Chapter 4

33 0 2
                                    

Dumiretso ako sa kwarto ko. At dumapa sa kama tapos tinabunan yung muka ko ng unan.

"KYYYAAAAAAAAHHHHHHH."

Hayss, sa wakas nakasigaw na din ako. HAHAHAHA. Ang saya lang talaga.

Binuksan ko na yung laptop ko habang nagbibihis, as usual. Matpos kong magbihis nag search na ko sa internet pagkatapos nun nag facebook ako.

At sa kinamalas malasang palad. Picture pa ng ice cream ang bumungad sakin. Bussiittt! Gusto ko tuloy ng ice cream, yung Rocky Road tapos Vanilla tapos strawberry Bubblegum.

Ishinare ko yung picture sa fb na may caption na.

"Craving for this...."

Nakita kong online si Clark. Hmm, bat kaya di pa niya ako tinetext. :3 Kinuha kuha niya pa yung number ko. Hayss. #ASAPAMORE.

Nagugutom na ako kaya bumaba ako para kumain dahil alas -otso na pala di manlang ako tinawag nila mama. Pagkababa na pagkababa ko nakasalubong ko si Mama na paakyat na.

"Tatawagin na sana kita e."

"Ay! Di pa pala kayo nakain?" Tanong ko.

"Di pa, kauuwi palang ng papa mo e"

"Ahh. Eh tara na ma. Nagugutom na ko."

Kain.
Kain.
Ligpit.
Ligpit.

Umakyat na ako at naghanda para sa pagtulog.

Linis ng katawan.
Hilamos.
Toothbrush.
Higa.

Hayss. Goodnight world!

*Message alert tone*

From: Unknown number.
Hey!

Me: Who's this?
Unknown number: Your lights are off. Matutulog ka na?

(Luh? Pano niya alam na patay na ilaw ko. Oh my... si Clark siguro to.)

Me: Sino to? Clark?

Unknown number: Labas ka ng pinto.

Dali dali akong tumayo , nadapa pa nga ako e. Ano namang gagawin ni Clark ngayon sa bahay , 10:30 na eh.

Wala nang tao sa baba kaya patay na ang ilaw. Nakakatakot nga e.

Paano kung hindi si Clark yun?

Paano kung serial killer pala yun?

Paano kung magnanakaw pala?

Pero bakit niya alam number ko?

Pssh. As if may makakapasok na ganun sa subdivision na may guard sa lahat ng entrance at exit.

Tsaka Si Clark lang naman ang binigyan ko ng number ko kanina e.

I'm a little nervous, kaya di ko kaagad binuksan yung pinto.

Hingang malalim.

Binuksan ko ng konti yung pinto. Tsaka sumilip. Hayyss...

"CLARK! Bakit ka nakaupo dyan."

Buti naman si Clark talaga siya. Nakaupo si Clark dun sa mismong harap ng pinto.

"Ang tagal mo e." Sabi niya.

"Tumayo ka nga dyan. Hay, ano ba naman kasing kelangan mo ng gantong oras?"

Di pa din siya tumayo. Umayos lang siya ng upo , tumalikod sakin at pinagpagan yung tabi niyang semento.

"Upo ka dito." Niyaya nya ako.

"Nakapang tulog na po ako. Madudumihan na naman ako." Reklamo ko.

Goals AchievedTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon