İmkansız AŞK Yoktur

Bölüm 1

İlk Heyecaaannnn!!!!!!

Merhabaaaa. Benim adım Deniz. Lise son sınıfta okuyan Üniversite sınavlarına hazırlanan sıradan bir kızım..Hayatıma herzamanki gbi çok monoton bir şekilde devam ediyordum. Yine monoton ve sıkılmş bir okul sonunda ewime dönerken apartmanımıza yeni bir komşu taşınıyordu, eşyalara bakmak gerekirse varlıklı bir aileydi sanırım. Pek umursamadım ve son kata çıkmak için asansöre yöneldim yukarı düğmesine basarken bi ahh çıkmştı ağzımdan.

Çünkü gözlerinin yüksek derecede körlük tehlikesi ile karşı karşıya olduğunu düşündüğüm bir salağın teki, aynı anda benimle düğmeye basmak isterken elime bastırmıştı... Çok özür dilerim yanlşlıkla oldu diebildi bir erkek sesi. (Hah bide bilerek olsaydı uyuz dedim içimden)

Aynı anda asansöre girerken biraz daha dikkatli olun lütfen derken saçımı elimle arkaya attığım sırada gördüm, kömür karası gözlerini. Kalbim cız etti sanki o anda , öldüm ve geri dirildim , okadar güzel bakan gözleri vardıki kelimelere dökemem şuan , bu delice bir masumluk ve uçurumun kenarındaki kadar heyecan verici hınzır bakışlar, can alan bakışlardı sanki onlardaki ..

Bir kaç saniye bakıştığımıza yemin edebilirdim. Gözlerimi alamamıştım bian ondan. sonra kndine gel kızım dedim içimden.

Yine "Pardon isteyerek olmadı" dedi tebessüm ederek. Adım Okan bu apartmana yeni taşındık dedi elini uzatırken ... Bende Deniz diyebildim kekeleyerekkk. Of ne saçma bir tanışma olmştu benim açımdan.

Sonra Ben 8. O ise 7. kata bastık sırayla. Okadar heyecanlıydımki anlatamam kalbim ağzıma gelmişti sanki. Sonra 7. kata geldiğimizde tekrar memnun oldum iyi akşamlar dedi çıkarken kapıdan bense sadece kafamı sallayabilmiştim onaylarcasına.

Tanrım nekadar da afallamştım. Bana neler oluyordu böyle.İçimde bugüne kadar hiç hissetmediğim bir heyecan vardo.

Sannki dünyadaki tüm oksijenler benim akciğerlerimde dolaşıyordu. Bizim kata geldiğimi bile farketmemştim irkildim kapı sesiyle ve asansörden indim ani hareketimle.

Aklım hala o gözlerdeydi. Bir türlü çıkmıyordu beynimden.Evimizin kapısını çaldım ve herzaman olduğu gibi annem açmştı kapıyı . İçeri girdim sessizce ve direk odama. Annem hayırdır slm sabh yokmu dedi ama ona bile cevap veremedim kardeşim okuldan gelmemşti anlaşılan hiç sesini duyamadım, annem ve benden başka kimsecikler yoktu evde.

Anneme koştum hemen .... -"Annnneee birisi taşınıyordu apartmana kim bunlar bir fikrin varmı ? "diye sordum.
Annemde...
-Urfadan gelen bir aileymiş sanırım. Bende bilmiyorum bir hoşgeldin oturmasına gideriz artık dedi.
Bende hemen olurrr dedim sevinçle. Annem farketmiş olcakki lafı soktu hemen. Hani sewmezdin küçükhanım böyle fasılları sen dedi.
Bende aman gitmem tamam çok meraklı değilim dedim odama giderken. Ama Nasıl istiyordum gitmeyi. Allahım nasıl bukadar aptal olup sırf gururumdan bu fırsatı kaçırırım die sinirlendim. Onu görmek için ikinci şansımı ellerimle yok etmiştim. Aferin sana Deniz aferin diyerek kızmakla yetindim. Herneyse olan olmuştu artık.

3 Saat Sonraaa...

Uykumdan uyanarak kaç saat uyuduğuma bakmıştım ama sadece 3 saat uyumuşum . Heryerim ağrıyordu sanki üzerimden tır geçmişti. Mutfağa gidip bir bardak su içtim salona gectiğimde ise annem bir kadınla oyuruyor ve kadına ısrarla lütfen akşam yemeğe qelin hem yorulmuşsunuzdur , birde onca iş arasında yemekle uğraşmayın diyordu.

Teyze hiç tanıdık gelmiyordu Kıyafetleri anne kıyafettleri başında beyaz bir baş örtüsü,elinde ve çenesinde üç noktalı güzel narin dövmeleri vardı. Ben içeriye girip merhaba hoşgeldiniz dedim.