...ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...

...ΒΡΟΧΗ...

10 ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ

Μολις κατεβηκα απο το αεροπλανο και πάτησα το ποδι μου στην Ισπανία ηταν σαν να εκανα delete στο παρελθον μου...υποσχέθηκα στον εαυτο μου οτι θα τα αφησω ολα πίσω...πήγαμε αμέσως στην κλινική μαζι με την μαμα της Ασπας και οι γιατροί μας είπαν οτι εχει πολλες ελπίδες...αυτο μας εκανε να χαρούμε πολυ...η πρωτη μερα ηταν πολυ κουραστική καθώς περπατησαμε πολυ μεχρι να βρούμε ενα σπιτι να νοικιάσουμε...ομως βρήκαμε!!..ειναι μικρο με στο δωμάτια,κουζινα.μπανιο αλλα ειναι οτι πρεπει για μας και το θετικό ειναι οτι βρίσκεται κοντά στην κλινική...μας πηρε αρκετές μερες να το φτιάξουμε...το καλο ειναι οτι ηταν επιπλομενο και με ηλεκτρικές συσκευές αλλα ήθελε βαψιμο και σίγουρα διακοσμητικά με το δικο μας γούστο...το αποτέλεσμα ειναι πραγματικά τέλειο...η Άσπα ειναι πολυ τυχερη και βρήκε δουλειε αμέσως στην κλινική...εγω ακομα ψαχνω...το καλο ειναι οτι περνάω αρκετές ωρες μονη και ηρεμώ κατι που μου έλειπε πολυ στο παλιό μου σπιτι αλλα το κακό ειναι οτι η Άσπα μου καλύπτει τα έξοδα και εγω δεν θελω να την επιβάρυνω...η Ισπανία ειναι μοναδική χώρα...έχουμε βγεις μια φορα μονο βραδυ και ηταν φανταστικά...σίγουρα θα μπορούσα να μείνω εδω για πάντα...οσο για την ζωη που άφησα στην Ελλάδα...οι γονεις μου δεκα ολόκληρες μερες δεν με εχουν παρει ούτε ενα τηλεφωνο σε αντίθεση με τον Γιώργο που μου στέλνει κάθε μεσα μηνύματα να γυρίσω πίσω...εννοείται πως άλλαξα αριθμο για να ησυχάζω...οσο κιαν με πονάει επρεπε να το κανω το χρωστάω στον εαυτο μου...

-----

Α-"Φιλενάδα ξύπνα"

Νιωθω ενα άγγιγμα στην πλατη και ανοιγω τα ματια...

Μ-"Τι εγινε;"

Ανακαθομαι στο κρεβατι μου και προσπαθω να ξυπνήσω...

Α-"θα φυγω για την δουλειά τωρα..σου αγόρασα την εφημερίδα με τις εργασίες και σου εχω φτιάξει καφε"

Την αγκαλιάζω...

Μ-"Ρε φιλενάδα εχεις κανει τόσα για μενα..πραγματικά εισαι η αδερφή μου"

Α-"Μακαρι να καταλάβαινες τι έκανες εσυ για μενα που ήρθες μαζι μου...και για μενα εισαι η αδερφή που δεν ειχα ποτε"

Μου δινει ενα φιλι στο μέτωπο και φεύγει...εγω σηκώνομαι και πλένω το προσωπο μου...κοιτάω στο παραθυρο και βλεπω την βροχη που πεφτει στον δρομο...αφήνω την κουρτίνα ανοιχτή για να χαζεύω εξω και περνώ την κούπα με τον καφε μου...τοσο ομορφα να πίνεις τον καφε σου ηρεμα...τυλιγομαι κατω απο την κουβέρτα και περνώ την εφημερίδα στα χέρια μου...ευτυχως που προσπαθησα μονη μου και εμαθα λίγα Ισπανικά και μπορω να καταλάβω τι γράφουν...ξαφνικά το ματι μου πεφτει σε μια αγγελία...