Stajer Kız

2.Bölüm

Multimedya=İris ve Can

"3 yılını hastane köşelerinde ilik nakli bekleyerek geçirseydin sende umursamazdın:"

...

Saatlerdir söylediği o son cümleyi düşünüyorum.O sözünün üstüne hicbirşey söylemeden odadan cıkmıştım.Şimdiyse kantinde oturmuş ağlıyorum.Birşey söylemedim çünkü haklıydı.Lanet olsun ki haklıydı!Ben onun yerinde olsaydım umursamaz olmaktan çok daha fazlasını yapardım. Hatta intihar bile ederdim. Biliyorum yanlış birşey ama 19 yaşında bir gencin hayallerini kurduğu okula gidememesi,arkadaşlarıyla kafelerde oturamaması,sokaklarda sevgilisiyle dolaşamaması en kötüsü de hastalığı yüzünden mutlu olamaması çok kötü birşey.

Şimdi toparlanmam lazım. Toparlanıp Can 'a destek olmam lazım evet belki ben intihar ederdim,hastalığım yüzünden Allah'a isyan edip,ölmek için dua ederdim.Ama bunları yapacak olan benim,Can değil.O Can ve belkide onun tek ihtiyacı birinin ona destek olması.

Hemen gözyaşlarımı silip Can'ın odasına koşmaya başladım. Kapasını tıklatıp içeri girdim. Bu sefer yüzümde kocaman bir gülümseme ile Can gözlerini bana çevirdi. Yüzünde "yine mi sen"der gibi baktı.

" Hey bakma öyle,kontrollerini yapmam gerektiğini söylemiştim."Ellerini başının altına almış tavanı seyrediyordu.

"Bende sana çok güzel bir dilde cevap vermiştim."

"İtiraz istemiyorum." birkaç kontrol yaptıktan sonra Can'ın öğle yemeği geldi.Biran ben hastane yemeklerini yemem diyecek diye çok korktum ama bir problem çıkarmadan yedi.

"Hadi Can bugünlük benden bu kadar. Yarına görüşmek üzere."

"Oh be kurtuldum dünya varmış."Gıcık.

"Sen bana mı dedin?"

"Evet sana dedim şuan beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin!"Uyuz.

"Allah allah benim gibi stajer bulmuş daha beğenmiyor!"

"Kusura bakma tipim değilsin " bu cümleyi sırıtarak söylemişti

"Ha-ha-ha çok komiksin" alayla söylenerek odadan çıktım ve üstümü değiştirmeye gittim.

...

Eve geldiğimde koltuğa kendimi nasıl attığımı bilemedim.Annemler evde yoktu teyzemlere gittiğiklerini bildiren mesaj atmışlardı. İnsan yemek falan bırakır,acıktım valla.Çok yorulmuştum yemek yapacak halim bile yoktu. Telofon ile pizza ve kola siparişi verdim .Pizzalarım gelmişti. Nasıl yeediğimi bilmiyorum,2 dilim yedikten sonra şişen ben bir orta boy pizzayı bitirmişim .İnanamadım kendime.

Karnımıda doyurduktan sonra bugünü düşünmeye başladım .Can beni sürekli odadan kovmuştu bende inatla gitmemiştim. İlk başlarda gerçekten gitmemi istiyordu ama ilerleyen saatlerde kovduğu halde yanında kalmamdan mutlu olmuştu sanki. Belki de olmamıştı ben kendimi kandırıyordum.Arada bir hocamız gelip kontrol etmişti.

Öğle arasında Ozan,Eda ve Yağmur ile yemek yedik iyi anlaşmıştık aslında. Hepsi kafa insanlar.Yağmur espiri yapıp güldürüyordu.Ozan bütün yemek boyunca Eda'yı izledi.Eda da bunu farketmiş olacak ki sürekli kızarıp duruyordu.Aslında sevgili olsalar çok yakışırlar.

Sonra yine aklıma Can geldi.Gözleri,bakışı,beni sinirlendirdiğinde çaktırmamaya çalıştığı ama tüm çabalarına rağmen benim gördüğüm yarım ağız sırıtışı,ses tonu...Aaa noluyor bana.Tamam çocuk azıcık(!) yakışıklı olabilir,saçları dökülmüş olmasına rağmen azıcık(!) da tatlı olabilir ama tipim değil , Allah sahibine bağışlasın.

