We stonden voor gebouw drie. Jullie zullen het misschien kennen als het gebouw van zeewierkop. "Zullen we gaáán?" vroeg Grover. "Uhm, ik weet het niet hoor.. Wat als hij er wel is?" vroeg ik gespannen. "Ja, daáár heb je eéén punt." zei hij bedenkelijk. "het maakt mij niet zoveel uit hoor, ik voel toch niks voor hem." vertelde ik héél snel aan Grover . "Hoor ik hier ieééts van liefdeé?" vroeg Grover oprecht geïnteresseerd. "Ik zeg toch dat ik niks voor hem voel!" zei ik gepikeerd. "Okeé rustig maar! Je weéét dat je geheim veilig is bij mij?" zei hij met een grijns. Grover is de laatste aan wie ik het zou vertellen, hij praat altijd zijn mond voorbij. Hij heeft ook al een keer beweerd dat ik verliefd was op Luke, nou mooi niet! "Ja dat weet ik." zei ik nep-aardig. "Kom dan gaan we!" zei Grover. Zo te zien had hij er oprecht zin in. Ik ging voor maar ik werd op de voet gevolgd door een stinkende, aan zichzelf ruikende en blatende Grover. "Ssst.. Grover houd je mond dicht!" snauwde ik. Daar staat hij meneertje, ik ben de zoon van Poseidon dus je doet wat ik zeg. Ik liep naar voren en was verbaasd genoeg best relaxt. "Kan Grover hier even douchen?" vroeg ik kalmpjes. Toen Percy zich omdraaide verdronk ik bijna in zijn helder blauwe ogen. "Natuurlijk." zei hij enthousiast. "Zal ik je laten zien waar het is?" vroeg hij aan Grover. "Jaa!" zei Grover blij. Ik was aan het wachten en keek naar het heldere water, het water is bijna net zo helder als Percy's ogen. Wat denk ik? Toen hoorde ik achter me: "Hij stonk wel echt hoor." Toen ik omkeek stond daar Percy met een zwarte broek, een grijs shirt,een zwart jack en een hand achter zijn hoofd. "Ja, best wel." probeerde ik uit te brengen. "Gaat het wel?" vroeg hij oprecht bezorgd. Ik knikte maar toch voelde ik me draaierig. En toen werd alles zwart.
Weer een cliffhanger. Ik houd daarvan ;D, maar ik dek jullie niet haha. Wat is er met Annabeth? En waarom doet Percy ineens weer zo aardig? Je ziet het in het volgende hoofdstuk! :)))
