ACIMASIZ

Yeşil

***
Son ders zili çalmıştı. Herkes sınıftan çıkmıştı bile coktaan.. Ama ben daha cantama defterlerini yerleştiriyordum. Sonra birde "hassiktir Azizzzz" diye bağırdım. Birileri duymuş olmali ama umrumda değil.. Çoktan unutmuştum. Hızla yerleştirdim defterlerimi çantama.. Sonra hızlı adımlarla okuldan çıktım. Bahçeye gecmistim. Hemen bi bank bulup yerleştim. Azizi beklemeye başladım... Ve çok geçmeden Aziz'de geldi. Ayağa kalktim. -Nereye gidiyoruz?" dedim ve gulumsedim.. O da gulumsedi.. Gulumseyince sol ve sağ yanagindaki gamzeleri belirmişti.. Gözlerinde kisilmisti.. Cok masumdu lan. Sonra yurumeye başladık.. "Hadi kanka karar ver nereye gidiyoruz" dedi. Nutkum tutuldu , boğazım dugumlendi , nefesim kesildi.. 'Kanka' demişti... Garip garip bakmış olmalıyım ki "Hadi ama canım karar ver artık" dedi. Deniz kenarı olur dedim.. Gulemiyodum... Ne oluyo du bana ? Yoksa ondan hoslaniyomuydum ? Hayır hayır. Böyle bisey asla olamazdı. Hem ilk günden mi? Sacmalama Begüm ya.. Hem kanka dedi.. Yine düşüncelerle boğuşurken Ayağım taşa takılmış olmaliki yere kapaklandim. Offf. Bi bu eksikti zaten. Azizinde yardımıyla kalktim yerden. "Biseyin varmi? Hastaneye gidelimmi? Canin aciyo mu?" bu neydi şimdi ahiret sorusu mu? Hayır dedim soğuk bi sesle. Elimden tutarak kalkmama yardımcı oldu.. Ve deniz kenarindaki bulduğumuz ilk bankta oturmaya karar verdik.. Yanı şimdilik öyleydi. Ben bunun sadece deniz kenarıyla kısıtlı kalmayacagini adım gibi biliyorum. "Yeşil. Pardon Aziz.  Artik konuşmayı dusunuyomusun!" diye soylendim. Galiba bunyem onu Yeşil diye kabul etti.. Olsun bende ona artık Yeşil derdim... Elini omzuma attı o arada.. Biseyler geveliyodu.. Ne diyodu bu ya? Neden anlayamiyodum? Konuşamıyorum da dilimde tutulmuştu sanki... Sonra yüzüne bakmaya karar verdim. Yüzünün her zerresini trilyonlarca kez izledim. Ezberlemistim.. Yüzünün her zerresini ezbere biliyodum artik.. Ve biliyorum ki bu sima asla aklımdan cikmayacakti... Galiba bana aşıktı? Başka açıklaması olabilir mıydı. Sonra " öf begum yine kurmaya başladın kendi kendine.. Yok öyle bisey ben kapa ceneni".. İçimden bi ses bana biseyler söylüyordu.. Ve tek hissettiğim içimdeki sesin doğru soylediydi.. Hiçbirşey düşünmeden gözlerimi kapatip basimi gökyüzüne çevirdim. Biraz düşündüm. Sonra ne yaptin bilmiyorum ama kocamaan bi sacmalikk.. Yeşil'in dudaklarına yapıştım. Bi iki saniye dudaklarına dudaklarımı bastırdıktan sonra ne yaptığımın farkına vardım. Hemen geri cekildim.. "Özür dilerim Ye..- Aziz. İsyeyerek olmadı cok özür dilerim.." sonra ayağa kalkmaya çalıştım.. Eve gitmek istiyorum artık.. Ama ani kalkmamdan dolayi olacaktı basım döndü.. Ve Yeşilin üzerine düştüm.. Siritti... "Bak güzelim Allah gitmeni istemedi". Güzelim mi demişti o ? Aslında basit bi kelimeydi ama çok hosuma gitmişti.. Sonra oturmami sağladı ve konuşmaya başladı..
-Neden ozur diliosun Begum? Bundan doğal ne var.? Hem çok karizmatigimdir. Diyip göz kirpti. Bu neydi şimdi? Bu ne ukalalikti. Dudağımı büzdügumu gormuş olacak ki " tamam tamam öyle demek istemedim. Ama beni opmenden daha doğal ne olabilir Begüm? Neden suçluluk duygusu hissettin.. Evet hakliydi.. Ama yapmamaliydim biliyorum. Elini tekrar omzuma atıp beni kendine doğru çekti. Basımı göğsüne yaslamami sağladı. Sıkı sıkı sarıldı. O anı hicbiseye değişmem , yemin edebilirim. Ben o an babamdan bile hissetmediğim güven duygusunu Yesil'de hissetmiştim.. Hiç birakmasa keşke diye düşündüm...