Papatyam

BÖLÜM 2 "Tesadüfler"

Eve geldiğim de annem ve babam koltukta oturmuş beni bekliyorlardı. Babam elin de ki kumandayı sehpaya koydu. Elleri ile işaret etti. Ama konuşmuyordu. İçeri geçtim. Evde çıt yoktu.

"Nerede kaldın?"

Dedi kardeşim. Sessizliği o bozdu. Annem yerinden kalkıp
"Hadi sen odana!"
Dedi Gündüz'e. Gündüz odasına girdi. Babam ayağa kalktı.

"Ben, sen ne istersen yapmaya hazır bir babayım Ömür. Hem kardeşin hem de sen benim canımsınız. Sana güvenim sonsuz. Ancak gezdiğin tozduğun insanları ben tanıyorsam ve bu insanlar kötüyse o zaman işler değişir. Bir kız evladı yetiştirmek zor. Ne zorluklar çektiğimizi bir annen birde Allah bilir. Korku ile okula gönderiyoruz seni. Başına birşey gelir mi, okula vardı mı,şuan ne yapıyor diye düşüne düşüne yetiştirdik seni. Ben bir babayım. Eğer sana birşey olursa ben kendimi affetmem. "

Babam uzun ve bir o kadar etkileyici konuşmasından sonra sarıldı. Daha sonra bana döndü. Galiba bu sefer ciddi bir konuşma yaptı.

" Nasıl, güzel oynadım mı? Bir türlü bu şekilde oynayamıyor haylazlar. "

Diye devam edince bir iç geçirip tek kelime etmeden odama geçtim. Ama annemin babama söylediklerini duydum.

" İlk defa Ali. İlk defa Ben bile gerçek zannettim."

İşte babam böyle. Tiyatrocu, Senarist, Şairdir kendisi. Onun mesleğine saygım sonsuz. Ancak işini o kadar çok gerçek hayatı ile karıştırıyor ki bazen insanı hayatından soğutuyor.
Tam işte söyledikleri gerçek diyorsun bir anda potunu kırıp herşeyi yerle bir ediyor. İşte bunun için malesef demiştim. Anneme gelince o Yapımcılık yapıyor. Kardeşim gündüz ise henüz 15 yaşın da. Bazen herşeye burnunu sokar beni deli eder ancak söylemem gerekirse ailem için de kendimi rahat hissettiğim tek kişidir kardeşim.

Sabah erkenden uyanıp Hera ile buluştuk dün gece de uyumadan heranın hangi Üniversitesiye gittiğini öğrendim. Biraz sohbet ettik kafa bir kız. Dün gittiğimiz aynı cafe de buluştuk. Bu sefer dünden de farklı giyinmiş gerçekten de yüzünün güzelliğini görebilmiştim. Oturduk ve kahvaltılık birşeyler istedik.

"Tesadüflere inanır mısın? "
Dedi Hera.
"Kesinlikle. Ben böyle şeylere de hep merak duymuşumdur. Yani eğer ben seni ordan almasam nasıl tanışacaktık? Başka bir yerde başka bir zaman da nasıl tanışmış olacaktık? Kimbilir!?"

O Sırada kapıdan içeriye Deniz girdi. Hemen yanımıza oturdu.
"Fazla konuşmayacağım. Yardımınıza ihtiyacım var. Bana yardım eder misiniz? "

Hera ile birbirimize baktık. Deniz bizden ne istiyor olabilir?