Don't break my heart

TEXT TEXT TEXT

Ito talaga yong problema ng mga tao, cellphone. Kasi naman di makatiis na walang ka text. Ang mga gamit na binibili natin ay ating kagustuhan. Well, heto di makatigil sa pagcha-chat. Whole day na di maiwasan na mag text.

Yong iba naman. " Ooy, nagtext yong boyfriend ko." Syempre nakikilig nayan. Buong magdamag silang nagtetext. Mahal mo yong boyfriend mo kaya di mo talagang maiwasan na magtetext kayong dalawa. Kahit nagdi-discuss yong teacher ikaw naman nagtetext kay boy, kaya naman hindi maka focus sa dicussion. Hay, paano yan kapag sa daanan kana. Ganun pa rin? Text text at naka smile?

Aba, kapag sweet at maraming banat. Tawa kalang ng tawa. Minsan abut tenga ngiti mo. Huwag naman ganun baka mamaya niyan makita pangil mo. Hehe! Joke.

Ang text ay nagbibigay kawilihan natin. Dapat sa matinong pamamaraan tayo gumamit ng mga cellphone. Pero nagbibigay din ito ng kamalasan. Alam niyo ba kung bakit? Basahin niyo nalang yong kwento.

This is all about love. Yong girl nawili sa pagtetext sa kanyang BF habang nasa kalsada. Hindi niya nalaman na ito na pala yong katapusan ng buhay niya.

Tawagin niyo nalang ako sa pangalang Lee. 20 years old. Ako ay may GF siya si Camel. Nagkakilala kami sa isang restaurant na pinagtratrabahuhan niya. Linigawan ko siya sa edad 19. Isang taon lang ang agwat naming dalawa.

Halos di ako makatulog sa mga text niya sakin na napaka sweet. Buong magdamag kaming nagkwentuhan sa phone. Palagi ng akong pinapagalitan ni mama dahil palagi akong late sa pinagtratrabahuhan ko. Haha! Lol! Kahit late man ako sa pagpasok sa trabaho, inspire naman ako. Palagi rin akong pinapagalitan ng aking boss. Haha! Rinarasunan ko lang siya para naman palusot.

Ang araw na kaarawan ng aking Mahal. Nagtext ako sa kanya na magkita kami sa park. May ibibigay akong gift sa kanya. Ito ay iba sa lahat. Hindi ako nagbibigay chocolate or flowers sa kanya nu. Dati payun. Gusto ko na iba sa iba ang aking ibibigay sa kanya.

(Huwag kayong green minded ha?)

Nagtext ako sa kanya.

Sa Phone

Lee: Mahal, happy birthday! Anong oras ka ba uuwi?

Camel: Exactly, 4:00 o clock in the afternoon. Salamat sa pagbati. Mwuah! Akala ko nakalimutan mo na.

Lee: Bakit ko naman makakalimutan ang Mahal ko? Siya nga pala. Magkita tayo sa park 7:00 o clock. Dapat nan dun kana sa mga oras na iyun. Hihintayin kita dun. Mwuah! Love you!

Camel: (kinikilig) sige sige. Darating ako. Love you! Mwuah! Bye! See you!

Lee: Bye!

Excited na ako sa mga surprise ko kay Camel. Nagpatulong na rin ako sa mga kaibigan ko na mga lalaki. Hindi ko to kaya kung walang kaibigan na tumuling sakin. Haha! Expert talaga ako sa mga surpresa na iyan. Alam ko naman kong ano ang kinahihiligan ng mga babae sa panahon ngayon pero iibahin ko naman. Gusto kong perfect lahat ang gagawin ko. Walang mali at go!go! Lang haha!

Nagbihis na ako at nagpa gwapo. Nagpatulong na rin ako kay papa kong ano ang magandang isuot. The best nga si papa dahil palagi niya kong tinutulungan kapin pa sa mga panliligaw na iyan. Si papa tin ang nagturo sakin kong panu manligaw sa mga babae. Ang galing talaga ni papa.

