedi. Ona sıkıca sarıldım. Tıpkı 5 yıl öncesi gibi.

Ona sarıldıktan sonra ayrıldık ve elimi tuttu. 5 yıl sonra ilk defa elimi tuttu. Elim titredi.

"Biz gidiyoruz." dedi Kerem. Elimin titrediğini anladı ve elimi daha sıkı tuttu.

"Tamam, hasret giderin biraz" dedi Bengisu. Kerem'le konuşmamızda sessiz de dursa bu halimizi görünce o da mutlu oldu. Canım arkadaşım benim.

"Hadi görüşürüz" dedim.Sesimden bile belliydi mutlu olduğum.

Bürodan çıktık. Halen elimi tutuyordu.

"Bana her şeyi anlatacaksın tamam mı? Söz ver bana." dedim.

"Tamam, söz" dedi Kerem. Tamam derken bile sesi kötüydü. Ama önemsemedim çünkü sözünü tutan birisi o.

Limana doğru el ele tutuşarak yürüdük. İkimizin de yüzü gülüyordu. Sonra bir adam önümüze geçti. Tam karşımıza geçti. Bu adam, bu adam Tamer'di. Tamer, ben ve Kerem. Siyah, GRİ ve beyaz.