...ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...

...ΕΦΥΓΑ...

Γ-"Δεν θα φυγεις..δεν θα πας πουθενά..το κατάλαβες;"

Τραβάω με δύναμη το χερι μου και κανω ενα βήμα προς τα πίσω...

Μ-"Τι πιστεύεις οτι θα με σταματήσει;.."

Γ-"Απλα δεν μπορεις"

Μ-"Ετσι λες;..για κοιτα με"

Περπατάω και φευγω απο την κουζινα...ανεβαινω στο δωματιο μου και ξεκινάω να μαζεύω τα πραγματα μου...σε μια βαλιτσα τα καλοκαιρινα και σε μια τα χειμωνιάτικα...και σε αλλη μια μικρη τοποθετώ ολα τα προσωπικά μου αντικειμενα...κοιτάω γυρω μου και συνηδητοποιώ οτι τιποτα δεν θα μου λείψει...μπορω να φανώ εγωίστρια αλλα ούτε η οικογενεια μου δεν θα μου λείψει...εχω ανάγκη να κανω αυτο το ταξιδι και να κανω μια καινούργια αρχη...να βρω τον εαυτο μου και να πάτησα στα ποδια μου...και θα το κανω...ειμαι αποφασισμένη...
Μολις τελειωσα και εκλεισα τις βαλιτσες μου μπηκα να κανω ενα μπανιο...υστερα ξάπλωσα στο κρεβατι μου και χάζεψα στην τηλεόραση μεχρι που με πηρε ο ύπνος...

Οταν ανοιξα τα ματια μου χαμογέλασα πλατιά...ειναι η τελευταία μερα αυριο φευγω...ποσο χαρουμενη με κανει αυτη η σκέψη...σηκωθηκα και πηγα στο μπανιο...έπλυνα το προσωπο και τα δόντια μου και φορεσα ενα τζιν σορτσακι με ενα ροζ φανελάκι...επιασα τα μαλλια μου μια απλή κοτσιδα και κατεβηκα στη κουζινα...εκει βλεπω την μαμα μου και τον Γιώργο...

Μ-"Καλημερα"

Μα-"Καλημερα..ξύπνησες;"

Μ-"Για να με βλεπεις"

Μα-"Αυριο θα φυγεις;"

Μα καλα ούτε την μετα που θα φυγω δεν θυμαται έλεος...

Μ-"Ναι"

Μα-"Σε ρωτάω γιατι θα φύγουμε σε καμία ωρα"

Μ-"Που θα πάτε;"

Μα-"Στο εξοχικό μας..θα έρθουν και ο Γιώργος με την Ολγα..θα υπογράψουμε τα χαρτιά θα μπει στο όνομα της Ολγας"

Τι;;..δεν το πιστεύω αυτο που ακούω!!!

Μ-"Τι λες μαμα;..απο 5 χρόνων μου έχετε πει πως το εξοχικό ειναι δικο μου αφού τα αλλα δυο σπίτια ειναι της Ολγας"

Μα-"Ναι αλλα εσυ δεν δουλεύεις και δεν μπορεις να το κουμανταρεις οικονομικά και εμεις πρεπει να το γράψουμε κάπου"

Μ-"Δεν θελω να σας ξανα δω στα ματια μου..ποτε δεν με αγαπήσατε..και δεν το λέω για τα κολοσπιτα το λέω γιατι ούτε που σας νοιαζει που θα φυγω..σας μισώ"

Η έκρηξη μου ηταν υπερβολική αλλα κουραστικά πια βαρέθηκα να με υποτιμούν όλοι ψυχή εχω και εγω!!
Ανεβηκα στο δωματιο μου τρέχοντας και πήρα τις βαλιτσες μου...τις κουβάλησα μεχρι την εξώπορτα και κάλεσα ταξι...

Γ-"Απο τωρα φεύγεις"

Μ-"Άντε παραταμας και εσυ"

Γ-"Τα μούτρα σου θα φας..και θα γυρίσεις πίσω παρακαλώντας τους γονεις σου..άκουσε με"

Μ-"Δεν θα επιτρέψω να γινει κατι τέτοιο..ακομα κιαν φάω τα μούτρα μου δεν γυρίσω πίσω"

Ακούω την κόρνα και ανοιγω την πορτα..μπαινω στο ταξι και του λέω την οδό της Ασπας εκει θα μείνω αποψε...
Εφτασα απο εξω και χτύπησα την πορτα..η Άσπα μου ανοιξε αμέσως...

Α-"Μελινακι τι επαθες;"

Μ-"Δεν ειμαι καλα..μπορω να μείνω εδω αποψε;"

Α-"Φυσικα..Ελα μεσα"

Μπηκα μεσα και αμέσως ενιωσα καλύτερα..η Άσπα μου εβαλε λιγο χυμό και καθίσαμε στον καναπε μεχρι το απόγευμα μιλώντας για οτι με προβληματίζει...κάποια στιγμή αργα το απόγευμα ενα μηνυμα ήρθε
στο κινητό μου...

**Ειμαι εξω απο το σπιτι της Ασπας..ξερω οτι εισαι εδω..σε περιμενω**

Μ-"Άσπα ειναι εδω"

Α-"ο Γιώργος;"

Μ-"Ναι"

Τι θελει εδω;..αυτος πριν φυγω μου ελεγε οτι θα φάω τα μούτρα μου και τωρα έρχεται να με δει;...άφησα το κινητό κατω δίχως να απαντήσω κατι...οσο περνούσε η ωρα με έπερνε συνεχεια τηλ ομως δεν το σήκωσα...δεν αξίζω και τέτοιο..θελω καποιον να με αγαπάει Οχι να με διώχνει και να με θυμαται οπότε θελει...η ωρα περασε και εκλεισα τα ματια μου με την σκέψη πως αυριο θα τα αφησω ολα πίσω μου....

Λιγο βαρετό αλλα απο το επομενο ξεκινάμε δυναμικά...
Πως σας φάνηκε;
Περιμενω τα σχολια σας !!
Και φυσικά την ψήφο σας !!!
Φιλακια αγάπες <3