Papatyam

FİNAL

"Ben, gitsem iyi olur"

Kolumdan tuttu. Kalkamadan geri oturdum.

"Biraz daha kal. Daha konuşamadık bile. "

" Ne kaldı ki başka? "

" Bilmem, sadece kalmanı istiyorum."

Benimle oyun mu oynuyor bu çocuk? Ne istediğini anlamıyorum.

"Daha sonra konuşsak olur mu,işim var. Aklıma geldi şimdi."

"Peki. Tamam."

Eve zar zor vardım. Bana birşeyler oluyor sanki. İsmini bile koyamadığım birşey. Bir saniye, bir saniye bu Aşk mı?

Eve girdiğim de herkes oturuyordu. Selam verip odama gittim. Kapımı kilitledim ve banyoya girdim. Sanırım rahatlasam iyi olacak.
Birkaç saat sonra annem kapımı çaldı. Kapıyı açtım ve girdi.

"İyi misin canım?"

"Bilmiyorum anne, sanırım kötüyüm. Yani, iyi gibiyim de."

Ortası yoktu. Derin bir okyanusun içindeyim sanki. Dibe, en dibe batıyorum gittikçe. Söyleyecek anlatacak birşeyler yokmuş gibi. Ama bağırmak da istiyorum sanki. Nasıl bir çemberin içindeyim bilmiyorum ama hayat çok acımasız. İnsanlar özellikle.
Çok canım acıyor şuan. Ama neden? Bunu bile bilmiyorum. Bir sebep var ama nedenini duymak da istemiyorum.

"Anlatmak istersen burdayım."

"Teşekürler."

Akşama doğru odamdan çıktım. İçeride büyük bir gürültü vardı. Hemen annemin yanına gittim.

"Beni biraz idare edebilir misin. Yani dışarı çıkmak istiyorum. Hava almak istiyorum"

"Tamam tatlım Ama geç kalma."

Gizlice dışarı çıktım. Sahile doğru yürüdüm. O da ne? Deniz mi o? Yanına doğru gittim. Gülümsedi. Oturdum yanına.

"Gerçekten tesadüf."

"Güzel bir gece olacak. Benim sana gerçeklerden bahsetmeye ihtiyacım vardı."

Daha anlatamadığı birşeyler mi vardı. Ne anlatacak ki?

"Nedir?"

"Aşk. Bugün senden sonra kendimle konuştum. İçim ölmüş. Pek sohbet edemedik kendisi ile. Kalbim devreye girdi sonra. Uzun uzun konuştuk onunla. Bana tavsiye de bulundu. Bir de aklına sor dedi. O vazgeçebilmiş mi?"

"Peki aklın ne dedi?"

"Bir türlü çıkmıyor ki benden. Her an düşünüyorsun. Biliyorsun, vazgeçemezsin. Ona gerçekleri söyle dedi. Kırmayalım aklımı."

"Peki gerçekler ne?"

"Bugün söylediklerim, yani bir kısmı en azından bnim düşüncelerim değilmiş. Ben, sana aşıkmışım hala."

Aşık, o da aşık. Korkmuştum, değil zannettim hepsi gerçek zannettim. Ben de aşığım. Ben, ne söyleyeceğim şimdi ona?

"Peki sen?"

"Ben de. "

BEN DE MI? Ben de ne ya? Aptalsın sen aptal. Of. Ne yapacağım şimdi?

"Yani ben de seni seviyorum Ama.."

"Seni seviyorum'dan sonra ama denmez."

Ayağa kalktım. Sonra o da ayağa kalktı. Sarıldım.

"O zaman beni bırakma sakın."

NOT
Bitti! Devam etmek isterdim fakat, yürümediğini anladım. Başka kitaplarda, görüşmek üzere. Okuyan varsa tabi...