NOT:Hep karşılıksıza içtik bu sefer karşılıklı sevgiye rağmen kavuşayanlara..
Hep bize mi dilsiz olurlardı yoksa sevgimiz mi dilsiz ederdi onları?
Anlamıyorum
Bu sevginin kovalamacaya dönmesinden korkuyordum.Oldu da zaten, seve seve öle öle kovalayan ben sevdiğini söyleyip kaçan sen değilmiydin?Aslinda evet sevdiğini söyleyip kovalayan sen aynen öyleydin.İçimdeki bu ormanda sönmek bilmeyen bu yangını sen başlattın,alevlendirdin,söndürende sen olmalısın dimi. Yakıp o kaçanlardan mısın yoksa sen?Yada yanmak için can atan ben miyim?
Her ikiside olabilir. Ama yinede yanlış anlama bu mürekkepli zıkkımı sana olan nefretimden fazlalaştırmadım.Nefret edemezdim sorun burdaydı, yanında başkasını görüyüm veya beni öldürecek herhangi bişey yap yinede senden nefret edemem.Çünkü çünkü..
bunu bilmiyorum inan bilmiyorum.Ama bana sorma yarım olmaya nasıl alışır insan nasıl dayanır buna.
Ama yinede yaşıyor insan ne olmazsa ona boyun eğiyor ya işte.Yangınınada su döküyor yavaş yavaş. Ama arkasına bakmayıda eksik etmiyor olur ya belki gelir diye. Şöyle ki yangını söndürmekte herşeyi bitirmek değil ya aslinda.Bu acıya kucak açmak gibi.ne olursa olsun hala ondan bir umut daha beklemek.Aptalız işte çok aptalız.
Sonra gün geliyo hayatına başkası giriyor.En çok bundan korkmamışmıydık? Ben yalnızca senin yanında kendimi görmek istiyordum.Ben yoksam başkasının harcı değil senin yanın.
Yordun adam çok yordun.Bitmek bilmedi şu suskunluğun bi kere daha söle sevdiğini çünkü inancımı kaybetmek üzreyim,tıpkı kendim gibi. Bana kör olmandan yoruldum.Bana sağırsın bu canımı çok yakıyo..
Ben sana ait herşeyde ama herşeyde kendimi aramaktan yıkıldım artık.Üstelik her seferinde kayboluyorum,beni bulamamandan korkuyorum.Nası oluyorda sende boğulabiliyorum. Bunu bana açıkla.Benim bildiğim insan suda boğulur acıda boğulur. Bi insan bi insanı katilmide boğusun. Sen hep susuyordun işte.Devam et çünkü sen yağmurları sevdiğinde ben gitmiş olacağım, kim bilir belkide ölmüş..
İyi ağlamalar.
