Günlerden Perşembeydi
Sınıfın ortasında konuşulan konu ileride hangi konumda kendilerini gördükleriydi.
Herkes klasik şeyler söylerken
Cem sanatçı olmak istediğini söyledi büyük bir kahkaha tufanı koptu herkes gülüyordu Ceme.
Utancından yerin dibine kadar giren Cem nasılda kötü olmuştu cevap veremiyor susuyordu nutku tutmuştu sanki ve o koca kahkahaları bastıran ince bir ses duyuldu
Bu Zehranın sesiydi
-Arkadaşlar neye güldüğünüzü merak ediyorum
Ne var ki bunda sanatçı olmak istiyor neden olmasın hem siz istemez misiniz bir sanatçı arkadaşınız olsun ben isterdim
Ayrıca ben ona güveniyorum
Çünkü o diğerleri gibi değil o farklı daha önce bu kadar kibar bir adam gördünüz mü ömrünüzde ben görmedim.
Diyerek sözlerini tamamladı ve arkasına döndü Zehra Ceme doğru
-Sen farklısın sana güveniyorum Cem' dedi.
Ve herşey böyle başladı
Bilmiyordu Zehra en hisli şiirleri kendinin yazdıracağını
