Just a Flobi story

Hoofdstuk 13

Iedereen staarde me aan. Ik kwam dichter en dichter bij de bus en bij de andere bendeleden die al in het midden van de straat stonden. Ze grinnikten. Tineke riep nog verschillende keren dat de twee mannen die zich nog in de bus bevonden naar buiten moesten komen, maar tevergeefs. Waar moest ik hen van kennen? Of was het een of andere psycho die alles van me had opgezocht? Oh nee...het zou toch niet...waarschijnlijk wel. Het was de man die me al de hele tijd zat te stalken, tot dat ik met hem wou afspreken. Sindsdien had ik niks meer van hem gehoord.

Vanuit mijn ooghoeken zag ik van alles gebeuren. Hoe twee kinderen huilend naar hun moeder renden, politieagenten die klaarstonden om in actie te schieten, de pers...Ik vroeg me af of ze niet bang waren. Al die politie hier, de daders. Oh ja juist, de politie stond erbij dus kon er toch niks gebeuren. Dat dacht ik ook...

"Hier zie, ons Floortje. Ken je ons nog? Maar man toch, wat ben jij gegroeid!" Ik keek de man vragend aan vanwaar de vraag kwam. Gegroeid? Een warrige baard, volle lippen en bruine ogen. Neen hij zei me niks, maar die andere twee daarentegen. Jasper Blake en Niels Deschavere. God ja. Maar wat moesten die hier? Ik kende de twee mannen nog van vroeger. Mijn vader was toen een rijke zakenman die sommige cliënten moest teleurstellen. Neen, ik ben er niet fier op. Mijn vader troggelde geld van andere mensen af, gewoon voor zichzelf. Jasper en Niels kwamen vaak over de vloer. Het waren al twee oudere mannen, die blijkbaar nog niks mis hadden met hun geheugen. Ze zagen me vaak rondlopen als klein meisje in het kantoor en gaven me soms een snoepje. Op den duur wisten ze ook wel dat ik de dochter van de baas was. "Jasper en Niels..." fluisterde ik, maar blijkbaar luid genoeg dat ze me hadden gehoord.

"Inderdaad, ga nu maar Basil gedag zeggen." zei de derde man, wiens naam ik nog altijd niet wist, en knikte richting de bus. Basil. Hij was degene die me stalkte, dit is gewoon een hele wraakactie op zowel mijn vader als ik.

Basil liet de buschauffeur los en kwam me ophalen aan de deuren. Zonder ook maar iets te zeggen en enige emotie op zijn gezicht te laten zien, nam hij me bij mijn keel vast en draaide me met mijn rug tegen zijn borstkas. "Floortje, Floortje, Floortje. Lang geleden hé." grinnikte hij in mijn oor. Tineke bleef roepen dat hij het wapen moest loslaten, toen hij die tegen mijn hoofd hield. Ik ademde gejaagd en kon bij wijze van spreken wel in mijn broek doen van angst. Ook flikken zijn bang. "Basil, wat doe je?" vroeg ik bijna fluisterende, uit angst dat hij die ene klik zou laten horen.

"Weet je het nog?" lachte hij in mijn oor en dwong me op de bus te stappen. Ik deed wat hij vroeg/beval want anders ging er waarschijnlijk niet veel van me overblijven. Een angstige jonge vrouw schoof zo dicht als ze kon tegen hier vriend en een oudere man keek verward rond. Verder zat er niemand meer op de bus, buiten de chauffeur, gelukkig. Basil duwde me tegen een wand en hield het pistool op me gericht, zodat ik geen kant meer op kon. Mijn ogen werden wazig door de opkomende tranen van angst.

"Laat haar gaan!!" riep Tineke weer, maar er gebeurde niks. In het midden van het plein was het één grote chaos. De minuten die voorbij gingen, leken wel uren. Alle herinneringen met Basil kwamen weer boven. Ik leerde hem kennen via een klant van mijn vader. Hij was de zoon ervan. Volgens mij was ik toen 15 jaar oud en hij was dacht ik twee of drie jaar ouder. Hij was mijn eerste echte lief. Alleen voelde ik me er niet zo heel goed bij. Basil zijn vader wou alleen maar in de goede aard bij mijn vader vallen. Daarom schakelde hij zijn zoon in. Ik maakte het met hem uit nadat hij me drie maal had laten staan op een afspraakje. Wat was zijn probleem dan nu? Waarom zoveel jaar later mij weer gaan opzoeken?

"Je vader moet zijn lesje leren. Door jouw vader, is ons bedrijf verwoest." zei hij streng in mijn oor. "Wat?!" ik riep het bijna. Wat was er gebeurd? Waarom heeft mijn vader hier nooit eens iets over verteld? "Ja, de jouwe ligt niet voor niks in het ziekenhuis." grinnikte hij trots. Althans dat hoorde ik in zijn stem. De dader zat toch in de cel? "Ik weet wat je nu denkt, maar wij willen hier allemaal een lesje leren aan die rijke vader van je. Ook al vliegen we in de gevangenis." ging hij verder. Ik wist niet wat er buiten allemaal aan de hand was, maar concentreerde me op het hele verhaal. "Jij hebt mijn vader op bevel laten aanrijden, je gijzelt mij en drie anderen omdat je hém een lesje wilt leren?!" fluisterde ik luid maar verontwaardigd. "Zeg Basil doe eens door, die flikken worden erger en erger, die roepen er nu nog meer op!" zei de andere man die zich nog in de bus bevond. Ik lette er niet op, het enige waar ik nu aan kon denken was ontsnappen. Maar hoe?

"Ik denk dat je vader je wel zou missen, niet?" grinnikte Basil. Zijn adem stonk naar de sigaretten en ik walgde. Hoe kon ik hier weg? Een pistool had ik nodig, maar die kreeg ik nooit uit zijn handen gerukt. Hij liep met me naar de plaats waar de chauffeur zat. Hij keek de chauffeur aan en richte heel even het pistool op hem. Dat was het moment. Ik stampte naar achteren, op de mannelijke intieme plaats, gevolgd door een elleboogstoot tegen zijn kin. Basils hoofd kwakte naar achteren en ik trok het pistool uit zijn handen. "Howly shit." reageerde de andere man die nog in de bus stond, met het pistool losjes in zijn hand. "Laat je wapen zakken, nu." zei ik kil en streng tegelijk. Hij glimlachte, maar deed niks. Ik laadde mijn pistool, of dan toch die van Basil, en zei het nogmaals. Weer glimlachte hij en ik dacht dat ik het droomde, maar hoorde het toch goed. Een luide knal.

Hoihoi!!
Sorry voor het lange wachten! 😔
Ik weet niet wanneer het volgende stukje zal komen want ik heb slecht nieuws te verwerken. Gelukkig had ik dit stukje nog in reserve staan!
Ook weet ik niet wanneer ik terug zin zal krijgen in het schrijven... 😔 (hopelijk volgende week al!)

Voor het verhaal 'Lost in Words' ben ik natuurlijk niet de enige die schrijf 😊 MiemCeulemans  en -XAnnaX-  zullen mijn hoofdstukje overnemen, met grote dank!! ❤️

Groetjes en sorry voor dit ongemak...😔😘