ACIMASIZ

Sürpriz

***

Yine her zaman ki gibi alarmin sesiyle uyandım. Mutluydum. Aslında üzgün olmam gerekirdi Aziz herşeyi ogrenmisti ama ben mutluydum.. Galiba hep yanımda olacağını bilmek bana huzur vermişti.. Ama hep söz vermişlerdi..Ama sonuç yine hep aynıydı.. Hep gidiyorlardı. Ve ben bundan sıkılmıştım. Biliyorum Aziz baskaydi.. Ama ne zaman böyle hissetsem sonunda acı cekiyodum.. Bir daha ayni şeyleri asla ama asla yaşamak istemiyordum.. Kafami bu düşüncelerden uzaklaştırdim. Okula gitmem gerekiyordu sonuçta..

**

Okula hızlı adımlarla girmiştim.. Azizi goremiyodum. Neredeydi sahi? Bulamıyodum.. Önüme gelen herkese Azizi gordun mu? Diye soruyodum.. Sınıfa cikmaya karar verdim.. Sinifa çıkar çıkmaz cantamı sıraya atıp, telefonu cebimden çıkadım ve, onun numarasını çevirdim. Bi kaç sefer daha aradım ama acmiyodu.. Ne olmuştu ? Hanı asla beni birakmayacakti? Ama söz vermişti... Gözlerim.. Gözlerim dolmuştu.. Ama aglamayacaktim.. Deliriyomuydum yine ? Duvara sırtını yaslayıp yere egildim. Dusunemiyodum. İstemsizce aglayarak , saclarimi cekmeye basladim.. Beynim onun beni bıraktığına gerçekten inanmıştı.. Ama bırakmış mıydı? Bilmiyorum.. Belkide kötü bisey olmuştu.. Ama kendimi tutamiyodum.. İstemsizce.. Hassiktir yine sınır krizi geciriyodum.. Son bir aydır hiç gecirmemistim..

**

Ders zili çaldı galiba ama duymadim.. Herkes sınıfa dolustu , daha doğrusu benim basimami demeliydim.. "Begüm kızım iyimisin , kendine gel yavrum". Yine bu kel kafalı portlek gözlü salak ogretmen.. Durduramiyodum kendimi... " Aziz , Aziz! Aziz gitme ! Aziz beni bırakma!" diye bagirmisim sonradan haberim oldu... Surtuklerden biri diğer surtuge anlatırken duymuştum.. Tamam sonlari pek güzel olmadi ama olsun. Benim hakkımda konusmamalalari gerektiğini anlamışlardır sanirim..

***

Gözlerimi hastanede acmistim. Duvara kafami vura vura bayilmistim galiba. Bunu çok sık tekrarliyodum önceden ordan biliyorum.. Çünkü ne zaman sınır krizi geçiren , ağlar , saçlarımı çeker, kafami veya ellerimi duvara vururdum.. Ama asla açısını hissetmezdim... 1 9 saattir yatiyomusum. 19 saat lan tey ya. Galiba hep uykusuz kaldığımdan. Tamam bunyem güçlüydü ama uykuya dalınca bir daha kalkamamistim iste. Aklıma Aziz geldi.. Onu bulmaliydim..

**

Hastaneden cikmistim. Aziz yine acmiyodu telefonu. Eve gidicektim.. Eve gidip düşünceler içinde uyuyakalicaktim yine... Ne kadar uyursam uyuyum her zaman uyuyabilme gibi bi özelliğim var..

***

Yatağıma tam kendimi atmıştım ki kapı zili çaldı.. Salagin tekidir diyip sıktır ettim. Çalar çalar giderr.. Ama öyle olmadı çalmaya devam ediyordu kapıyı.. Aşşağı indim ve kapıyı açtım ki birde ne goreyim. Paketi aldım imzami attım ve içeri girdim.. Kimdi bunu bana birisi asla kargo gondermezdii.. Heyecanlı bi şekilde açtım , Azizi unutmuştum. İçinde beyaz , kisa bi elbise ve bi kâğıt vardı. Bu neydi şimdi. Ergen ergen giyinmemin sebebi takmiyo olmam , yoksa benimde elbisem var. Neyse. Kağıdı actim. "Güzelim.. Telefonlarini acmadim , bilerek. Şimdi bana küfür ediyosun ama yemin ederim yapmak zorundaydım. İlk bulustugumuz cafeye gel. Bu elbiseyi giymeyi unutma.. Heyecanla odama çıktım hemen giyindim. Sonra çantamı ve telefonumu alıp evden çıktım.. Hızlı adımlarla cafeye vardım. Ama kimse yoktu. Ne oluyordu lan burda! İçeri girdim gözlerim Azizi arıyordu.. Arkadan bi takım sesler geliyodu. Arkama baktım ve agzim gotume varmışti aq. Azizdi laaaann. Heme boynuna atladim. Sıkı sıkı sarmsti beni. Sonra boynumdan optu.. Bunu yasamayali ne kadar uzun zaman olmuştur kim bilir.. Hadi gel dedi elimden tutarak.. Çocuk gibiydi.. İlk günkü gibi gözlerinin içi guluyodu.. Bende çok mutluydum ama daha cok o mutlu olduğu içindi.. Gözlerimi kapadı sonra.. Yuruduk yuruduk.. Bu cafe bu kadar büyük muydu ya dedim güldü.. Gulusunu öpmek istedim o an.. Yemin olsun öpmek istedim... " Gözlerini acabilirsin dedi"... Açtığımda gordugum .manzaraya sasirmamak mümkün değildi..