Just a Flobi story

Hoofdstuk 3

We zaten met zijn allen de volgende dag in de vergaderzaal. Over een uur zou er een nieuwe collega komen en nu al gaf de chef ons de nodige info. Het was een man, van andere afkomst. Hij was 28 en zeer vriendelijk. Dat klonk goed, al deed het me goed denken aan Obi, de sexy twintiger die ik gekust had op die fuif. Enerzijds hoopte ik dat hij het was, maar die kans was zo ontzettend klein. Ik zou er alleszins geen problemen mee hebben, al zou het wel awkward zijn de eerste dag op het werk. "Floor, ga wat papierwerk doen, als je nieuwe collega hier is kunnen jullie op patrouille." ik knikte. Eindelijk nog eens patrouille. De chef vertelde verder nog dat hij ervaring had als agent en dat hij daardoor geen papierwerk meer moest doen de eerste dag. Die job is alleen voor echt nieuwe agenten, blijkbaar. "Allez mannekes, go go go!" grapte de chef en iedereen stond sloom op. 

Twee uur later zat ik met niemand minder dan Obi in de combi. Whut? Waarom had hij nooit verteld dat hij agent was? De stilte was moordend, vanaf het moment dat we de deur van het kantoor uitliepen, zwegen we. De chef en het hele team had hem hartelijk ontvangen. Gelukkig zei hij niks over het feit dat we elkaar kenden. Eerst wou ik het met hem bespreken. Op de fuif ging alles vanzelf, maar nu? Ik had niet gedacht dat het zó awkward ging zijn. We reden van straat naar straat zonder een woord te zeggen. "Ja hallo, die heeft zeker en vast gedronken." zei Obi en knikte richting de auto een eindje verderop, die zwalpte heen en weer over straat. Ik drukte op het bekende knopje van de sirene en gaf gas.

"Goeiedag meneer." de bestuurder was al tot stilstand gekomen en had duidelijk veel gedronken. Zo onopvallend mogelijk rolde ik mijn ogen van de stinkende geur van alcohol die uit zijn auto kwam. "Goeie-goeiedag." hikte hij. Ik keek Obi verlegen, maar met een gezicht vol boekdelen aan. "Meneer, u mag eens uitstappen." zei hij en deed de deur alvast open voor de iets te zatte dertiger. "Ow ow ow, handen thuis meneer." riep ik alvast toen ik zag hoe hij zijn arm rond me wou slaan. Blijkbaar had hij al -wie weet hoelang- niet meer gedoucht. De man kon geen deftige ademtest afnemen, dus moest hij maar mee naar het commissariaat. Daar zou er een bloedtest afgenomen worden en daaruit konden we uitmaken hoeveel promille hij in zijn bloed had. Dagelijkse kost. Iedere dag komen we dronken bestuurders tegen. 

"Kom slaap jij maar een beetje je roes uit." grinnikte Obi en hielp de man op het bed. Zolang we geen resultaten hadden van het bloedonderzoek, konden we hem geen sanctie geven. Obi stond naast het bed, keek me aan en deed met zijn vingers van één tot drie. Net bij de derde tel hoorden we gesnurk van de man. "Sst!" lachte ik en liep de cel uit, gevolgd door Obi. "Man man man, die hangt eraan." grinnikte hij. Ik knikte. "Kom is." fluisterde ik half, lokaal stonden we in de kelder en kon niemand ons echt horen. Ik stond stil en draaide me om. "Over zaterdag..." Obi beet op zijn lip, ook hij had blijkbaar een awkward moment. Al de hele tijd. "Kunnen we dat onder ons houden? Allez, Tineke en Koen doen er nu al..ja.." zei ik verlegen en durfde amper in zijn ogen te kijken. Heel soms keek ik in zijn ogen en daarna naar een vuilnisbak in de hoek van de ruimte die dringend aan vernieuwing toe was. "Koen is die met zijn hond en Tineke de partner hé?" ik knikte. Koen had over de middag even met Barry gespeeld, dus ook Barry en Obi hadden kennis gemaakt. "Goed voor mij." ik knikte opgelucht. "Maar weet dat ik geen spijt heb." vervolgde hij en liet me stomverbaasd staan. Waarom zei hij dat nu? Ik bleef nog even dagdromen en liep vervolgens naar boven. Gewoon normaal doen...Dat is het beste. Dacht ik dan toch. 

Ik plaatste me voor de computer en zocht op het eventuele strafblad van de man die in de cel zat. Zijn naam hadden we op zijn papieren van zijn auto kunnen lezen. "Marcus, Marcus, Marcus." fluisterde ik en zocht de juiste Marcus. "Hij heeft geen strafblad, al opgezocht." glimlachte Obi wanneer hij uit de vergaderzaal kwam. "Inderdaad. Flinke man." zei ik. Een halfuurtje later kregen we telefoon van de dokter, die het bloed afgenomen had bij Marcus. Blijkt dat hij 2,5 promille in zijn bloed had zitten. Hij zou een nachtje in de cel mogen blijven en de volgende dag, wanneer hij nuchter was, er met een waarschuwing vanaf komen. Zijn auto kon hij gaan ophalen bij de garagist.

"Floor, er is een pakketje toegekomen voor je." riep Patrick en kwam met een rood-witte doos met de B-post tekens erop naar me toegelopen. Ik keek hem vragend aan. Hij wist dus zelf niet van wie het was en ook stond er geen afzender op. Met een licht trillende hand opende ik het pakketje, het was namelijk niet echt de gewoonte dat er dingen werden opgestuurd naar kantoor voor mij. Een parfum en rozenblaadjes vulden het doosje. "Wat? Wie zou..?" ik kon mijn zin van verbazing niet afmaken. Een klein blaadje gevuld met de woorden 'Voor mijn hartendief'. "Oelaa! Ons Floor heeft touch!" lachte Tineke en nam het flesje parfum uit de doos. "Van die gast op de fuif?" vroeg ze en rook terwijl aan de parfum. Nog voordat mijn wangen de kans kregen om rood te worden, rukte ik het flesje uit Tineke's handen. "Geen idee, maar het bevalt me wel." wat niet zo was en ik liep naar de lockers. Wie zou er in godsnaam zo'n pakketje sturen? Met een kleine glimlach en een kleine zucht tegelijk propte ik het pakje in mijn locker. 

Thanks voor het lezen van mijn verhaal! :) 

Ik weet dat ik onregelmatig update, maar met leerkrachten die vaak onverwachte testen of huistaken plannen is het soms nogal moeilijk om te schrijven...

Ook werk ik in het weekend en moet ik voor school werken, dus kan ik ook dan niet zo héél veel schrijven. Sowieso krijgen jullie minimum één hoofdstuk per week van rond de 1000 woorden. ;)

Jullie mogen mij altijd een berichtje sturen voor eventuele opmerkingen/ideeën/vragen... :)

Enjoy the story! :)