Biri beni alsa,
sımsıkı tutup kolumdan dayanak olsa.
Götürüp hisara bıraksa.
İçimi döksem Masmavi sulara.
Yıllarca biriktirdiklerimi bırakıversem oraya.
Üzerimde bir Şal olsa,
Sarılmaya dahi mecalim yoksa,
Dinlediklerim,susup yuttuklarım,uyutulduklarım
İçimde onlarca insanın sırlarının agırlıgı,
Teker teker fırlatsam en uzağa,
Şimdi biri beni alsa;
Şöyle belimden sımsıkı kavrasa,
Haydi kalk ayağa! ben dayanak olurum sana.
Dostsa benden alası var mı burda.
Az toparlan yüzüne renkleri boyan.
Kimse anlamasın neyse olan.
Halsizsen halin ben olam.
Ha gayret az daha dayan.
Sen kalkarsın ayağa buna inan.
Adım atalım seninle.
Hastalığın dertlerinle, dertlendiklerinle,
Gel bakalım birlikte içindekileri açalım.
Herbirini buruşturup hisara atalım.
Sonra sımsıkı sarılalım.
Bitti artık geçti tam senin hakettiğin gibi
Gülüşlerin sana geri verildi.
Halsizligi halden anlamayan bilmezdi...
Saflığına dem vurup Öylece yitmezdi.
Senin istediğin sadece huzur idi.
Soyutla kendini, sızdırma kimseyi.
Kalk ayağa haydi!!..
Yüreğin tertemiz seni beklemekteydi.
Ama öncelik hisara inmekti....
