Halos mag tatatlong buwan na ang nakakalipas wala parin siyang palya sa pag hatid sa terminal at pag sundo, paghintay sa labas ng classroom ko habang ako'y nag kaklase.
Minsan iniisip ko kung bakit? (Alam ko na girlfriend niya ako.,kaylangan niya sigurong gawin yun for the sake of my safety.) pero hindi ee..alam ko naman ang dahilan..dahil alam ko pambawe niya yun sa mga nakaraan na nagawa niya sakin. Pero ganon ba kadali yun? Apat na buwan ng nakakalipas andun parin yung sakit andun parin yung marka na pinag mulan. Even with my sweetest smile my sweetest laugh still may kulang parin..but what's that.
TRUST? Naibabalik yun alam ko..unti-unti na. Siguro hindi ko lang tanggap yung masakit na nangyare, na hindi ko inasahan, na kaya hindi mawala sa isipan ko na kung bakit ko paulit ulit binabalikan..
BINABASA MO ANG
"LoveIsNotAboutGenderItsAllAboutAcceptance" (BASED ON MY TRUE TO LIFE STORY)
RandomHeartbreaking, romantic, and ultimately filled with hope, this is a powerful story of love and loss and finding the courage to make the right decision when your life is literally in your hands. A story of life, and love, and choices..
