Bir dakika bayılmamıştım acıda yoktu. İmkansız... şuan dudaklarımda bi baskı hissediyorum. Gözlerimi kocaman açıp kurtulmaya çalıştım. Çabalıyordum ama bırakmıyordu. Ellerimle göğsünden itiyordum ama kıpırdamıyordu. İlk öpücüğüm boyle olmamaliydi. Arkadaşlarım anlatirken güzel bi his olduğundan bahsederlerdi ama benimkisi gayet acı dolu bi histi. Keşke vursaydi arabadaki gibi ama öpmeseydi. Dudaklarını dudaklarımdan ayırdığında şok yaşamıştım. Ağlamayacaktım . Ben hassas, narin, güçsüz bi kiz değildim. Kendine gel Tuğçe kafanı parçaladı adam dayandın. Şimdi buna mı dayanamayacaksın. Evet biraz daha zordu. Bu kez kalbim parçalanmıştı ama göstermeyecektim bu yaramı.... Bazıları için öpüşmek benim önemsedigim kadar değerli olmayabiliyor. Ama benim için hayatimda gerçekten en büyük değeri olan birisiyle olmaliydi. Hergun başka bir kişi öpen psikopat mafya bi adamdan değil. Gözlerim daha ne kadar dolabilir bilmiyorum ama güçlü olmalıydım. İçimden gelen tüm öfkeyle yüzüne sert bi tokat attim. Bedelini ödeyecektim biliyorum ama kendimi asla ezdirmezdim. Ezik insanlardan oldum olası nefret ederim. Biraz önce bekledigim yumruğu simdi kesin yiyecektim.
"Geç arabaya" ...
"Anlamadim"
"geç arabaya!!!"
ikinci kez söylediğinde o kadar çok bağırmıştı ki koşarak arabaya geçtim. Annemden yana içim rahat uyku ilaçları çok ağır olduğundan asla uyanmazda duyamazda ama Komşular sesi duyar duymaz balkona damlarlardı. arkamdan hemen oda bindi. Kısa bi yolculuktan sonra uçurum kenarında boş bir araziye geldik. Korkudan bacaklarım o kadar titriyordu ki durduramıyordum. Yinede güçlü durmalıydım.
"İn arabadan" .....
"İstemiyorum ölmek istemiyorum"
bacaklarımdan sonra ellerim, çenem ve tüm bedenim titremeye başladı. Arabadan hizla kalkip dışarıya benim kapimin önüne geldi kapıyı açıp saçlarımdan dışarıya sürüklemesi o kadar hizli oldu ki hicbir şekilde karşı çıkamadim. Artık ağlıyordum. Evet güçlüydüm ama bu yaşadıklarımdan sonra hala sakin olmayı başaramazdım.
"Bişey yapma nolurs..."
daha sözüm bitmeden karnıma yediğim tekmeyle yeri boyladım. Karnıma kendim bile dokunmayan ben. Simdi sert bi tekme yemiştim. Ama daha bitmemişti. Saçlarımı tam ensemden yakalayıp boynumu olabildiğince acıtıyordu. Dur diye yalvarmayacaktim. Durmazdı çünkü. Biraz daha hırpaladıktan sonra Beni bi anda bıraktı.
"Simdilik çok bişey yapmiyorum. evcilik saatimiz geldi"
ne diyo bu ya. Nasıl çok bişey yapmadim. Karnım, saçlarım, kolum hareket bile ettiremiyordum. Yardim hic etmiyordu zaten.
" istersen aile ziyaretini iptal edip sabaha kadar burda takılalım. Stres atmaya ihtiyacim var kalkıyo musun? "
hayvan, öküz, psikopat, sadist ,
Daha fazla acı çekmek istemedigimden kalktım. Ve bi nikah dairesine gittik anında nikahımızı kiydik. Bu kadar değersiz mi olmaliydi nikahım. Ne olduğunu anlamadan evlenecek miydim? Ama Şuan evliydim. Dugumuzde haftaya olacakmis. Ateş psikopati akrabalarını çağırabilirsin demişti aman ne büyük iyilik bunları hallettikten sonra aile ziyaretine gelmiştik. Onun şiddet uygulamaktan benim şiddet görmemden dolayı ikimizinde üstü çok kötü olmuştu. Girdiğiniz ilk mağazadan biseyler seçip giymiştik. Benim kıyafetimi bile o seçmişti. Arabada da hic konusmadik. Yol boyu karnimi tutarak geldim. Merak bile etmiyo salak. Araban ineceğim sırada karnima bi ağrı saplandı
"aaaa çok kötüyüm"
... "Sızlanma.. sakın kimseye hicbirseyden bahsetme.. Bu arada al şu yüzüğü tak. Artık evliyiz sonuçta"
