Gözlerim mi daha yorgun yüreğim mi bilmiyorum. Zihnimin karanlığından geceyle gündüzü seçemez oldum. Gözkapaklarımda idamlar...
Sığınmak geliyor içimden.
Yanlış tanınmış olmak değil anlatamamış olmak canımızı yakan. Küçücük soğuk odada gülüşümüz ısıtıyordu içimizi. Yüreğimizde ömürlük sızıyla sevmedik Mart'ları... İçimizde korku değil endişe taşıyorduk. Neden diye sorduğumuz her sorunun sonunda aynı isim geliyordu aklımıza. 'O' olsaydı diyorduk, şimdi neredeyiz neresindeyiz o küçük odadaki fikirlerin bilmiyorum. Bu halimize ağla Keş Dağı ağla...
