...ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ...

...ΘΑΥΜΑ...

Ο-"Με καταστρέψες..και θα πληρώσεις.."

Κλείνω τα ματια και ενας δυνατος θόρυβος ακούγεται..πάτησε την σκανδάλη και η σφαίρα εκτοξευτηκε...

Γ-"Μελιναααα"

Ακούω την φωνη του Γιώργου και τον βλεπω στην πορτα...τρεχει κοντα μου,με σπρώχνει κατω και η σφαίρα καταλήγει πανω του...

M-" Γιώργοοοοοοο"

Πεφτει κατω και κλείνει τα ματια του...

Μ-"Μario κάλεσε ενα ασθενοφορο..γρηγορα.."

Ο Θεμης αρπάζει το όπλο απο την Ολγα και εκεινη μολις βλεπει οτι η σφαίρα καταλήγει στον Γιώργο,πεφτει κατω και κρύβει το προσωπο της...
Σέρνομαι στο πατωμα και πηγαινω κοντα του...τον παιρνω στην αγκαλια μου και προσπαθω με καποιον τροπο να τον ηρεμήσω...

Γ-"Με..λινα"

Μ-"Σσσς..μην μιλας και χάνεις δυνάμεις.."

Γ-"Ε.γω..θα..το..ξα.να.εκανα..για σενα.."

Μ-"Μολις γίνεις καλα ..θα τα συζητήσουμε ολα.."

Μου πιάνει το χερι απαλά και με κοιταζει στα ματια...

Γ-"Σ'αγαπαω..ε.κα.να πολλα λα.θη..συγνωμη που.σε.πλη.γω.σα...με κρατούσε..στο..."

Οι αντρες μπαινουν μεσα και μεταφέρουν τον Γιώργο στο φορείο..εγω σηκώνομαι και πηγαινω κοντα στο Mario...η αστυνομία φτάνει αμεσως και συλλαμβάνει την Ολγα...ακομα και εκεινη την στιγμή δειχνει να μην εχει μετανιώσει και φωνάζει απειλώντας μεχρι και τους αστυνομικούς...

Μ-"Θελω να παω στο νοσοκομειο.."

Mr-"Εγω εχω ενα ραντεβου με ενα φιλο..θα σε παω εκει και θα φυγω.."

Μ-"Ενταξει..παμε γρηγορα.."

Φύγαμε απο την εταιρια και ο Mario με πήγε στο νοσοκομειο που εχουν τον Γιώργο...

Mr-"Μήπως θες να ερθω μαζι σου;"

Μ-"Μην ανησυχεις..μια χαρα ειμαι απλα εχω σοκαριστει λιγο.."

Βγαίνω απο το αυτοκινητο και τρέχω μεσα...ρωτάω στις πληροφορίες και μου λενε να παω στο 6ο όροφο στην εντατικη...ανεβαινω με το ανσασερ και μολις βγαίνω στον όροφο βλεπω μια νοσοκόμα και την σταματάω αμεσως...

Μ-"Γεια σας..πριν λιγο το ασθενοφορο έφερε εναν αντρα.."

-"Μάλιστα..ειναι στην εντατικη..οι γιατροί κάνουν οτι μπορούν..πρεπει να περιμένετε.."

Γνέφω καταφατικά και κάθομαι στις μικρές καρέκλες στην αναμονή...ειμαι μονη και αφήνω τα δάκρυα μου να πέσουν...Θεέ μου μην τον πάρεις απο την ζωη σε παρακαλω...δεν μπορω να φανταστώ την ζωη μου χωρις να ξερω πως αναπνέει...οταν το ειχα στην αγκαλια μου και ηθελα να του πω ποσο τον αγαπαω...ποτε δεν τον εβγαλα απο την καρδια μου...ποτε...
Εχει νύχτωσει και ακομα κανεις δεν εχει βγει απο την εντατικη...οσο περναει η ωρα τα χέρια μου τρέμουν και ο φόβος μου μεγαλώνει...πηγαινω στην πορτα και βαζω το χερι μου πανω της...

Μ-"Σ'αγαπαω και εγω..μην φυγεις..μην μου το κανεις αυτο.."

Ξαφνικά ακούω φωνές...η πορτα ανοιγει και ο γιατρός βγαινει απο την εντατικη...

Μ-"Πείτε μου σας παρακαλω..τι συμβαίνει.."

-"Ζει απο θαύμα.."

Τα δάκρυα μου γίνονται ακομα πιο έντονα...

-"Καναμε ενα δύσκολο χειρουργείο και περιμέναμε να αντιδράσει..τον χάσαμε απο την ζωη ομως την τελευταία στιγμή κατι τον κράτησε στην ζωη.."

Μ-"Σας ευχαριστω..δόξα τον θεό.."

-"Η κατασταση του παραμένει κρίσιμη..μολις εχω κάποιο νεο θα σας ενημερώσω.."

Μ-"Μπορω να τον δω;.."

-"Οχι.."

Μ-"Σας παρακαλω..για δυο λεπτα μονο.."

Με κοιταζει και σκεφτεται την προταση μου...

-"Μονο για δυο λεπτα.."

Οι νοσοκόμες μου φορούν ειδικά ρουχα και μπαινω μεσα στην εντατικη...τον βλεπω ξαπλωμένο,αδύναμο με τα ματια του κλειστά...κάθομαι διπλα του και πιανω το χερι του χαϊδεύοντας το...

Μ-"Ειμαι εδω..εισαι δυνατος και θα γίνεις καλα..δεν φευγω απο εδω αν δεν σε δω να με κοιτάς..σ'αγαπαω.."

Silia ST