Hatırlatma: Yolculuğumuzun başlamasından daha 1 saat bile geçmeden çok sıkılmış ve arabanın radyosundan çıkan şarkılardan sevdiklerimi dinlemek için babama arada "Baba müziğin sesini açar mısın? " şeklinde sesleniyordum...
Bu yolculuk hiç bitmeyecek..!
Arada saçlarımı çekiştiren minik eller ve bağırarak yoldan geçen arabaları işaret eden kardeşim sayesinde uyansam da sonunda uzun bir uykuya bıraktım kendimi.
"Seren, Seren hadi uyan kızım geldik...Seren"
Uykum ağır olduğu için gözlerimi araladığımda annemin beni uyandırmak için çok çabaladığını tahmin etmem zor olmamıştı "Sonunda" sözcüğü sayesinde...
Arabadan inmeden önce camdan dışarı baktım karşımızda duran bina karşısında şaşırmadan edemedim. Bina 15 katlıydı. Buraya gelmeden önce babam 11. Katta oturacağımızı söylemiş olsa da karşımda bu kadar yüksek Bir bina beklemiyordum.
Arabadan indim. Bu hissi ilk defa yaşıyordum. Daha önce birçok uzun yolculukta bulunmamıza rağmen hiç böyle olmamıştı... Galiba ben yürümeyi unutmuştum!
Birkaç adım atmamla bu düşüncemden kurtuldum. Apartmanın önünde yemyeşil ağaçlar, rengarenk çiçekler,güller...
Burası çok hoşuma gitmişti ayrıca büyük bir otoparkı olması da babamın yüzünü gülümsetmişti.
Elime tekerlekli valizimi ve taşıyabileceğim ağırlıkta olan bir çanta aldım zaten fazla eşyamız yoktu. Çoğu kamyonla gelmişti. Valizimi sürükleyerek apartmana doğru yürüdüğümde babam arkamdan seslendi ve dönmemle birlikte başımı örten hırkamla karşılaştım. "Hırkanı arabada unutmuşsun."
Somurtarak apartman girişine doğru yürüdüm. Kapının önüne geldiğimde 64 numaraya kadar çıkan evlerin aşağıdaki zilleri ilgimi çekmişti. "Ne kadar da fazla" Diye geçirdim içimden. Babamın arkamdan seslenerek " Evet öyle" dediğini duymamla bunu içimden söylemediğimi fark ettim. Annem elinde anahtarla kapıyı açtı ve asansöre bindik. Hevesle 11 numaraya tıkladım, yeni evimizi merak ediyordum. Bu kadar yüksek bir kata hızlı bir zamanda varmamıza şaşırdım. Asansör baya hızlıydı. Heyecanla 47 numaralı kapıyı aradım ve bulduğumda hızlı adımlarla kapının önüne geldim ve en sevecen sesimle "Burası"dedim. Babam elindeki valizler yüzünden güçlükle çıkarttığı anahtarı bana doğru uzattı ve "Al bakalım " dedi. Anahtarlıkta duran 5-6 anahtarların hepsini denedim ve kapıyı son anahtar açtı. Bende şans mı var!
Kapıyı açtım ve ışıkları yaktım...
