Elde Kalanlar

Onu Kurtaramadım

Çıldırmama az kalmıştı. Nerdeydi bu kız. Telefonu da kapalıydı. Akşam olmuştu. Evden sabah kursa gittiğini öğrenmiştik. Fakat sonra lanet olsun ki nerede olduğunu bilmiyordum. Kaçmış mıydı? Benden evlilikten... Yoksa... Kötü bir şey düşünmek istemiyordum. Bir çok kızla beraber olmuştum fakat Sinem o bambaşkaydı. Aslında evlilikte Adnan Amcanın şirketine haciz gelmesi babamın benimle evlenmesi karşılığında ortak olması hepsi bahaneydi. Biz küçükken evlerimiz yan yanaydı. O kadar eskiydi ki ben bile hayel meyel hatırlıyordum. Babam bu evlilik fikrini ilk başta söylediğinde fazla sinirlenmiştim. Kızı senelerdir görmüyordum. Hatırlamıyordum bile. Sadece beraber çok fazla vakit geçirip eğlendiğimiz zamanlar olmuştu fakat o zamanlar çocuktuk. Sinem bile beni ilk gördüğünde tanıyamamıştı. Hatta nefret bile ediyordu. Ama babama karşı gelirsem elimdeki her şeyi alacağını söylemişti.
Bir hafta sonra her ne olursa olsun o bana ait olacaktı. Onu bulmak için elimden ne gerekiyorsa yapacaktım.

.......

Gözlerimi açtığımda ellerim ve ayaklarım zincirle bağlıydı. Bir yerde yatıyordum çok sert bir zeminde. Hareket etmek oldukça zordu. Sanki her yerim tutulmuştu oynatsam karıncalar basacaktı.
Benim burada ne işim var. En son siyahlı bir adamın burnuma ve ağzıma sürdüğü bez parçasından sonra her yer karanlıktı. Beni kim niye kaçırmak istedi? Tüm bu sorular beynimi yiyip bitirirken içeriye beni kolumdan çekiştirip zorla arabaya sokan adam geldi. Bedenim o kadar uyuşuktu ki mimiklerimi bile yapamıyordum.
Adam yaklaştı yaklaştı ve alnıma dayadığı o buz gibi silahın ucunu kafamı delercesine bastırıyordu. Benden istediği şey neydi. Babam mı başına bela almıştı. Tüm bunları merak ederken siyahlı adam:
"Kardeşimin kanı yerde kalmayacak. Yılın çifti demek o adi şerefsiz yüzünden benim kardeşim.. O Gökhan şerefsizide benim yaşadıklarımı yaşayacak!" dedikten sonra silahı fırlattı ve cebinden çıkardığı iğneyi damarıma götürmeden önce dediği son sözcükler her şeyin sırası var yavaş yavaş acıyı hissede hissede öleceksin.. Dedikten sonra yanıma oturdu. Elini kolumdaki zincirlerden dolayı kanayan yere götürdüğünde gözlerim kendiliğinden kapanmıştı.
.......

Tüm polisler her yerde Sinemi arıyordu fakat bulamıyorduk. Tüm yakın arkadaşları kurstaki hocası herkesin ifadesi alınmıştı. En son kurs çıkışı kamera görüntülerine bakıldı. Bir siyahlı araba Sinemi çekiştirip onu zorla arabaya sokmuştu. Arabanın plakasınıda alıp polisler aramaya koyulmuşlardı. Arabanın bulunduğu yere ulaştığımızda araba yanmaktan hurdaya dönmüştü. İçinde ise iki kişinin cesedi vardı. Biri Sinem olabilir miydi? Lanet olsun yetişemedim onu kurtaramadım. Sinemi.........

Evet arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım. Okunma sayısı 200 ü geçmiş. Çok mutluyum fakat YORUM VE VOTE hiç gelmiyor. Okuyan her kardeşime rica ediyorum iyi kötü tüm eleştirilerinizi yazın. Lütfen! Yorum ve Votelerinizi bekliyorum. Diğer bölümde görüşmek dileğiyle...