Yalancı #WATTYS2016

5.BOLUM:Benden Ne Saklaniyor

Nasıl yani ?

"Bunu daha sonra konuşalım olur mu? Bak benim böyle görüldüğüme bakma. Inanki dusundugun kadar kötü değilim ben. Sadece içimdeki acıları istemeden başkalarından çıkarıyorum. Üzgünüm. Hemde çok ..."

Suan ona cevap verecek halim bile yoktu. Kafamı sallamakla yetindim.Istemsizce bugün yaşananları düşünmeye başladım. Sanki Çağan benden birşey saklıyor gibiydi ama ona bile odaklanamiyordum. Aklıma süreli Emre geliyordu. Halbuki onu unutmuşum ben.

"Mina lütfen kapıyı aç herşeyi anlatacağım. Lütfen Mina..."

Sesinden anlaşıldığı üzere kapidaki emreydi. Ne kadar açmak istesemde acmayacaktim. Kafamı Çağan a çevirdim. Nedensizce onun da fikrini almak istiyordum. Kafasını salladı. Ikimizde kapının sesini aldirmadan yatağa uzandik. Ama onun sesini duydukca içim parcalaniyordu. Onu artık sevmedigimden emindim. Peki aglamamin nedeni neydi ?

Özlem mi veya acı mi ? Neydi ? Sonunda ses kesilmisti. Onunla birlikte kalp atislarim da yavasladi. Rahatlamistim. O kapıyı açmadan gitmeyi başarmıştı.Çağana döndüğümde beni izliyordum sonra ona baktigimi farkedince direk diğer tarafa döndü. Istemsizce gülümsedim.

Gözlerimi Çağan'in telefon konuşmasıyla açtım.

"Evet merak etme anlamadı. Bana bağırmayi kes. Tamam telefonu kapatmam lazım. Mina uyanicak o yüzden. Uyanirsa senin de cevirdigin işler ortaya çıkar. Benim kaybedecegim birşey yok kazanacagim şey var istersen konuşmaya devam edebiliriz."

Herhalde karşındaki kişi telefonu kapatmisti. Çünkü Çağan kısa bir kahkaha attı.

Benim duymamam gereken şey de neydi. Direk ona sorsam soylemezdi. Bende bunu gizlice yapmayı planladim. Korkmustum açıkçası. Ayak seslerini duyunca hemen uyuyor numarasi yapmaya başladım.

"Kalksana artık Mira ya herkes kahvaltıya indi bir biz kaldık."

Zaten kalkmistim ama tabi bunu yüzüne soyleyemedim.

"Tamam yaa ne kiziyosun. Hemen hazırlanıyorum."

Hızlıca kalkıp elime ne gelirse giydim. Sinirliydim uzgundum nedensizce de mutluydum. Emre'yi görmeme hayaliyla kahvaltıya indik. Yine her zamanki gibi Çağan dışındaki neredeyse her erkek bana bakıyordu. Fazla rahatsız olduğum söylenemezdi ama Çağan kiskanmış gibiydi. Bazen benden hoslandigini düşünmüyor değilim. Ama yine de bunun olamayacagina kendimi inandirip bu düşünceyi kafamdan atıyorum.

"Bu kadar açık giyenmesen diyorum. Erkeklere bak nasıl bakıyorlar. Kesin emre de seninle oyüzden çıkmıştır."

Çağan a döndüm ve kafamı seni cidden anlamıyorum dercesine sallayıp oradan hızlıca uzaklastim.

Hayır yani o kadar acı çektim dün hala da çekiyorum ve bana bunu söylüyor. Üzerine benden gizli benim hakkımda is çeviriyor ve ben bunu ona soramiyorum. Nasıl bir çocuk bu ya hala anlamış değilim.

"Mina dün kapıyı açmadın bari şimdi konuşalım. Hadi lütfen."

"Yine mi sen Emre. Tamam gel konuşalım ama biliyorsun ki seni artık sevmiyorum. Dün ağlama sebebim eskiden çektiğim acilardi. Bunu unutma ."

" Tamam Mina'm öyle olsun ama gel bak surdaki masaya geçelim. En azından seni neden biraktigimi tam olarak anlarsın."

"Peki."

Masaya geçtik. Emre konuşmak için hazırlanıyor gibiydi. Yalan söyleyeceğini biliyordum. O sırada telefonu çaldı. Gormedigim sandı ancak üzerine Çağan (mina) yazıyordu. Bir saniye deyip masadan kalktı emre.

Gizlice dinlemeye başladım. Ancak duyabildigim tek şey şuydu.

"Mina yanımda lütfen birsey belli etme. Istedigin herseyi yaparım."

* * * * * * * * * * * * * *

Evet arkadaşlar biraz uzun bir aradan sonra tekrar yeni bölüm atmayı başardım. Okuyanlar voteleyip yorum yaparsa sevinirim. Gecikme için özür dilerim. Umarım begenirsiniz. Iyi okumalarrrr