Elenanın Dönüşümü

Yolculuk

Gözlerimi son iki haftadır aralıksız gördüğüm kabusla açtım.
Yine aynı şey yine o kazada bana bakan kırmızı gözler.

Kazanın olduğu gün bilinmeyen bir numaradan ihbar yapılmıştı polisler olay yerine geldigi gibi beni apar topar arabanın içinde sıkıştığım yerden çıkartıp hastaneye kaldırılmışlardı.

Gördüklerimi polise eksiksiz anlatmıştım.

Ama hiç biri bana inanmadı,
benim psikolojik sorunları olan bir çocuk olduğumu düşündüler ve bana inanamadılar ama ben ne gördüğümden emindim, karşımda duruyordu gözlerimin içine bakıp gitmişti ama sanki o bakış bana birşey anlatmaya çalışıyordu.
Bu olayın ardından 8 yıl geçmişti.

Biz o kazadan sonra londraya taşınmıştık. washingtonu geride bırakmıştım.
Oraya bir daha ne zaman gideceğimi bilmiyorum.

Teyzem o kazadan sonra velayetimi kendi üzerine almıştı.

liseyi yeni bitirmiştim üniversite hayalim yoktu.

Sadece üniversite değil o kaza bütün hayallerimi de çalmıştı. Geleceğimi, mutluluğumu herşeyimi almıştı benden herşeyimi,

beni bu düşüncelerden ayıran kapının yavaşça aralanmasıydı sonra teyzem kapı arasından yavaşça kafasını çıkardı.

Günaydın elena

- günaydın teyze

-kahvaltı hazır seni bekliyorum aşağıda seninle konuşmam gereken bir konu var acele et tatlım

-tamam teyze sen git ben geliyorum.

Teyzem aşağıya inmişti yaşı ilerlemesine rağmen hala çok genç duruyordu.

Ona hayrandım hem güzelliği hem zekasıyla herkesin gözdesiydi.
Beyin cerrahıydı alanında en iyisiydi.

Eniştem ise emniyet genel müdürüydü nasil tanıştıklarını bende bilmiyorum ama bir birlerine cok yakısıyordular.

ben bu düşünceler arasında sabahki rutin işleri halletmistim.dolaptan siyah dar paça pantolon be üzerine beyaz bir bluz alıp üzerime geçirdim beyaz babetleride giydikten sonra kahvaltıya indim

-Afiyet olsun

-sağol canım gel geç hadi

Ben yavaşça sandelyemi çekip oturdum teyzemin yüzü çok soğuktu

-Bir sorunmu var?

-elena tatlım biz eniştenle düşünüp karar verdik washingtona geri dönüyoruz . Seni orada özel bir üniversitesiye kaydedicez tıp okumanı istiyoruz biliyo-

-tamam teyze gidelim

-biliyorum güzelim eski hatıraları hatırlayacaksın ama eminim orası herşeye rağmen sana iyi gelecek bu zamana kadar burada bir kişiyle bile arkadaşlık kurmadın en azından orada küçüklük arkadaşların var.

-Ne zaman taşınıyoruz.

-Hemen yarın, eşyalar burada kalıcak

- tamam ben yukarı çıkıp eşyalarımı toplayalım .

-kahvaltını yap öyle çık tatlım

-Aç değilim zaten sadece sonra birşeyler atıştırırım

Deyip yukarı odamda çıktım sonunda beklediğim fırsat ayağıma gelmişti.

Oraya gidince ilk anne ve babamı ziyaret edicektim.