Bir kentliyi bildi yüzüm
Döndüm yüreğimi
Kentliydi gördüğüm
En saf halde avuçlarındaydı ömrüm
Ömrü ellerinde olmayanın
Huzurundaydı ömrüm
Diledim Mutlu olsun
Huzuru bulsun
Siz alır bunu aşka vurursunuz
Oysa köylü almıştır Hancılıgı eline
Vurmuştur sırta dertleri de
Bi istedi gülsün yüzü her kimle ise
Hancı bilir yolcu etmeyi de
Gel gelelim sevda denen illete
O hep yolcunun biletinde
Mührü vurmuşlar bir kere
HANCI ne etsin bu işe
Sadece sarar sarmalar
Koklayarak gözlerinin içine bakar
Tepeden tırnağa Yanmışa
Ancak ben gibi HANCI bakar
Üşürse sarıp sarmalar
Yanmışsa suyu hazırda tutar
Kenarda iki bardaklık çay da var
Bi helva kavurup şimdi yemekte var
Aman kıpırdama.!
Ne istersen huzuruna getirmekte var
Sen yeter ki iyileş
Seni Mutlu bilmek köylünün kaderinde var
Beklemez kimseden çare
Köylü düşmüştür hüzünlü yüreklerin peşine
Demiştir yapılan yapılmasın
Kimse can yakmasın
Sorsan herkes yalnız
Bunca insan neden yalnız
Kime eli değse can yarası
Kime sesi deyse
Büyük sancılı hayatı
HANCI seyre dalar
Yanına yanaşanın yaralarını sarar
