"Batu'ma tam seni seviyorum diye mesaj atacakken önümde ki taşa tökezleyerek daha sakarlığımı üstümden atamamışken gördüğüm manzarayla şoka girdim ve bu sefer de çöp kutusuna yapıştım. Evet. Yapıştım. Kalkıp kendime çeki düzen verdikten sonra sonunda görmeye fırsat buldum. Evimin tüm merdivenlerini bizim fotoğraflarımız süslemişti. Her yerde Batuhan ve ben vardık. Gördüklerim gözlerimin dolmasına sebep oldu. Ne kadar şanslı biri olduğumu ve bu adama ne kadar aşık olduğumu bir kez daha hatırladım.
Heyecanlı ve meraklı adımlarla kapıya doğru ilerledim, tamam belki direkt dalmış da olabilirim ama konumuz bu değil tabi ki.
Evin kapısında "Hiç kimse olmadı senin gibi, olmayacak biliyorum. Olmaz, olamaz aşk karın doyurmaz belki, ama aşksız da huzur olmaz. Benimde sensiz huzurum olmaz." diye bir not asılıydı.
Batuhan'ın benden önceki hayatında ne kadar odun ve kimseyi umursamadığı gerçeğiyle yüzleşince 'şu sonsuz mavilikte var mıdır onun eşi?' diyemeden edemedim.
Evet, onu ben değiştirdim. Biz birlikte çok daha güzeliz. Sanki bende eksik olan ne varsa o tamamlıyor gibi.
İçeri girdiğimde beni mutfağa yönledirecek bi not buldum.
Mutfağa girdiğimde tüm güzelliğiyle bana bakarak parlayan kolyeyi gördüm. Şimdi ben bu çocuğa sarılmayıp ne yapayım. Kolyeyi aldığımda bir başka notla karşılaştım. Bu kağıtta da güzel bi söz ve annemin fotoğrafına yönlendiren bi yazı vardı. Annemi liseye başlarken kaybetmiştim. Batuhan'la o zaman tanıştığımız için anneme ne kadar değer verdiğimi ve onu ne kadar çok sevdiğimi bilir. Çerçevenin arkasında annemin önceden bana vermiş olduğu bi hediye ve üstünde 'annenden' yazısı. Ağlamamam lazım. Şimdi olmaz.
Toparlanıp son nota baktım. Bu sefer odama yönlendiriyordu ve yastığımın altına bakmamı istiyordu. Hızlı ve dengeli adımlarla odama ilerledim.
Yastığı kaldırınca bir silgiyle karşılaştım. Bu silgiyi 9. Sınıftayken Batuhan bana almıştı ama sonrasında kaybetmiştim, sonra o bulup saklamış sanırım. Şimdiye kadar saklamış olması beni baya şaşırttı ve bi o kadar da mutlu etti. Öyle çok seviyorum ki Batuhan'ı. Aramızda ne kadar kötü şeyler yaşanmış olsa da sonu mutlu bitecek. Bitmeli de.
Silgiyi aldığım yerde "Teşekkür etmek istersen dışardayım" yazıyordu.
Kalbim yerinden çıkacak
gibiydi. Sırıtmaktan ağzım yırtılacak sandım bir ara. Hem sırıtıyordum hemde gözlerimde yaş vardı.
Koşarak bahçeye çıktım. Karşımda gökyüzüm duruyordu. Iyi ki bu adama aşığım diye içimden geçirdim sonrasında koşarak gidip sarıldım huzuruma.
Sarılmanın ardından çenemi avuçlarının arasına aldı. Küçük bir öpücük bıraktı. Sonrasında burnuma ve dudaklarıma yaklaştı. Işte o an bu hisse de aşık olduğumu anladım. Onun bana hissettirdiklerine.
Nefes alış verişlerimi düzene soktuktan sonra "Eğer benden ayrılırsan senden sonsuza kadar nefret ederim." dedim
Saçmalıyorsun der gibi bakarak tekrar dudaklarıma yöneldi.
"Yeterli bir cevap oldu mu?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sis
Teen Fiction''Git, git, git!'' diye bağırdığımda uzaklaşmaya başladı. Arkasından sadece ''gitme kal ne olursun yalan söyledim'' diye fısıldayabildim. Ne kalmasına gücüm vardı, ne de gitmesine izin verecek kadar güçlüydüm. Adım Derin. Bir de Batuhan'ım vardı. Ba...
