Yalancı #WATTYS2016

2. Bölüm "KARŞILAŞMA"

Multimedia da Çağan :D

Zilin calmasiyla servise doğru koşmaya başladım. Servisin beni beklemeyecegini biliyordum. Nefes nefese yerime oturdum. Çağan çoktan gelmişti. Ona bakmamaya özen gösteriyordum. O da bana bakmıyordu zaten. Evimin önüne gelmistik . Tam inecekken arkamdan seslendi,

"Benden korkmaya baslamissin bücür. Aferin!"

Sadece ona bakmakla yetindim. Şaşırmıştım. Koşarak eve gittim. Evde kimse yoktu. Televizyonu açtım ve koltuğa uzandim.

"Kızımmmm yemek hazır! "

Annemin sesi bütün evi doldurmuştu. Belim ağriyordu. Hayır yani ne akla hizmet ben koltukta uyudum. Mal miyim ben ? Bir kaç kez daha böyle olmuştu. Orada uyuduguma pişman olmuştum ve hala o koltukta yatıyordum. Acıyla annem ve babamın yanına gittim.

"Mina anlatsana okulun ilk günü nasıldı kızım ?"

Sasirmamak elde değildi. Babam bana okulumun nasıl geçtiğini sormuştu. Babam! O beni umursamayan bir adamdı. Ben onu sevsemde o beni sevmezdi. Belli etmemeye calisirdi fakat fazla belli olurdu. Kızım kelimesini vurgulayarak çok kullanirdi. Bu yüzden "kızım" kelimesine fazla sasirmamistim. Babama heyecanla günümü anlattım. Annemin sevinçten gözleri parlıyordu. O da sasirmisti belli ki. Ailemden izin alıp biraz yürüyüşe çıktım. O sırada yanımda bir BMW durdu. Kapıdan Çağan indi.

"Hadi atla arabaya."

"Çağan git burdan!"

"Mina arabaya atla dedim!"

Hemen koşmaya başladım. Ondan kurtulmaliydim. Okuduğum wattpad hikayelerindeki gibi olmamaliydi veya izlediğim filmlerdeki gibi. Her zaman iyi kız kötü çocuğa aşık olurdu ve bunun peşinden kız da kotulesirdi. Sigara, içki, uyuşturucu gibi... Çağan'in arkamdan kostugunu farkettigimde durdum. Ne kadar koşabilirdik ki ?

"Çağan bana yaklaşma. Evet senden korkuyorum. Anladın mi ? Peşimi bırak. Yeter! Ilk gün serviste dediklerinde kalbimi yeterince kırdın daha fazlasına gerek yok. Bana yaklaşma! "

Çağan sessizce bana bakıyordu. Masum ve iyi biri gibi. Hayır hayır sadece beni etkilemeye çalışıyordu. O iyi biri olamazdı. Değil mi ?

"Mina ben özür dilerim. Benden bu kadar korkabilecegini, seni bu kadar uzebilecegimi tahmin etmemiştim. Tekrar Özür dilerim."

O sırada bana sarıldı. Kıpkırmızı olmuştum yine. Onu sevemezdim. Olamazdı. Kesinlikle olamazdı!

Onun kollarının arasında kendimi güvende hissediyordum. Hem ayrılmak istiyor hem de istemiyordum. Bunu düşünürken kollarını belimden çekti.

"Tekrar ozur dilerim bücür."

Bana bücür demesini bile sevmiştim ki bücür gibi küçümseme içeren kelimeler en tahammül edemediğim şeylerdir. Bunu anlamış olacakki sessizce konuştu.

"Duyduğuma göre sinir oluyormussun böyle kelimelere. Beni sevdiğini biliyorum BÜCÜR! "

"Ben seni sevmiyorum Çağan git burdan!"

Hızlıca evime döndüm bu sözlerden sonra. Koşarak odama çıktım. Yatağıma yatıp ağlamaya başladım. Çocuğa rezil olmuştum. Beni herkese rezil edecekti. Buna izin veremezdim. Hava karariyordu. Annemden izin alıp bizim evin yanında oturan Yagmurlara kalmaya gittim. Birbirimizin herseyini bilirdik. Bizim okulda okumadigi için okulda ondan çok Can'la takılıyordum. Okulda herkes bizi kiskanirdi ve severdi. O yakışıklı bir çocuk ve bende güzel bir kız olarak bizi yakistirirlardi hep. Fakat onları pek takmazdik. Bunları düşünürken Yağmur kapıyı açtı. Hem sasirmisti hem de sevinmisti. Heyecanla olanları anlatmak için içeri girdim. Onları kalıp kalamayacagimi sordum. Yağmur sinirli bi ifadeyle,

"Mina bu bir soru muydu? Biz kardeşiz Mina. Her zaman kalabilirsin. Burası seninde evin."

Yağmura sıkıca sarildim ve içeriye geçtim. Hızlıca baştan sona olanları anlattım. Saskinca beni dinliyordu ve sonra konuşmaya başladı.

"Mina, kızım sen mal misin ? Kafana ne düştü ? Çağan Sorar'ı nasıl tanımazsin. O Türkiye'nin en zengin is adamlarından birinin oğlu. Baya da popüler biri. Burada ona gecelerin oğlu derler. Ah benim zavallı kızım tanımıyo mu? Vah vah yaziiik !"

Yağmur'un dediklerini sasirmistim. O kadar uykum vardı ki Yagmur'a daha cevap vermeden uykuya dalmışım. Rüyamda Çağan'i gördüm. O çocuk beni fazlasıyla etkilemişti. Ondan uzak durmaliydim diyip bunu başaramiyordum. Ama basaracaktim. Eski sevgilim Emre'den nasıl vazgectiysem ondan da vazgeçecektim.

Evet arkadaşlar umarım yavaş yavaş büyüyeceğiz. Biz yazmaya devam edeceğiz. Umarım siz de okursunuz. Hepinizi öpüyorum :D