Past4:
Yung akala ko masusulit ko yung last few days ko dito nang nagpapakasarap sa buhay but that was what I thought. In reality not. Sir Em needs my help help so I give him a chance total close naman kami so ang mangayayari for my last few days dito sa Philippines ay ang mag model. Mag photoshoot ng mag photoshoot. Bawal akong rumampa but I will be guesting in one fashion show bago ako umalis dito.
So ayun ang schedule ko masyadong busy. Pumapayag naman yung manager ko na nasa Korea kasi nababayaran naman nila ang malaki kong talent fee and opportunity na din daw 'to para lalo pa akong sumikat. Sa ngayon nandito ako sa starbucks. Gusto ko nang sulitin ang araw na ito!! Hays.. Masyado kasi akong mabait eh. Tss.Looking at my attire naka cap at shades ako. Kasi ngayon ko lang din nalaman na medyo sikat pala ako dito sa Pinas. So ayun para less hassle.
"Miss Stephie" Tawag sa akin sa counter para kunin ang order ko. Ako yun kahit hindi halata. Trip ko lang idol ko si Jun Ji Hyun eh.
Pagkabalik ko sa pwesto ko may nakaupo na. Aba bastusan much? Nilapitan ko nga.
"Excuse me?" sabi ko.
"Pardon?" sabi naman niya. Englishero ba ang isang ito? Parang hindi naman saka bastusan talaga ah hindi 'man lang tumingin sa akin at nagte-text lang gamit ang iPhone 6 Plus niya!
"Hey Mr. I said excuse 'cause that is where I am sitting. If you don't mind."
"Really?" ay anak ng tokwa pinapatagal pa talaga.
"Sorry but Im first. I just get my order, so can you please...?"
'Ni walang sinabi. Leche 'to ah nakakainis ang bastos sobra! Umupo na lang ako total 2 sitter naman siya. Hindi ko na lang siya papansinin. Nakakainis. Wala na kasing vacant eh. Padabog kong nilapag yung frapp ko sa table, malay mo umalis siya. Hahaha. But I was wrong. Wrong moved. Agad akong napatayo at umalis na sa starbucks. Pumunta na lang ako sa ibang lugar kung saan relax akong makakainom nito.
Dito na lang ako pumuwesto sa isang Italian restaurant. Wala naman akong balak umorder kaya sa labas na lang ako naupo. I can't still forget what happened. Nakita ko nanaman siya..
Pero naisip ko na huwag ko na lang siya iwasan kasi ilang beses nanaman 'din siyang nakita at wala na nanaman. Past is past. So tumayo na ako sa kinauupuan ko at bumalik sa starbucks na nagbabakasakaling nandoon pa 'din siya.
Mabuti na lang at nandoon pa 'din siya kaya umupo agad ako kaharap niya at ininom lang ang frapp ko. Gosh hindi 'man niya ako pinansin at busy sa cellphone niya! Pero may nagsasabi sa akin na okay lang at mas maganda yung hindi siya mamansin kasi pa'no daw kung ibang babae ang umupo at pinansin niya. Gosh... ano 'tong pinagsasabi ng isip ko??
But, this is really him.
Habang nainom ako tinitigan ko ang mukha niya. Infairness lalo siyang gumwapo ah. Dahil sa sinabi ko sa isip na 'yun tinignan ko na lang ang paligid at sakto naming napatingin siya sa harapan niya--- sa akinpero binawi 'rin anman niya ito. Kaya nakaisip ako ng gagawin ko.
Bianaba ko ng onti yung shades ko...
"Cyrus?" Tanong ko at napatingin naman siya sa akin.
Nakakunot lang yung noo niya. Hindi niya siguro ako marecognize kaya tinanggal ko na lang yung shades ko at ningitian siya.
"Z-zoey?" siya.
"It's Summer." Pagco-correct ko.
"Sorry." Siya.
"Hey Summer!" tawag sa akin ng unfamiliar na boses. Paglingon ko kung saan ko narinig 'yung pagtawag akala ko hindi talaga ako 'yung tinawag pero ako talaga at hindi ko siya kilala kaya nang makaplapit siya sa akin at kinunutan ko siya ng noo. Ano ba 'yan nahawa ako agad kay Cyrus.
"Summer!"
"Who. Are. You?" tanong ko, emphazing the words.
"Summer naman nakalimutan mo na ako agad? Nakakalungkot naman." Sabi niya na halatang umaarte pang malungkot dahil hindi ko siya naalala. Sino ba 'to? Akala ko pa naman tatagal ang usapan naming 'tong si Cyrus pero may um-extra bwisit.
"Im sorry. Pero hindi kita kilala."
"Nag-iba ka na talaga since naging sikat ka na model sa Korea.."
wtf?!
"H-hey Mr., sino ka ba talaga? As far as I know wala akong kilalang katulad mo. And please go somewhere else. May kausap ako don't you see?"
"Kita ko naman Summer." Sabi niya at bigla na lang ngumisi.
"Pero wala akong pake kasi nasa iyo lang ang pake ko." Sabay ngiti. Hindi ba niya alam ng lalaking 'to na ang gwapo niya sa paningin ko at kung makapagsalita nakakainis kasi – leche! Baka kasi maging crush ko 'to. Nakakakilig ang loko.
Bigla siyang kumuha ng isang upuan at tumabi sa akin at inakbayan ako at bumulong sa akin..
"Be my girlfriend. Sa ayaw at sa gusto mo."
BINABASA MO ANG
Way Back Into Love
Fiksi Remaja"Way Back Into Love" is Part 2 of "Fall" Bakit ganun? Lahat na ng bagay meron ako pero bakit feeling ko nag-iisa lang ako, na para bang may kulang? Mahahanap ko pa kaya yun?
