Ilse
'Je liet me schrikken,' zeg ik als ik me om heb gedraaid. Lily had haar armen om mijn middel geslagen. Ik had ook eigenlijk niet anders verwacht, want Bart had zijn armen wel om mijn nek of schouders geslagen. Ook is Bart veel te groot om bij mijn middel te kunnen.
'Sorry,' grinnikt Lily lief.
'Geeft niet. Wil je wat drinken?' bij die vraag wend Lily haar blik af en krijgt tranen in haar ogen.
'Wat is er?' vraag ik aan haar en ik kniel voor haar neer. Ze begint te trillen.
'Papa... Hij... Hij sloeg me altijd als ik om eten of drinken vroeg. Soms sloot hij mij op in de kelder zonder eten of drinken,' zegt Lily zacht.
'Ik zou jou nooit slaan en Bart ook niet. Als je honger of dorst hebt moet je het gewoon vragen. Wij doen je geen pijn,' zeg ik met medelijden. Lily knikt en geeft me een korte knuffel en loopt dan weer naar de bank toe. Ik pak het drinken en zet het op het tafeltje voor de tv neer. Daarna doe ik de eerste dvd van seizoen 1 van moordvrouw in de dvd speler en even later is de eerste aflevering begonnen. Ik vraag me eigenlijk af of Lily dit wel mag zien. Waarschijnlijk moest ze van haar vader altijd gedwongen meekijken. Bart komt even later naar beneden lopen met Lily's knuffelbeer in zijn handen en geeft die aan haar. Ze glimlacht dankbaar en houd de knuffel stevig tegen zich aangedrukt. Ze kijkt mij even vragend aan, maar gaat dan tegen mij aanliggen. Zo kijken we verder naar de tv. Lily kijkt de hele tijd naar de aflevering zonder haar blik van de tv af te wenden. Ik glimlach. Het doet me goed om te zien dat ze zich nu al een beetje thuis begint te voelen. Nu maar hopen dat ze ook bij mij en Bart mag blijven. Dan kunnen wij haar een goede toekomst bieden. Ze vertrouwt niemand anders dan mij en Bart. Ik snap wel wat er allemaal in haar hoofd omgaat. Ze is opeens meegenomen door 2 wildvreemde mensen en haar vader ging opeens naar de gevangenis. Ook al denk ik wel dat ze later zal snappen waarom haar vader naar de gevangenis moest.
'Heb je zin om morgen weer naar Wendy te gaan?' vraag ik aan Lily. Ze kijkt op.
'Ja! Wendy is lief,' zegt ze met een lieve glimlach. Ik trek haar dicht tegen mij aan en zo kijken we nog even tv. Ik zie dat Lily's oogjes langzaam dichtvallen en niet veel later is ze in slaap gevallen, met de knuffelbeer nog steeds dicht tegen haar aangedrukt.
