A Life Full of Secrets

Κεφάλαιο 3

Την τύχη μου μέσα. Σήμερα έχω σχολείο. Γιατί σε μένα; Μια χαρά ήμουν το Σαββατοκύριακο, κάνοντας χαζομάρες με τον Μανώλη. Δυστυχώς, όμως, αυτό θα πρέπει να σταματήσει για λίγο καιρό γιατί από την άλλη εβδομάδα ξεκινάνε τα διαγωνίσματα και πρέπει και οι δύο να διαβάζουμε, ειδικά ο Μανώλης.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην τουαλέτα για να πλυθώ. Πώς είμαι έτσι; Σαν να σηκώθηκα από το κρεβάτι είμαι, ίσως επειδή μόλις σηκώθηκα. Καθόλου δίκαιο αυτό. Επιστρέφω στο δωμάτιό μου και τη στιγμή που βγάζω τη μπλούζα μου ανοίγει με δύναμη η πόρτα. Όπως το φανταζόμουν. Είναι ο πολυαγαπημένος και αδιάκριτος φίλος μου, που ακούει στο όνομα Μανώλης.

«Δεν σου έχουν μάθει να χτυπάς πριν μπεις;» τον ρώτησα κάνοντας τη νευριασμένη. Βασικά, δεν με ενόχλησε. Με έχει δει πολλές φορές να αλλάζω.

«Γιατί θα δω κάτι που δεν έχω ξαναδεί;» σκανάρει το σώμα μου και μένει στον κορμό. Δεν φοράω μπλούζα.

«Δεν είναι εκεί τα μάτια μου, ξέρεις.» του λέω ειρωνικά και αυτός πλησιάζει προς το μέρος μου.

«Ωραία κοιλιά.» εε; Τι λέει; «Πότε απέκτησες τόσο ωραίο σώμα;»

«Ξέρεις, διατροφή λέγεται. Να το κάνεις και εσύ που και που, κάνει πολύ καλό στην υγεία.» του λέω, αν και ξέρω πως γυμνάζεται πολύ και τρώει ισορροπημένα.  Βγάζει το φούτερ του. Τι στο καλό κάνει;

«Τι έλεγες;» παίρνει το χέρι μου και το περνάει από τους κοιλιακούς του και τα μπράτσα του. Ξεροκαταπίνω και γελάει. Αα θα σου το κόψω εγώ το γέλιο, κύριε Μανώλη.

«Ρε παιδιά, γιατί αργείτε τόσο πολύ; Θα α-.» μπουκάρει στο δωμάτιο η μαμά μου και βλέπει μια πολύ ωραία σκηνή. Εγώ και ο Μανώλης, χωρίς μπλούζα, με τα χέρια μου πάνω στο σώμα του και σε απόσταση αναπνοής. Αυτή η γυναίκα πάντα έχει το σωστό timing. Δεν μπορεί να μιλήσει από το σοκ. Καλά να πάθει, αφού δεν έμαθε να χτυπάει την πόρτα.

«Δεν είναι αυτό που νομίζεις.» λέω ταυτόχρονα με τον Μανώλη. Πρωτοτυπούμε βλέπω. Τίποτα άλλο δεν θα μπορούσαμε να πούμε;

«Ντυθείτε και κατεβείτε γρήγορα κάτω.» δεν λέει τίποτα άλλο και φεύγει αφού συνήλθε από το σοκ.

«Εντάξει, τώρα ήμασταν πολύ πιστικοί.» είπε ο Μανώλης και εγώ ξεφυσάω.

«Φοβάμαι μην νομίζει άλλα και δεν μας ξανά αφήσει να κοιμηθούμε μαζί.» αυτό είναι που φοβάμαι περισσότερο από όλα. Δεν θέλω να σταματήσει αυτό.