AŞKIN İLK NOTASI

AŞKIN İLK NOTASI 54.BÖLÜM

Multimedya'da hikayenin tanıtım videosu var. İyi seyirler ve iyi okumalar. :)

 
---Akif---

Elimdeki anahtarı cebime atarken kısa bir an duraksadım. Kapının hemen yanında, duvara yükümü verdim ve sıkıntıyla yüzümü sıvazladım. Müzik sınıfına girmeden hemen önce söylediği cümle düştü aklıma.
''Merak etme,'' demişti gülerek. ''Beni buraya kilitlemeyeceğini biliyorum. Senden korkmuyorum, bana öyle bakmayı bırak.''

Cebimdeki anahtarın varlığını belli edercesine soğuduğunu, pantolonumu delip geçerek tenimi yaktığını hissediyordum. Derin bir nefes daha alarak içimdeki huzursuzluğu bastırdım ve birkaç saniyeliğine gözlerimi kapayıp başımı duvara yasladım.

Aşağı indiğimde ne olacağını bilmiyordum. Ege gibi silah çekebilirdi ya da Aynura'ya zarar vermeye çalışabilirdi. Benimle birlikte aşağı inmesine izin veremezdim. Burada güvende olurdu en azından. İyi olması, bana kızmasından daha önemliydi.

Kendimi zorlayarak duvardan ayrıldım ve kilitlediğim kapıya son kez bakıp merdivenlerden inmeye başladım. Adımımı attığım her basamakta yumruklarım daha fazla sıkıldı, öfkem şahlanarak kabardı. Sınıfın önünde durduğumda görüşüm kısa bir anlığına bulanıklaşıp o kısa görüntünün yeniden canlanmasına izin verdiğinde kendimi dizginlemeyi bıraktım.

Aynura duvara sinmişti, Batuhan bir adım karşısında dikilmişti. Aynura'nın cılız bedeni ve solgun yüzü kapı açıldığında kurtulmuş gibi rahatlamıştı ve korku izleri kaybolmuştu.

Kapıyı hızla açtım ve içeri girip sertçe kapattım.

''Akif...''

Furkan'ı es geçtim, sıktığım yumruğumu beklemeden Batuhan'ın yüzüne geçirdim.

''Sen nasıl kıstırırsın lan onu? Nasıl sıkıştırırsın?''
Gürlememe karşılık dudağı seğirip yukarı kaydı, yüzünü alaylı bir gülümseme kaplarken başını iki yana salladı Batuhan. ''Kıskandın mı?''

Yakasından tutup ittirdiğimde Furkan belirdi önümde. Ellerini omuzlarıma koyup aramıza girdi.

''Okuldayız Akif. Sakin ol...''

Omuzlarımı esnetmeye ve bedenimi gevşetmeye çalıştım ancak Aynura'nın duvara sinmiş bedeni gözümün önünden gitmiyordu. Kapının açıldığını anladığında mavi gözlerindeki rahatlamayı unutamıyordum.

Aynura'ya hiçbir şey yapmamış olsa bile onu korkutmuştu. Sınıfta tek başına yakalamıştı, savunmasızken...

Öfkemi bastıramıyordum. Aynura'nın bir an bile olsa kendisini kötü hissetmesine neden olduğu için Batuhan'ın ağzını-yüzünü dağıtmak istiyordum ve bedenim bu beklentiyle kasılıyordu.

Derin nefesler eşliğinde sıkıp gevşettiğim yumruğumu yanımda sallandırırken Furkan'ın ellerinden kurtuldum.

''Sakinleşeceğim,'' dedim ve arkadaşımın rahatlayarak çöken omuzlarına bakıp devam ettim. ''Birkaç yumruk daha atarsam...''

Furkan beni engelleyemeden tekrar Batuhan'ın yakalarına yapıştım. Aynı sahne yeniden gözümün önünde canlanınca onu sürükleyerek sırtını duvara çarptırdım. Aynura'nın korkuyla sindiği o konumu almasını sağladıktan sonra çenesini sertçe kavradım.

Umursamazlığı silinip benimki gibi bir öfkeye bulandı bakışları, çenesindeki elimi ittirdi.

''Akif, ne sen ne de senin saçma kıskançlıkların, koruma içgüdün umurumda değil. Ben Aynura ile konuşmaya...''