AŞK UĞRUNA

❤3❤ BABAN HAKLI VURAL

Yare'den

Hayatımda belki duymak istediğim en güzel kelimeleri söylüyordu karşımdaki adam. Ama ben hala niye sevinip evet seninle geliyorum diyemiyordum. Nedeni neydi? Bu aptal berdelden kurtulmak istiyordum ama bir kere kaçarsam asla geri dönemem. Dönersem ölürüm. Bunu biliyorum.

Belkide bu adam berdelin ne demek olduğu hakkında bir fikri bile yok. Ne dediğinin farkında mıydı? Benim ölmemle kalmaz benimle beraber 5 can daha giderdi. Ben,vural, abim, kaçırdığı kız, ve kocam (!) da ölürdü. Bunu göze alabilir miydim?

- vural sen ne dediğinin farkında mısın?

-evet farkındayım Yare. Seni o saçma berdele kurban edemem.

-berdelin ne demek olduğunu ve eğer yakalanırsak hepimizin öleceğinide biliyor musun?

- berdelin ne demek olduğunu biliyorum ve bu yüzden seni kaçırıyorum. Şimdi ya benle gel yada sana vuran o aptalla evlen. 5 dakikan var arabada bekliyorum.5 dakika içinde gelmezsen üzgünüm ama o aptalla evleneceksin.

Deyip gitmişti. Beni kendime bırakıp gitmişti. Kafamın içindeki düşüncelerle yalnız bırakmıştı beni. Ne yapacaktım ben? Bu aptal berdelden o kadar kutulmak istiyordum ki. Ama.... Aması vardı işte. O amalara rağmen gidebilecek miydim?

Telefonumum melodisiyle zorlanarakta olsa cebimden telefonu çıkarmıştım. Ekranda annem yazıyordu. Beni sevmiyordu benden nefret ediyordu madem niye arıyordu.

-efendim.
-sen şimdide başımıza sürtük mü olacaksın? Çabuk bacaklarını kırmadan eve gel.
-sürtük mü?!
-gecenin bir yarısı evli barklı kadın dışarlarda geziyor. Başka ne olacakasın. Çabuk eve gel.
-anne sen ne dediğinin farkında mısın? B-bana sürtük dedin?
-sürtük dedim tabi. Konuşturma beni çabuk eve gel.

Ve o dıt dıt sesleri. Bana sürtük demişti. Bir sürtük olmadığım kalmıştı. Annem beni sürtükte yaptı. Onun gözünde başka bir şey değildim zaten ben.

Ve ben hayla daha onları düşünerekten kendi hayatımı hiçe sayıp sevmediğim iyrenç bir adamla evleniyorum. Her zaman hayatımda başkaları düşünüp kendi hayatımı yaşayamadım. Ama bu sefer öyle olmıyacak!

Hızlıca ayağa kalkıp vuralın arabasına doğru sert adımlarla yürüyordum. Kapıyı hızlıca açıp oturdum. Sertçe kapıyı kapattım. Bir kaç derin nefes aldım ve kafamı vurala doğru çevirdim. Onun gözlerinin içine bakarak;

- vural bu yola sana güvenerek çıkıyorum. Ya sonsuza kadar beraber olalım ya da sonsuza kadar ayrı.

Gözleri gözlerime kilitlenmişti. 10 saniye kadar böyle kaldık. Gözlerini benden ayırmadan kontağı çevirip arabayı çalıştırdı.

-seni asla yarı yolda bırakmam bayan psikopatım. Deyip gülerek önüne döndü. Tanıştığımız günde bana bunu demişti. Ve gerçektende beni buldu. Ve ya ben onu buldum.

Kafamı çevirip pencereyi açtım. Yaz olmasına rağmen gecenin soğuğu beni üşütmüştü. Biraz daha koltuğa sinip gözlerimi kapattım. Hem fiziken hemde ruhen çok yoruldum. Ve uykunun tatlı kollarına bıraktım kendimi.

Vural'dan;

Bana güvenerek çıkmıştı bu yola. Onu asla yarı yolda bırakmıycam. O 10 saniyelik gözlerine bakmamda bile kalbim sıkştı. O an karar verdim. Ben istesemde onu bırakamazdım ki.

Yanımda o kadar masum bir şekilde yatıyor ki. Onu öpmemek için kendimi zor tutuyorum.

Huzursuzca yerinde kıpırdandığında orada rahat uyuyamadığını anladım. Benimde elbet uykum gelicekti. O yüzden bir otel ayarlamam gerekiyordu. Abim bu işi halledebilir. Diye düşünüp abimi aradım. Telefonu ilk çalışta açmayacağı için 4-5 defa daha çaldırdım. Sonunda telefonu açtı. Arkadan az da olsa müzik sesi geliyordu. Yine bara gitmiş. Zaten haftanın 4 gününü barda geçirir.