Bir Yolunu Buluruz

4. Bölüm

Yine Bir Gün

- Ozan uyan hadi kahvaltı hazır.

Ozan:

- Yaaaa bi git başımdan.

Ben:

- Bana bak düzgün konuş benimle ağzını burnunu düzeltirim senin.

Ozan:

- Öffff sen de hiç çekilmiyorsun sabah sabah yaa. Misafire nezaket göster birazcık.

Ben:

- Sen iyice şımarmışsın dur ben sana gösteririm şimdi.

deyince başına gelecekleri bildiğinden hemen fırlayıp kalktı yataktan.

Ozan:

- Tamam tamam dur kalktım.

Ben:

- Ha şöyle akıllı çocuk ol biraz. Elini yüzünü yıka gel bekliyorum sofrada.

Ozan:

- Of abla söylemesen yıkamayacağım sanki. Sen de yaşlandıkça anneme benziyorsun iyice.

Ben:

- Ne!!! yaşlılık mı dedin sen. En sevmediğim kelime. Nerem yaşlı benim. Sen benden büyük gösteriyorsun. Hatırlarsan geçen sene Ordu'da çatı kafede otururken bi teyze seni benim abim sanmıştı. Hahhh

Ozan: mırıldanarak

- O teyzenin gözler gitmişti zaten.

Ben:

- Bir şey mi dedin duyamadım.

Ozan:

- yok yok bir şey demedim.

Sofraya oturduk. Bir taraftan atıştırırken diğer taraftan da Ozan'ın derdini öğrenmeye çalışıyordum. "Babam'ın haberi var mı buraya geldiğinden?" dedim. "Abla ne babası ya hiç kimseye söylemedim. Evden kaçtım dedim ya." dedi. "Oğlum sen ergen misin triplere girip evden kaçıyorsun. Koskoca adamsın. Otur adam akıllı derdini anlat. İstemiyorum de. Ondan sonra çık gel." "Ha sanki bilmiyorsun babamı. İlla tıp okuyacaksın diye tutturdu. Hiç bana sormuyor ki sen doktor olmak ister misin? Bu mesleği yapabilir misin? Hem ben o kadar ders çalışamam abla ya. Gençliğimi çürütemem okul sıralarında."...

Canım babam, zamanında benim de doktor olmamı çok istemişti. Varını yoğunu ortaya koymaya hazırdı. Ama benim üstümde de başarılı olamamıştı. En istemediği mesleği seçmiştim. Şimdi de Ozan da deniyor şansını. Sanırım babam asıl kendisi doktor olmak isteyip olamamış. Kendi yapamayınca da çocuklarında görmek istiyor. Benden önce de abimin tıbbiyeli olması için çok uğraşmıştı. O da babamı sevindirememişti maalesef. Abim istemişti aslında doktor olmayı ama bizim genlerde bir bozukluk var. Ders çalışma konusunda 3 kardeş te çok istikrarsız ve başarısızız. Ozan la ben hep tembel çocuklardık. Abim ise uğraşıp ta başaramayan çocuktu aslında. Acaba Ozan'ı kandırabilir miyim? Bari o doktor olsaydı da babam mutlu olsaydı. Deniyim şansımı bi.

- Oziiii aslında doktorluk kral gibi meslek valla babam çok haklı. Hem çok karizmatik. Düşünsene Doktor Ozan. Kulağa çok hoş geliyor :) Hem de maddi manevi insanı mutlu edecek bir meslek. Şansını denemek istersen ben sana sonuna kadar destek olurum.

- Ya Ece bi bırak allasen bana babamın laflarıyla gelme. Kim o kadar ders çalışacak

- Ece mi? Terbiyesiz şey seni. İşine gelince abla, işine gelmeyince Ece. Bunları hep yazıyorum bir kenara. Neyse tamam hadi kalk artık üstünü giy çıkalım.