I Don't Care How You Feel ☎ Bieber

2.☎

"Acının bir rengi olsaydı ne olurdu diye düşünüyorum. Sanırım beyaz olurdu. Çünkü beyaz tüm renklerin karışımıdır. Ve acı her rengin içinde var."

Diana hattın diğer ucunda ki yorgun ve pürüzlü çıkan sesi dinledi. Ne dediğini anlamaya çalışıyordu.

"Sanırım yanlış aradın." Ayakta çekmeli telefonu kulağına tutarken ankesöre doğru konuştu.

"Yanlış aramadım."

"Uhm, pekala sanırım seni hatırlamıyorum üzgünüm. İsmini söylersen..?" Diana gecenin bu saatinde onu arayıp bu sözleri söyleyen kişiyi merak ediyordu. Ses tanıdık değildi. Belkide unuttuğum biridir diye düşündü ve saygısızlık yapmak istemedi.

"İsmimi boşversen ve sadece benimle konuşsan?"

Evet, artık sinirlenebilirdi çünkü hattın diğer ucundaki kişiyi cidden tanımıyordu. Büyük ihtimal onunla dalga geçecek bir ergendi yada bir telefon sapığı.

"Seni tanımıyorum. Beni arama!" Her kimse cevap vermesini beklemeden telefonu kapattı. Gözlerini istemsizce devirirken, yatağına gidip yorganı açtı ve içine girdi. Kendiside pek fazla büyümüş sayılmazdı. Hala on sekizdi ama gecenin bir saatinde tanımadığı birini aramıyordu.

Eğlence için bile buna değmeyeceğini düşündü.

Justin hattın ucundaki ince sesi artık duymadığında telefonu kulağından çekti. Suratına kapanmıştı. Sadece konuşmak istemişti. Lanet olası bütün fikirleri beyninden uzaklaştırıp, tanımadığı birinin onu dinlemesini ummuştu.

Ama sadece ummuştu değil mi?

Fazla içmişti ve belki sabah bunları unutmuş olacaktı ama her sarhoş olduğunda bu numarayı aramaktan vazgeçmeyecekti. Numarayı kaybetmemek için rehbere ekledi.