Düşüncelerimi bölen annemgilin gelmiş olmasıydı.Biraz sohbet ettik,günümün nasıl geçtiğini falan sordular,daha sonra odama çıktım.Pencere kenarındaki yatağıma gelişi güzel atladım. Kafamı yataktan sarkıtıp,ayaklarımı camdan dışarı uzattım.Yatma pozisyonumuda aldığıma göre gönül rahatlığıyla uyuyabilirim.

...

Yataktan düşerek uyanmak eşittir çin işkencesi. Aslında biraz yerde de uyuyabilirim.Tamam bu sözümü geri alıyorum çünkü lanet olası alarm çalıyor.Ben biraz daha uyumayı düşünürken aklıma Can geldi. Hemen hazırlanmaya başladım.Can'ı ne kadar çok görürsem o kadar iyi.Yanlış anlamayın ben Can sıkılmasın diye diyorum.

Hızlı hızlı hazırlandım.Hemen aşağı indim bizimkiler çoktan kahvaltıya başlamıştı.Günaydın deyip bende kahvaltıma başladım.

"Hayırdır şekerim bu ne dalgınlık aşık mı oldun?" Al işte gerizekalı,mal ben boşuna bu kıza uyuz olmuyorum.

"He abla he sensin"

"Aman tamam be birşey demedik." Kendisi tam bir gıcıktır.Benden 3 yaş büyük.Adı Fatma,babaannemin ismini koymuşlar. Küçükken "İrisin ismi güzel benimki çirkin" diyerek beni amcamgilin dördüncü kattaki evinin balkonundan atmaya çalışmış neyseki babam yetişmiş de hâlâ hayattayım.

Ablamı boşvererek evden çıktım. Hemen telefonumu ve kulaklığımı çıkartarak bir Cem Adrian şarkısı açtım.Durağa yetiştiğimde otobüs yeni gelmişti.Tam zamanında diye düşünerek çam kenarına oturdum.Şarkıya kendimi o kadar kaptırmışım ki hastaneye yaklaştığımı şimdi farkettim.

Koşarak hastaneye girdim.Hemen üstümü değiştirip Yağmur gili buldum.Daha sonra hocamız geldi ve bize yapacaklarımız hakkında birşeyler söyleyip gitti.Çok şükür ki yine Can ile ben ilgilencektim tek bir farkla bugün başka işlerde yapacaktım.Hemen Can'ın yanına gittim.

Odaya girdiğimde uyuyordu.Hani hep hikâyelerde derler ya uyurken çok masum diye gerçekten çok masum duruyordu. Gerçi o uyanıkken de masumdu.Ama uyurken bir farklıydı sanki .

"Başımda dikilmekten vazgeçecek misin ve neden buradasın?"oha gözleri kapalı olduğu halde farketti.

" İşim bu."

"Ben uyurken beni seyredip başımda dikilmen mi?" bu çocuk herşeyi neden tersten anlıyor ki?

"Hayır şapşal, benim işim seninle ilgilenmek." hadi canım der gibi baktı.Bir süre boş boş duvarı izledi ,bende serumunu yeniledim,günlük yapılması gereken tahlillerini yaptım.İşim bittikten sonra diğeri işlerimi yapmak için odadan çıkmak için kapıya ilerliyordum.

"Gidiyor musun?" sesinde anlam veremediğim bir ton vardı.Sanki gitmemi istiyor ama istemiyor gibiydi. Anlamadınız değil mi?.Boşverin bende anlamadım.

"Evet" üzgün bir şekilde söylemiştim.

"Ama dün daha geç gitmiştin"sanki kendi kendine konuşur gibi söylemişti.

" Çünkü dün sadece senle ilgilenmek için görevlendirilmiştim.Bugün başka işlerim de var ama serumun yarım saate biter o zaman geleceğim "

"Aman git be bende kafamı dinlerim." bu sözüne sadece gülmüştüm.

Tam kapıdan çıkarken içeriye bir kız girdi. Tabiri caizse kız taş gibiydi..

"Bitanem özür dilerim dün gelemedim."

Oha Can'ın sevgilisi mi varmış?