Bu Sefer Farklı Olacak (ASKIDA)

BSFO- "Ne Okuyorsun, Gizemli Cadı?" (8.Bölüm)

"Günaydın, millet!" diyerek masada duran tosttan bir ısırık aldım.

"Günaydın, abi." dedi Melis ve sütünden bir yudum aldı. "Hadi gel, giderken seni de bırakayım." dedim, kafasını salladı ve masadan kalkarak çantasını aldı.

Birlikte arabaya bindik ve arabayı çalıştırdım.

"Bugün, Kemal adında biri gelecekmiş. Kim o, abi?" diye sorunca Melis, bir saniye için ona baktım.

"Annemin psikoloğu," diye kısa bir cevap verdim düz bir sesle. Bir şey demedi, yolun geri kalanında sessiz kaldık.

Okulun önünde durdum ve Melis'e baktım. "Iyi dersler, abicim." dedim. Arabadan inmeden önce bana baktı. "Sana da," dedi ve indi.

Bahçede kaybolana kadar ona baktım. Sonra da sola sinyal vererek üniversite yoluna saptım.
¤¤
Dersteyken kafamda Duru ve Melis vardı.

Onlar için bir psikolog bulmam lazımdı, ne kadar itiraz etseler de psikolojik desteğe ihtiyaçları vardı.

Annesiz ve babasız büyümüşlerdi, ne kadar onlara hissettirmemeye çalışsak da anne ve baba sevgisini asla karşılayamazdık.

Üstelik Duru intihar etmeye de kalkışmıştı, aynı şeyi Melis de yapsın istemiyordum.

Kemal Bey yardım edemezdi, çünkü Duru ve Melis ile başa çıkabileceğini sanmazdım. Adam yaşını almış biriydi, bizim asi kızlara karşı şansı yoktu.

Daha genç, daha çocuklara yönelik çalışan biri lazımdı.

"Baran?" Adımın seslenilmesiyle profesöre baktım. "Bize bu soruyu çözebilir misin?"

Gülmemeye çalışarak tahtaya baktım. Zihnim benden önce davranmış, sonucu bulmuştu bile. "6," dedim. Profesör başını salladı ve beni rahat bıraktı.

Aklıma, lisedeki matematik dersi gelmişti. Dersi hiç dinlemez, gerek bile duymazdım.

Bir gün, hoca bana bir soru sormuştu. Herkese göre zor olduğunu düşündüğünü, dersi dinlemediğim için yapamayacağımı söylemişti ama daha cümlesini tamamlamadan cevabı vermiştim.

Şimdi de öyle hissetmiştim.

Genelde profesör bana hiç dokunmazdı, çünkü biliyordu matematik dahisi olduğumu. Niye sorduğunu anlamamıştım.

Dersin geri kalanı boyunca defterime bir iki şey karaladım ve ders bitince de sigara içmek için dışarı çıktım.

Şansıma Çağla ile karşılaşmamıştım.

Dışarı çıkınca ceketime biraz daha sarındım ve cebimden sigara paketini çıkardım. Içinden bir tane aldım ve diğer cebimdeki çakmağı çıkararak yaktım.

Derin bir nefes aldım ve dumanın nefes borumdan geçtiğini hissedince rahatladım.

Aldığım nefesi geri verdim ve dumanın dağılışını izledim.

Nedenini bilmiyordum ama sigara beni rahatlatıyordu, acılarım bir an için o dumanla dağılıp gidiyormuş gibi hissediyordum.

Tekrar bir nefes çekerken etrafıma bakındım. Kimse yoktu neredeyse, bankta oturan bir kız dışında. Sarıya kaçan kumral saçları salaş bir örgüyle toplanmış, eylül soğuğundan korunmak için siyah bir bereye saklanmıştı.

Siyah çerçeveli büyük gözlükleri de hafifçe burnunun ucuna kaymış, önemsemeden kucağında tuttuğu kitabı okuyordu.

"...ama sana psikoloji konusunda yardımcı olabirim. Psikoloji, üçüncü sınıfım. Eğer ihtiyacın olursa, sadece bu konuda yardım edebilirim."