BEN MALIM KABUL

253 1 0
                                    

Artık birbirimizden hoşlandığımız ortada. Ulan Kaan da bütün sınıfa anlatmış. Okul öğrenmeye başladı şimdiden. Okulda buluşamıyoruz herkes bize bakıyor. Ben de bunalırım böyle ilişkilerden. Emir arıyor işte.
-Efendim Emir
-Napıyorsun
-Okuldayım sen
-Çalışıyorum
-Tamam görüşürüz
-Kapatma
-Derse giriyorum
-Peki görüşürüz
Hala ne yüzle aradığını anlasam. Akşam eve gittim. Emiri çağırdım sokağın başına.
-Başkası var artık bitti zaten ben seninle çok kötü günler yaşadım kusura bakma bana yaşattıklarına rağmen devam edemem.
-Bu ne demek Damla saçmalama. Yalan söylüyorsun kimse yok. Sadece affet dedim ne olacak. 2 seneyi çöpe nasıl atarsın?
-Adı Kaan. Okulda. Sen nasıl bozduysan bu ilişkiyi bende bitiriyorum. Lütfen karşıma çıkma.
Eve geldim sürekli yazıyor. O gün çok düşündüm belki de Emir haklıydı ben Emire kızgınım diye Kaana ilgi duyduğumu sandım. Ya en iyisi Kaanla da konuşmamak. Herkesten uzak durmak. Neyse Kaana mesaj attım.
BEN:
Kaan artık konuşmayalım hoşlanır gibi arkadaşız. Olmayız biz. Iyiki tanımışım seni ama olmaz.
KAAN:
Ne?
Ya çocuk yıkıldı of.
BEN:
Özür dilerim.
......
Kaan o gece bir daha mesaj atmadı. Sabah oldu günaydın yazdım. Cevap vermedi. Kapıya da çıkmıyordu artık. En arka köşe cam kenarında kafasını sıraya koymuştu. Kendimi suçlu hissediyordum doğal olarak. Derse girdik. Telefon titredi. Mesaj.
KAAN:
Bir daha mesajlaşmayalım ikimiz içinde en iyisi bu.
Donup kaldık bizimkilerle. Bir şey demedim. Diyemezdim. Şimdi asıl hikayem başlıyordu.

SİKİMSONİK AŞKHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin