Ik wilde de pet wel opzetten, maar ik wilde niet op voor gek lopen. En er uitziend als een jongen. Kom op zeg. Ik keerde terug naar het kampvuur, want het was inmiddels al avond geworden. Vandaag was het Zaterdag, de dag van het kampvuur, de dag waar wij, alle halfbloeden samen bij een kampvuur gingen zitten. Maar ik niet, ik keerde terug naar mijn gebouw om te kijken naar mijn honkbalpet, want ik wilde wel wten wat er nou zo speciaal aan was. Ik was alleen dus ik zette de pet op en liep naar de spiegel om te kijken of ik op een jongen leek, maar ik zag geen spiegelbeeld. Ik wist zeker dat ik voor de spiegel stond. Toen ik de pet afzetten, verscheen ik weer. Toen ik gem opzetten verdween ik poxel voor pixel maar het ging in rap tempo. Ik was binnen eer mili seconden weer weg! Ik wist niet wat me overkwam. Ik stamelde 'D-dit is een o-ontzichtbaarheids pet?' Op dat moment voelde ik een warme gloed over me heen gaan alsof je ouders tegen je zeggen dat ze van je houden.
-----------------------------------------------------------
Volgend hoofstuk komt er een "cliffhanger" aan dus is zal snel verderb proberen te schrijven!
