Evet komik bi' başlık ama tam anlamıyla vahiy gibi indi resmen. Sabahtan beri mide bulantılarından hiçbir şey yiyemiyorum. Anladım ki hamilelikte sevdiklerin sevmediğin, sevmediklerin sevdiklerin oluyor. Mesela ben yarı vejeteryanım parça et kesinlikle ağzıma sürmem. Ama bizim küçük yaramaz sabahtan beri hiçbir şey yedirmedi ve biricik annesine eti obur obur yedirdi. Anlattığım gibi babasıyla ayrıyız. Daha 1 aylığız galiba. Çünkü ilçe görünümlü kasabamızda doktor 1 hafta tatile çıkmış. Ege sahillerinde deniz kestaneleri batsın inşallah kaba etine. Neyse testte pozitifti ama kan testimiz yok. İşte ben böyleyim. Konu konuşmaksa bir konudan başlarım her konuya atlarım. Konumuza dönelim :) anlattığım gibi babacığıyla ayrıyız. Aslında hayatına engel olmak istemedik. Ama o yavrusunu bırakamadı. Hayatına engel olmak istemiyorduk fakat bu ilgisi de hoşuma gidiyor. Ne kadar kavga etsek de hızır gibi yetişti sağolsun.. Aslında olması gereken de bu diye düşünüyorum.. Eti getirdiği gibi babacığı internetten gördüğüm tarifi hemen yapıp yedim. Hamilelik gerçekten tuhaf ve güzel bişey. Her genç kıza nasip eder inşallah. Anne rahmine düştüğü andan itibaren her saniyesini hissediyorsunuz. Arada böyle koca bir gün yemek yedirmeyip bi anda vahiy iner gibi "Et. Et yemem lazım hem de parça et." dedirtiyor karnınızdaki ufaklık eti sevmeseniz bile. Bunlar da heyecan veriyor insana. Onu ve onu bana verdiği için babasını çok seviyorum. İyi ki varlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GENÇ KADININ GÜNLÜĞÜ #Wattys2015
RandomBu benim yaşam savaşım. Sanal bir günlük... Ben ve yavrumla olan her günümüz burda olacak :) anlatacak insanımız yok. Çünkü herkes önyargılı. Biz de Sanal bir kimlikle sanal dünyaya yazmak istedik. isteyen okur yargılar , isteyen okumaz :) herkesin...