◆◇◇◇◇◇◇◇◇◇◆
♚

Exactly, 7:00 o clock ng dun na ako. Pero wala pa rin si Camel. Inisip ko nalang na baka na traffic lang yun sa byahe. Marami na yong mga tao sa park. Lahat sila nag da-date. Mga ilang oras na rin ako rito sa park. Ang mga kaibigan ko tumitingin sakin at tinatanong ako kung bakit ang tagal niya raw?

Sinubukan ko siyang tawagan pero hindi niya ito sinasagot. Nagri-ring parin yong phone niya pero wala talaga. Sinubukan ko pa rin na tawagan siya ng may sumagot sa tawag ko na hindi naman si Camel.

Sa phone

Lee: Hello! Sino to? Bakit ikaw ang sumagot sa phone niya?

Sa kabilang linya: Hello! Hello, po! Yong kasama niyo rito ay nasa hospital. Na aksidente po kasi siya.

Lee: Po? Sige sige ng dyan na.

Agad ko ng binaba yong tawag. Pumunta na ako ka agad sa hospital. Natatakot ako baka mawala ang Mahal ko. Mahal ko siya ng sobra. Siya lang ang babaeng minahal ako ng tunay. Hindi ko kaya na mawala siya saking piling. Huwag naman sana.

Pagkarating ko dun sa emergency room nakita ko na tinakpan na siya ng kumot. Sinasabi ko na...

"Hindi, hindi siya ang ng diyan. Alam kong ok lang siya."

Unti-unting naluluha ang aking mga mata.

"Excuse me, sir. Relatives niyo ba ito ang namatay?" Tanong sakin ng doctor.

Binuksan ng nurse yong takip sa mukha. Na panganga ako dahil ang nakita ko ay si Camel. Ang taong mahalaga sa akin.

"Hindi! HINDI! HUHUHUHUHUHU! HINDI!! HINDI TO TOTOO!

BAKIT!? BAKIT!? HUHUHUHUHU! CAMEEEEL! GUMISING KA! CAMEL!!

Napasigaw ako sa sobrang paghinagpis. Di ko alam kong kakayanin ko ba to o, hindi?

Yong feeling na exciting ka sa surpresa para sa kanya. Yong ending ikaw pala ang na surpresa.

Gusto ko pa naman na sabihin sa kanya na...

"Will you marry me?"

Dun ko pa siya sanang halikan sa maraming tao na papakasalan ko siya. Sa araw ng kanyang kaarawan. Gusto ko na panuurin niya ang fireworks sa mga langit na gusto kong ipakita sa kanya. Pero minalas. Ang araw na ito ang huli niyang buhay.

Sabi raw ng nakakita kay Camel. Nakita nila na hindi tumitingin sa daan si Camel. Nakatuun yong kanyang mata sa phone niya. Di na niya alam na sa kalagitnaan na siya ng rumaragasang track sa highway. Gusto ko sanang suwayin siya pero huli na ako dahil binanggaan na siya ng track. Napa sigaw nalang ako sa aking nasaksihan.

Ang papaliwanag sakin ng Ale.

Pumanaw na ang aking pinakamamahal. Ng dahil lang sa text at message ko ay nagka aksidente siya. Di ko rin alam ang mangyayari eh. Kung alam ko lang sana. Dapat noon pinagsabihan ko siya na mag-ingat sa paggamit ng cellphone.

♥♥♥♥★★★★♧

Guys, comment kayo ha. Pinaghirapan ko talagang ininterview yong kaibigan ng bestfriend ko. Haha! Vote kayo at likes. Yun lang. Mwuah! Love you all sa nagbasa ng story ng mga nawasak na damdamin.

Huwag kayong mahiya na magcomment. Alam niyo kayo ang nagpapa inspire sakin. Kayo ang inspiration ko. We love you all! Mwuah!

"Have a nice day!"