Elde Kalanlar

OĞLUM MU?

Bu adam ne diyordu böyle. Bu kadar da yüzsüzlük olmaz ki. Ben sinirden çıldırırken o ise beni süzüyordu.
Benim hayellerim vardı. Tıp fakültesinden mezun olduktan sonra 4 sene daha okuyup operetörlüğe yükselecektim. Fakat gel gör ki adı üstünde hayal. Bu adamla evlenmek hayatımı alt üst edecekti. Ne yapıp edip kurtulmalıydım bu adamdan. Ama nasıl? Benim yerimde başka kızlar olsa bu adamla evlenmek için her şeylerini ortaya koyarlardı. Ne de olsa Zengin ve Yakışıklı bir kocayı bu devirde kimse reddetmezdi tabii ki ben hariç!
Annem de hazır olduktan sonra üçümüz dışarı çıktık. Nerede alışveriş yapılacağı umrumda değildi. "Sabiha Anne ilk olarak belediye de nikah tarihini almamız gerek. En yakın tarih ne zamansa o güne alırız. Daha sonra gelinlik damatlık işlerini hallederiz." "Tamam oğlum"
Oğlum mu ne kadar çabuk alıştınız bu sapığa. Beni biricik tek evladınızı para uğruna sattınız. Annem babama karşı çıkmaya çalışsa da hiç bir işe yaramadı. En sonunda o da bu duruma ayak uyduruyor.
İçimden bir ses şuan beni takmadıkları için fırsat bu fırsat deyip kaçmamı söylüyordu ama Gökhanın bana doğru dönmesiyle içimde ses falan kalmadı. Bana bakıp göz kırptığında surat ifademi bir milim bile değiştirmedim. Bu adama asla yüz vermeyecektim. Kendisi benden boşanmak isteyecekti ya da evlendikten sonra eğer beni aldatırsa benim ondan boşanmam için babama göre bir nedeni olacaktı.
Ben ona hiçbir tepki vermeyince bir an şaşırmış olsada şaşkınlığını hemen gizledi. Beni heralde o bir kelime söylese hemen önünde eriyeceğim kızlardan sanıyorsa çok yanılıyo.
Belediyeden gün aldıktan sonra gelinlik ve damatlık bakmak için avm ye gidecektik heralde. Unrumda değildi. Fakat hayatımın mahvolmasına bir hafta kalmıştı yani nikah bir hafta sonraydı. Ya neden ben zorla evlendiriliyorum. Hemde bu devirde. Neden babam beni bu kadar değersiz bir mal olarak görüyor ki bir ortaklık için satıyor. Ailemi yıllardır yanlış tanımışım.
Avmnin önune geldiğimizde buraya en son iki ay önce en yakın arkadaşım Aslıyla gelmiştik. İçeride en üst katı sırf gelinlik damatlık gibi giysiler için ayrılmıştı. Asansörle en üst kata çıktıktan sonra tek tek önce gelinlik mağazalarını gezmeye başladık. Üstüme ondan fazla gelinlik giydim fakat şuan üstümde olan gelinliği bende çok beğendim. Tabirimce prenseslere benzedim. Kabinde çıktıktan sonra mağazadaki herkesin gözü benim üzerimdeydi. Annemin gözlerinde birkaç damla yaşın süzüldüğünü gördüm. Gökhan ise tek kelimeyle ağzı açık beni süzüyordu. "Bunu alıyoruz." dedi. Annem kasaya doğru giderken Gökhan kolumdan çekip benim ona bakmamı sağladı. Asla ona yüz vermeyecektim. Yine sanki yaptığı normal bir şeymiş gibi ona bakıyordum. Kolumu çok acıtsa bile asla surat ifademi değiştirmeyecektim. Onu takmadığımı anlaması gerekiyordu. Ben diğer kızlardan değildim. Tam beni öpecekken geri çekildim. "Hop hop ne oluyo ne bu gevşeme ya sen kendini ne sanıyorsun sana yüz vereceğimi mi ? Fakat çok yanılıyorsun. Ben senin her gün gazetelerde dibinde gezdirdiğin kızlara benzemem." "Evet benzemezsin çünkü sen benim bir hafta sonra müstakbel karım olacaksın!"
Evet arkadaşlar yeni bölümle karşınızdayım. Sizlerden bol bol yorum ve vote bekliyorum...